Gorzki smak jej wielkiej radości (okładka  miękka, wyd. 01.2022)

Książka nie przekonała mnie do siebie i niestety odłożyłam ją jakoś w połowie. Wszystko było raczej nudne i bez akcji, która zacbęciłaby mnie do dalszego czytania.

Ta książka to jeden wielki znacznik. Kocham wątek romantyczny w tej książce. Świetne tłumaczenie. Wydawnictwo zrobiło świetną robotę. Książka jest PRZEPIĘKNA. Ból, żal, smutek - to emocje, które odczuwałam czytając tę książkę. Były też chwile kiedy się uśmiechałam alba denerwowałam - zwykle na Alego. Wiem, że wiele osób już to powiedziało/napisało, ale momentami chciałam pocieszyć i przytulić główną bohaterkę - Shadi. Książka porusza kwestie samookaleczenia się, straty bliskiej osoby, hejtu, toksycznej przyjaźni, nietolerancji z powodu innego koloru skóry, innej wiary. Główna bohaterka dusi w sobie emocje. Książka jest krótka przez co jest to fragment historii Shadi. Fabuła nie jest rozbudowana, spora część historii to emocje głównej bohaterki. Nie bardzo wiem co jeszcze powiedzieć o tej książce, ale napewno jest to książka ciężka, trudna.

Książka jest wciągająca, zawarte w niej są tematy religii, tolerancji, przyjaźni i miłości przedstawione w różnym kontekście. Mimo, iż książkę przyjemnie się czytało, jednak w całej fabule czuje lekki niedosyt, szczególnie mowa tu o stronie miłosnej. Historia jest zakończona tak, że czegoś brakuje. Według mnie można byłoby podciągnąć dodatkowe rozdziały, które zakończyłyby ładnie całość historii.

mid

𝘎𝘰𝘳𝘻𝘬𝘪 𝘴𝘮𝘢𝘬 𝘫𝘦𝘫 𝘸𝘪𝘦𝘭𝘬𝘪𝘦𝘫 𝘳𝘢𝘥𝘰ś𝘤𝘪 - 𝘛𝘢𝘩𝘦𝘳𝘦𝘩 𝘔𝘢𝘧𝘪 ,,𝘔ó𝘫 𝘴𝘮𝘶𝘵𝘦𝘬 𝘤𝘻𝘺𝘯𝘪ł 𝘮𝘯𝘪𝘦 𝘨𝘰𝘥𝘯ą 𝘶𝘸𝘢𝘨𝘪. 𝘗𝘪ę𝘬𝘯ą. 𝘞𝘱𝘰𝘪ł 𝘮𝘪 𝘱𝘦𝘸𝘯ą 𝘨𝘰𝘥𝘯𝘰ść, 𝘱𝘦𝘸𝘪𝘦𝘯 𝘤𝘪ęż𝘢𝘳, 𝘬𝘵ó𝘳𝘦𝘨𝘰 𝘯𝘪𝘦 𝘮𝘰𝘨ł𝘢𝘮 𝘻𝘳𝘻𝘶𝘤𝘪ć." 3.75/5⭐ 🍁 𝘖𝘱𝘪𝘴: Jest rok 2003. Minęło kilka miesięcy, odkąd Stany Zjednoczone wypowiedziały wojnę Irakowi. Amerykański świat polityczny błyskawicznie się zmienia. Napięcie jest ogromne, liczba przestępstw popełnionych z nienawiści rośnie, agenci FBI obserwują lokalne meczety, a społeczność muzułmańska jest nękana i atakowana bardziej niż kiedykolwiek. Shadi, nosząca hidżab, spuszcza głowę i chowa się w mroku.  Dziewczyna nosi imię, które oznacza „radość”, ale nieprzerwanie prześladuje ją smutek. Jej brat nie żyje, ojciec umiera, matka nie radzi sobie z rozpaczą, a jej najlepsza przyjaciółka w tajemniczy sposób zniknęła. Ponadto serce dziewczyny… …jest złamane. Shadi bez słowa manewruje między rozbitymi kawałkami swojego świata. Pożera własny ból, wycofując się coraz głębiej w siebie, aż w końcu, pewnego dnia, wszystko się zmienia. Każda emocja Shadi wybucha. 🍁 𝘔𝘰𝘫𝘢 𝘰𝘤𝘦𝘯𝘢: Książka ,,Gorzki smak jej wielkiej radości" była drugą opowieścią tej autorki, którą przeczytałam. Ta podobała mi się bardziej, niż ,,Gdyby ocean nosił Twoje imię". Styl pisania autorki przypadł mi do gustu, choć nie jest moim ulubionym. Polubiłam Shadi, czyli główna bohaterkę. Niezwykłą siłą było dla mnie to, że mimo nie bycia mile widzianą w kraju, w którym mieszkała, dawała sobie z tym radę. Świetnie odczuwałam wszystkie emocje bohaterki. Autorka porusza tutaj ciężkie tematy, które pokazuje w bardzo jasny sposób. Niestety mimo tych plusów początkowo zupełnie nie mogłam wciągnąć się w tą historię. Dopiero z każdym rozdziałem fabuła zaczynała być bardziej interesująca. Nie zbyt podobało mi się zakończenie książki, które dla mnie było nieco nie jasne. Jeśli nie jesteście fanami ,,Gdyby ocean nosił Twoje imię" to może akurat ta książka przypadnie wam do gustu. /wksiazce_

