Kieł i pazur (okładka  miękka, wyd. 06.2022)

🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂

Porządny kryminał.

„To tylko taka gra” Kolejne spotkanie z Rebusem i jakże satysfakcjonujące. Muszę przyznać, że bardzo polubiłam tę postać, stary dobry gliniarz, u boku którego nie ma miejsca ani czasu na nudę. Czy w kolejnej odsłonie przygód tego zmanierowanego policjanta będzie również ekscytująco i ciekawie? Ja mam taką nadzieję i przekonanie … Inspektor John Rebus zostaje czasowo przeniesiony z Edynburga do Londynu. Ma pomóc miejscowym stróżom prawa w znalezieniu seryjnego mordercy, który morduje z niezwykłą brutalnością. Nazwano go Wilkołakiem, budzi grozę i postrach wśród młodych kobiet, to szaleniec, który nie potrafi się opamiętać. Swoje ofiary zagryza na śmierć, a bestialsko potraktowane zwłoki porzuca. I Rebus, mający za sobą udane akcje schwytania seryjnych morderców, ma za zadanie wniknąć w umysł sprawcy, poznać jego modus operandi i w końcu go rozpracować. Pomocna ma się okazać doktor psychologii, która zamierza stworzyć portret psychologiczny sprawcy. Kobieta zbliża się do detektywa, zaprzyjaźniają się i wkrótce okazuje się, że nie jest ona tą osobą, za którą się podaje. Rebus zastanawia się, co jest grane, co to wszystko ma znaczyć. Czyżby ktoś chciał celowo odsunąć go od śledztwa podsuwając mu pod nos piękną kobietę? Całkiem możliwe, przecież tak naprawdę nie jest zbyt lubiany wśród londyńskich policjantów, są oni wściekli, że nie pozwolono im samodzielnie prowadzić tego śledztwa, że posiłkowano się wielką szkocką gwiazdą. Dlatego on chodzi swoimi ścieżkami, często ma odwrotne podejście do sprawy niż jego angielscy koledzy. Ma swoje nietuzinkowe metody pracy, często kontrowersyjne i dziwne, ale najważniejsze, że skuteczne. A i intuicja nawet na chwilę go nie opuszcza, wytycza mu drogę do rozwiązania kolejnych przestępstw. Kieł i pazur to znakomite i genialne połączenie mocnego thrillera z rasowym kryminałem. Znakomita i dopracowana w każdym szczególe fabuła, precyzyjne wykonanie, trudno znaleźć jakąkolwiek lukę i wytknąć ją autorowi. Nie mam do czego się przyczepić. Rebus nadal jest sobą, specyficzny, z angielskim poczuciem humoru, szczyptą sarkazmu, nie pozwalający, aby ktoś wszedł mu w drogę. U jego boku nie można się nudzić, czasami aż trudno nadążyć za jego tokiem myślenia, zawsze jest przed innymi. Ian Rankin stworzył specyficzny i przenikliwy klimat, a jeżeli jeszcze do tego dołożymy brutalność sprawcy, to nie można się nie bać, nie czuć strachu i przerażenia. Trzeba mieć mocne nerwy i ogromną odporność, aby to wszystko przeżyć. Nie wiem dlaczego, ale jak wiem, że dochodzenie prowadzi inteligentny John, to mam w sobie pewien spokój, a nawet pewność, że sprawca poniesie zasłużoną karę, że się nie wymknie i dosięgnie go ręka sprawiedliwości. W tej powieści spełniła się zasada, że rozwiązanie zagadki jest na wyciągnięcie ręki, że trzeba otworzyć szeroko oczy i się bacznie rozejrzeć wokół siebie. Coś co wydaje się niemożliwe staje się realne i pewne. Znakomita i genialna! To kolejne nazwisko autor, które warto zapamiętać na dłużej. Każda kolejna odsłona ciężkiej i mozolnej pracy Rebusa jest coraz bardziej ciekawsza, coraz bardziej intrygująca i satysfakcjonująca. Przenikliwy klimat i atmosfera, niesamowity i jedyny w swoim rodzaju główny bohater, strach i niepewność, oczekiwanie na kolejny ruch sprawcy …. To wszystko tylko utwierdza w przekonaniu, że obowiązkowo trzeba zdobyć zaufanie i przychylność Rebusa. Dlaczego? Być może przy kolejnej sprawie zabierze nas do epicentrum wydarzeń i będzie się dzielił swoimi przeczuciami na bieżąco, pozwoli nam wziąć udział w dochodzeniu, poznawać tajniki policyjnej służby … Mistrzostwo! Ten autor ma miejsce na samym szczycie mojego prywatnego podium!

