Hedwiga i księżniczka z Hardemo (okładka  twarda, wyd. 08.2020)

I córka i ja, jej mama, mamy słabość do Hedwigi i jej przygód w szkole. Książka jest napisana bezpretensjonalnym językiem, z czułością dla bohaterów, z dużą dawką ciepła, to jest wzmacniająca literatura dla dzieci, polecam bardzo bardzo.

Super. Moja 9 latka zachwycona

Git

Jak mi się podoba to szwedzkie niesłodzenie, nieowijanie w bawełnę, pokazywanie, jak jest, że nie jest wcale łatwo, kolorowo i słodko. Weźmy na przykład takiego pana Larsa, nauczyciela, który z ciężkim sercem dzień w dzień przekracza budynek szkoły z czerwonej cegły. Czytamy nawet, że zanim do niego wejdzie, bierze głęboki (pewnie ciężki) wdech. Uczniowie bywają brudni i spoceni. Hałas, nieprzyjemne zapaszki. Do takiej szkoły chodzi 9-letnia Hedwiga. Sprytna spryciara z głową pełną marzeń i pomysłów. Ot choćby o blond włosach – tymczasem na głowie dziewczynki zobaczyć można tylko sterczące włosy koloru brązowego. Włosy tak zajmują myśli Hedwigi, że gdy w klasie pojawia się nowa w czarnych lokach, od razu przykuwa uwagę marzycielki. Wejdźcie na chwilę do klasy Hedwigi. Co za klimat. Nic dziwnego, że wspomniany już wcześniej pan Lars na końcu pierwszego rozdziału mdleje i na chwilę znika z horyzontu. Kto zjawi się na zastępstwo? Kim okaże się piękna czarnowłosa, która pewnego dnia tak bardzo zajmie myśli Hedwigi? Dlaczego jej pojawienie się w klasie wywoła tak duże zmieszanie? Książka niesie ze sobą naprawdę wiele niespodzianek, zaskakujących momentów. Pokazuje zwykłą codzienność – bez lukru, moralizowania. W dodatku niesie z sobą wiele ciepła, tolerancji dla innych. Pokazuje też, jak ważne są relacje między dziećmi, uczy, że z każdej sytuacji – takie, wydawać by się mogło, bez wyjścia – jest jednak zawsze jakieś wyjście. Czy w końcu brak umiejętności wiązania prawidłowych kokardek musi oznaczać koniec swat? Brzmi intrygująco, prawda? Niczego nie zdradzam, zajrzyjcie do książki. Ps. Głupio się przyznawać, ale ja do dzisiaj naprawdę wiążę sznurowadła w uszy zajączka😊

Frida Nilsson „Hedwiga i księżniczka z Hardemo” Jest coś takiego w skandynawskich książkach co mnie do nich przyciąga, a w tych dziecięcych to już w ogóle przepadłam. Zresztą moja miłość zaczęła się od wczesnych lat kiedy to poznałam „Pippi” oraz „Dzieci z Bullerbyn”. Nie zawiodłam się również na Hedwidze. Jest to czwarty tom z cyklu przygód o przebojowej dziewczynce. Na początku trzeciej klasy jej nauczyciel podczas zajęć traci przytomność, a upadając niefortunnie łamie rękę, przez co musi iść na przymusowy urlop. Po ciężkich próbach znalezienia zastępstwa za pana Larsa, pieczę nad klasą przejmuje starszy nauczyciel. Tegoż też dnia do klasy Hedwigi dołącza osóbka o pięknych ciemnych lokach. Hedwiga zauroczona jej urodą, postanawia pomóc nowo przybyłej w zaaklimatyzowaniu się w szkole. Jak się szybko okazuje, nowa uczennica to tak naprawdę uczeń, o imieniu Olle. Dołączenie do klasy Ollego spowoduje niemałe zamieszanie. • Tych bohaterów nie da się nie lubić, tym bardziej Hedwigi, dla której nie ma rzeczy niemożliwych. Przekonajcie się co zrobi żeby zdobyć opaskę o której marzy 😉 oraz co przyniesie nieumiejętność wiązania sznurowadeł. To lektura zabawna, ciepła oraz pouczająca. Przekonajcie się jak radzi sobie główna bohaterka w trudnych sytuacjach. Myślę, że pokochacie Hedwigę tak samo jak my.