“Jak myślisz, kto zajmuje się domem? Kto pilnuje, żebyśmy mialy co jeść? Kto wynosi śmieci, sprząta kuchnię, przynosi pocztę, dba, żeby maman miała paliwo w aucie…” Od czego by tu zacząć? Z Tahereh Mafi moja przygoda zaczęła się w 2019 roku, kiedy z polecenia @come.book sięgnęłam po swoją pierwszą książkę po angielsku - Gdyby ocean nosił twoje imię. Okropnie mi się podobała, ale wiem, że gdybym przeczytała ją teraz zrozumiałabym i wyniosła z niej dużo więcej, może czas na reread? Emocjonalność i kreacja bohaterów to to co najbardziej lubię w obyczajówkach Mafi, a jeszcze w połączeniu z lirycznym stylem pisania po prostu sprawia, że całe doświadczenie staje się tak niesamowite. Ta książka to tak zwane Szczęście (Shadi) w nieszczęściu. To jak bohaterka przeżywała wszystkie wydarzenia, to jaka była silna i to, że po prostu dała sobie z tym radę mimo, że było ciężko - sprawiło, że utożsamiam się z nią w 100%. W niektórych momentach czułam się tak, jakby to były moje własne emocje i wydaje mi się, że to dzięki temu zrozumiałam i tak wiele wyniosłam z tej książki. Strumień świadomości Shadi był jak bycie w wirze i muszę powiedzieć, że to była moja ulubiona część książki. Uwielbiam przeżywać takie książki, ponieważ zawsze sprawiają, że czuję się o wiele większa niż ja sama i zabierają mnie tak głęboko. Tahereh Mafi zdecydowanie zagłębia się tutaj w trudne tematy, takie jak żałoba i sprzeczne uczucia, które często się z nią wiążą. Zdrowie psychiczne to kolejny z nich i zawsze doceniam to, jak głęboko Mafi się w to zagłębia, zdecydowanie nie ma tu żadnego omijania tematu palcem. Wielu osobom zakończenie pewnie wydało się nagłe, ale mnie pozostawiło poczucie nadziei. Czułam się jak rzut oka na jej życie i w końcu, istnieje mnóstwo możliwości i wyborów pozostawionych przed nią. Uwielbiam książki, które sprawiają, że czuję nadzieję na koniec i ten był taki dla mnie.