Wilkołaki, będące produktem horrorów, zwykle budzą naszą grozę tylko w filmach. Jesteśmy świadomi faktu, że stanowią wytwór wyobraźni, ż mają określoną rolę i – zwykle – zostają pokonane. Swój strach pozostawiamy w filmie, czasami tylko wspominając fabułę, możemy poczuć mały dreszczyk słysząc wycie psa czy też uświadamiając sobie, że jesteśmy sami na ulicy. Co jednak, gdyby okazało się, że wilkołaki istnieją naprawdę? Że stanowią realne zagrożenie i tak naprawdę nie wiadomo, kiedy uderzą kolejny raz? Co więcej, że nikt nie może czuć się bezpieczny, że wielomilionowy Londyn drży przed zabójcą pozostawiającym ślady niczym ugryzienia wilkołaka. Okazuje się, że mieszkańcy faktycznie mają prawo się bać szczególnie, że funkcjonariusze policji są bezradni. Tymczasem życie straciły już trzy kobiety, zamordowane w brutalny sposób, z ranami odbytu, przeciętą szyją oraz … ugryzieniami na ciele. Morderca, zwany już oficjalnie Wolfman, uderza wieczorami, w ciemnych zaułkach, nie pozostawiając śladów. Śledczy sądzą, że to silny mężczyzna, ale tak naprawdę poruszają się niczym dzieci we mgle. Wszystko może zmienić się, kiedy do akcji wkroczy John Rebus, inspektor z Edynburga. Mimo animozji pomiędzy mieszkańcami Anglii i Szkocji, przekonania każdej ze stron o wyższości, również wyższości policji danego kraju, teraz policjanci muszą ze sobą współpracować. Szczególnie, że „góra” jest przekonana, iż rozwiązanie problemu dzieciobójcy daje Rebusowi kompetencje konieczne do rozwikłania i tej sprawy. Czy tak rzeczywiście jest? Przekonamy się o tym dzięki niezwykle frapującej mimo swej lekkości powieści pt. „Kieł i Pazur”, z serii o Johnie Rebusie. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros powieść detektywistyczna autorstwa Iana Rankina to prawdziwie angielski kryminał ze wszystkimi swoimi cechami, łącznie z czarnym humorem w tle. To prawdziwa gratka nie tylko dla miłośników zagadek kryminalnych, ale dla wszystkich zainteresowanych profilowaniem, nawet tym raczkującym, a także różnicami pomiędzy Anglikami a Szkotami. W chwili, kiedy Rebus przybywa do Londynu, policja odkrywa zwłoki kolejnej, czwartej już kobiety. Sprawa robi się coraz bardziej poważna, ale też zaangażowanie osoby pokroju szkockiego inspektora ma aspekt psychologiczny. Mimo jego wiedzy i niemałego choć może w tej sprawie niezbyt przydatnego doświadczenia, koniczne będzie tu wsparcie innych specjalistów. Te oferuje m.in. doktor Lisa Frazer, która zgłasza się do Rebusa z pewno ofertą. Wykładająca psychologię na University College kobieta chce sporządzić profil psychologiczny sprawcy. Istotny wkład w rozwiązanie sprawy ma też patolog stomatolog, który pozwala spojrzeć na osobę sprawcy z zupełnie innej perspektywy. Czy jednak to wszystko wystarczy, by złapać grasującego w stolicy Wilkołaka? Powieść niemal czyta się sama, a nawet jeśli jest naszą pierwszą pozycją z serii, pierwszą przygodą z autorem, to zostajemy natychmiast wciągnięci w wir wydarzeń i słownych potyczek. Mimo przerażającego mordercy, który funkcjonuje jakby wyłonił się z najgorszego koszmaru, wielokrotnie uśmiechniemy się w trakcie lektury, a sam Rebus jest postacią tak barwną i intrygującą, że trudno nie zapałać do niego sympatią. Tej szybkiej akcji i interesującej fabule, a także fenomenalnie skonstruowanym bohaterom towarzyszy jeszcze doskonale dobrany do klimatu sposób narracji - wchodzimy bowiem niekiedy w umysł sprawcy niemal namacalnie czując buzującą w jego żyłach adrenalinę i złość. Nic zatem dziwnego, że kończąc tę część pragniemy sięgnąć po poprzednie, z niecierpliwością czekając również na inne pozycje pióra Rankina.

