Idź na spacer (okładka  miękka, wyd. 09.2019)

W naszym szybko rozwijającym się społeczeństwie bardziej popularny jest siedzący, niż aktywny tryb życia. Nie lubimy się męczyć, dlatego jeśli mamy wybór przejścia jakiegoś odcinka trasy pieszo lub samochodem, to prawdopodobnie wybierzemy ten drugi sposób. Tylko, czy to będzie korzystniejsze dla naszego organizmu? „Chód to czynność spełniająca szczególną funkcję: pozwala nam dostać się z jednego miejsca do drugiego o własnych siłach i z samodzielnie wybraną prędkością” (s.77) Shane O’Mara jest profesorem, który zajmuje się eksperymentalnymi badaniami mózgu. W swojej książce „Idź na spacer” podejmuje on analizę znaczenia chodzenia dla współczesnego człowieka. Rozpoczyna od tego, jak to się zaczęło, czyli jakie znaczenie ma tu ewolucja? Człowiek pierwotny nie poruszał się samochodem. Długie dystanse, często wielokilometrowe, pokonywał pieszo. Musiał mieć dobrą orientację w terenie i dużo siły do długiej wędrówki. Wymagana była od niego także wzmożona czujność, ponieważ chodząc, mógł napotkać wiele niebezpieczeństw na swojej drodze. W toku ewolucji, przekazując sobie geny z pokolenia na pokolenie, współczesny człowiek odziedziczył te zdolności do spostrzegania potencjalnego zagrożenia oraz do odnajdywania właściwego kierunku, gdy zgubi się w nowym miejscu. „W sumie badanie odkryło pozytywną korelację wszelkiej aktywności fizycznej ze zmniejszeniem prawdopodobieństwa zapadnięcia na depresję” (s.165) A jakie korzyści dzisiaj może nieść za sobą częste – lub przynajmniej regularne – spacerowanie? Jak wskazują cytowane przez autora książki badania – chodzenie ma między innymi korzystny wpływ na nasz mózg. Może przyczynić się do lepszego zapamiętywania i szybszego uczenia się. Chodzenie może wzbudzać w nas także kreatywność, o czym dali przykład liczni pisarze – wśród nich między innymi filozof Bertrand Russell – którzy podczas spacerów zdobywali nowe, twórcze pomysły do pisanych przez siebie książek. „Idź na spacer” Shane O’Mara to kolejny poradnik, który pozytywnie zaskoczył mnie ilością odwołań do badań naukowych. Z jednej strony poradnik ten jest napisany przystępnym językiem, zrozumiałym dla każdego czytelnika – niezależnie od tego, czy jest wykształcony medycznie lub psychologicznie – z drugiej natomiast, zawiera wiele konkretów i faktów (a nie tylko domysłów), które według mnie są bardzo istotne. Dlatego zdecydowanie polecam tę książkę. Warto mieć wiedzę o wpływie chodzenia na nasz organizm, na nasze samopoczucie czy procesy poznawcze. A później warto tę wiedzę wykorzystywać w praktyce.

Na ostatnim dłuższym spacerze, bo takim około godzinnym, byłam jakoś w okolicy początku listopada, kiedy to przeszłam dwie okoliczne wsie, w poszukiwaniu banerów reklamowych, o tematyce Halloween/Wszystkich Świętych. Niestety wróciłam z niczym, jednak podczas przechadzki, wpadł mi do głowy pewien pomysł, dzięki któremu, zadanie zostało zaliczone przez wykładowcę. O korzystnych skutkach spacerów, można przeczytać w książce pt. "Idź na spacer!" autorstwa Shane'aO'Mara. W swoim poradniku oprócz wyżej wspomnianych przytacza onrównież badania, które zostały przeprowadzone aby sprawdzić, jak regularne spacery wpływają na jakość życia. Opisał on także, zmiany jakie zachodzą w mózgu podczas kiedy chodzimy. Było to dla mnie bardzo interesujące. Wspominał również o spacerach w miastach, a także o ich wpływie na kreatywność. Poruszona została tu również kwestiapozytywnego wpływu spacerówna osoby cierpiące na depresję. Z tego, co zrozumiałam, może to pomóc w łagodnej formie przygnębienia. W tym rozdziale autor przytoczył również badanie, w którym przez jedenaście lat próbowano stwierdzić, czy aktywność fizyczna może zapobiec objawom depresji. Jednakżezagadnienie to pozostawię osobom, które się na nim znają. Ta kwestia jest zbyt trudna, abym oparła się tylko na tej jednej książce. Sama również przeprowadziłam dziś eksperyment. Podczas popołudniowej przechadzki, podczas której robiłam zdjęcia książki, zawędrowałam do sąsiedniej wsi. Dokładnie będąc w pobliżu znaku, wpadło mi do głowy, aby włączyć aplikację zliczającą kroki. Tak więc została zmierzonaich ilośćod granicy wsi, aż pod mój domorazczas w jakim pokonałam tę odległość. Dwie godziny później, ten sam dystans przeszłam raz jeszczewraz z moim psem i wyniki lekko mnie zaskoczyły. Byłam pewna, że pokonanie tej samej trasy ze zwierzakiem, zajmie mi więcej czasu i pochłonie większą liczbę kroków, biorąc pod uwagę każdy postój psa, każde jego pociągnięcie w kilka różnych stron, bo inny pies, bo jakiś zapach, bo coś innego... Patrząc na wyniki, wygląda na to, że idąc z Nerem, szłam szybciej. Krótszy dystans zaprezentowany na screenie był wynikiem tego, że aplikacja nie działa w oparciu o GPS, więc w momencie, gdy robiłam większe kroki, żeby nadążyć za psem, z automatu skróciło mi przebyty dystans.