Mam duży problem z ocenianiem tej książki. Na wstępie odrazu mogę znaczyć ze jak dla mnie, książka była zdecydowanie lepsza niż „gdyby ocen nosił twoje imie”, ale też do najlepszych nie należała. Shadi jest najzwyklejsza siedemnastolatką. Jest ona muzułmanką żyjąca w Ameryce w ciągu wojny między stanami zjednoczonymi a Irakiem. Tak więc jej życie nie jest usłane różami. Nie dość ze w swoim kraju nie jest „mile widziana” to jeszcze dochodzą do tego niezagojone rany oraz problemy rodzinne. Sam styl w jakim autorka przedstawia świat Shadi nie jest zły. Chociaż jeśli miałabym się do czegoś przyczepić to byłyby to ciagle używane metafory na dosłownie wszystko. Mafi rozpocząła tutaj kilka wątków z którymi nie wiadomo co się wydarzyło dalej. (Nie będę dawać przykładów żeby nie spojlerowac) Autorka jak w poprzedniej książce dała otwarte zakończenie. Szczerze mówiąc to nie jestem wielką fanka otwartych zakończeń ale jeśli są one dobrze napisane to jestem w stanie je przetrawić. Ale w tym przypadku trudno mówić coś na temat „dobrego otwartego zakończenia”. To zakończenie było tragiczne. Po przeczytaniu pierwszej książki od Mafi myślałam ze ja trafiłam na jej pechowe dzieło i prawdopobnie kolejna jej książka mi się spodoba. Tak się nie stało. Nie mam nic do samej autorki ale jednak nie sięgnie po jej inne dzieła. Ocena ogólna 2,5/5⭐️

Mam bardzo duży problem z tą książką... Po pierwsze, jak dla mnie zawiera ona zbyt dużo opisu emocji, który nie jest zawsze jasny, jest bowiem bardzo obrazowy, czasem nawet filozoficzny na tyle, że idzie się w tych wszystkich emocjach głównej bohaterki pogubić. Nie twierdzę, że nie ma ona żadnej wartości - przedstawia bowiem wiele ważnych tematów takich jak rasizm, ksenofobizm czy przeżywanie żałoby. Tak naprawdę przymknęłabym oko na te częste opisy emocji, gdyby nie to zakończenie. A tak naprawdę jego brak. I - okej - wiem, że jest coś takiego jak otwarte zakończenie, które jest świetnym zabiegiem w przypadku wielu książek, jednak tutaj zakończenia nie ma WCALE. Wiele otwartych wątków pozostaje nierozwiązanych i trudno nawet domyślić się jak mogły się zakończyć... To był powód dlaczego po przeczytaniu książki czuję ogromny niedosyt i nie mogę w pełni docenić.

Słyszałam bardzo dużo różnych opinii na temat tej książki, dlatego też nie byłam na początku do niej przekonana. Podczas pierwszych kilkunastu stron nie wiedziałam zbytnio o co chodzi, kto kim jest ale po nie długim czasie wszystko się wyjaśniło. Uważam, że jest to trochę książka bez fabuły, nie wiem co na myśli miała autorka jednak się do niej przekonałam i się w niej zakochałam. I’m obsessed!! Ta książka porusza bardzo dużo ważnych wątków, dlatego też nie każdy mógłby ją zrozumieć, więc uważam że przeznaczona jest dla trochę starszych czytelników. Jeśli ktoś chce przeczytać coś innego, by trochę uciec od rzeczywistości na jeden wieczór to bardzo polecam!! 🫶🏻🫶🏻

Bardzo wartościowa książka, z pięknymi rozmyślaniami głównej bohaterki. Dobrze poruszony temat prześladowania, dobry wątek romantyczny i całkiem dobrze wykreowane postacie. Cała książka jest luźna, lecz brakuje mi w niej trochę więcej akcji (Za mało się w niej działo, przynajmniej w moim odczuciu). Aczkolwiek bardzo polecam i myślę, że jest warta przeczytania ❤️