"Kieł i pazur" to już jest trzeci tom z cyklu "Inspektor Rebus". Życie Johna Rebusa po raz kolejny będzie zagrożone. Po Londynie grasuje groźny i brutalny seryjny morderca. Czy uda się odkryć jego tożsamość nim zginie kolejna osoba? Dlaczego ktoś ściągnął detektywa Rebusa z Edynburga do Londynu? W sekrecie zdradzę wam, że ma pomóc Policji Metropolitalnej w odkryciu tego zwyrodnialca. Pozostaje pytanie dlaczego miejscowi detektywi sami sobie nie radzą z tą sprawą? W Anglii nie lubią Szkotów, dlatego Rebusowi nie będzie lekko w pracy. Czy pomoc pewnej pani psycholożki ułatwi schwytanie przestępcy? Czy raczej utrudni działanie mundurowym? Pamiętajcie, że ten morderca zawsze jest o krok przed policją. Dosłownie śmieje im się w twarz i gra im na nosie. Sposób działania mordercy, to zagryzanie swoich ofiar. Media dały mu pseudonim "Wilkołak". Nie mogłam doczekać się, aż poznam tożsamość tego makabrycznego potwora i powody, które doprowadziły go do tak tragicznych działań. Podoba mi się praca, którą wykonuje John Rebus. Czy znacie twórczość Iana Rankina? Z niecierpliwością czekam na kolejną część przygód Rebusa. Jeżeli szukacie dobrego kryminału z bardzo dobrą akcją i niesamowicie zdolnym detektywem, który walczy z niezrównoważonym przeciwnikiem, to koniecznie przeczytajcie "Kieł i pazur". Czy wygra walkę z czasem? Z całego serca polecam - mommy_and_books.

W ostatnim czasie postanowiłam skusić się na kolejny tom serii autora, czyli ,,Kieł i pazur". Lektura ta stanowi trzeci tom serii z Johnem Rebusem. Główny bohater został zaproszony do Londynu. Grasował tam seryjny morderca, który do tego czasu zabił już trzy kobiety. Zanim Rebusowi udało się tam dotrzeć doszło do czwartego morderstwa. Czy udało się znaleźć sprawcę? Dawno nie czytałam nic w podobnym stylu, więc to na pewno wielka zaleta tej książki. Dodatkowo nie odczułam wielkich braków fabularnych mimo tego, że jest to już trzeci tom serii. Z powodzeniem można się z nim zapoznawać jako z oddzielną całością, jeśli nie ma się czasu na nadrobienie poprzednich części. Nie jest to lektura zatrważająca pod względem stopniowania napięcia w treści. Jest to lekki, przystępnie napisany kryminał z którym można zapoznać się w ramach przerywnika między trudniejszymi tematycznie pozycjami. ,,Kieł i pazur" Iana Rankina to niebanalny kryminał zagranicznego autora, na który można zwrócić uwagę w wolny dzień.

#1001 - Kieł i pazur - Ian Rankin - Wydawnictwo Albatros #151/52/2022 John Rebus mierzy się z wyjątkowąbrutalnością sprawcy. Do tego koledzy po fachu są mocno uprzedzeni. Kiedy pani psycholog, nakreśla mu profil psychologiczny sprawcy, jest niemal pewien, że szybko rozwiąże tą sprawę. Wtedy pojawia się dla niego śmiertele niebezpieczeństwo Czy wyjdzie cało z tej sytuacji i ile będzie kosztowała go, jego uśpionna czujność ? Książka ma 352 strony. Swoją premierę miała dnia 29.06.2022 roku. Jest to trzeci tom cyklu Inspektor Rebus. Dziękuję za książkę Wydawnictwo Albatros. https://www.facebook.com/zaczytanaeliza/photos/a.1656801191286441/2922088974757650/

Nie odnosząc się do treści (recenzje poniżej) specyficzny i jak dla mnie irytujący styl pisania. Ni e wiem czy jest to cecha charakterystyczna autora czy maniera tłumaczki. Czyta się jak sumowanie kolejnych równoważników zdań. Cytat z ostatniej strony okładki (aut. Lee Child) wysoce na wyrost.