,,Glatz. Zamieć” Tomasza Duszyńskiego to jedna z tych pozycji, które nie można odłożyć przed przeczytaniem ostatniego zdania. Zagłębienie się w kryminał retro na pewno jest ciekawą odmianą podczas innych lektur. Jeszcze lepiej, że nie trzeba znać poprzednich części cyklu (,,Glatz. Zamieć” to trzeci tom), by w pełni móc rozkoszować się tą lekturą. Jak dowiadujemy się ze skrzydełek, Tomasz Duszyński był nominowany do licznych literackich nagród i uważam, że było to w pełni zasłużone działanie. Książka jest taka świetna, że zapoznałam się z nią błyskawicznie, jednocześnie wypatrując jej zakończenia. O czym jest trzeci tom serii? Przenosimy się w czasie do 1923 roku do Kłodzka oraz Kotliny Kłodzkiej. Doszło do makabrycznego morderstwa i należało znaleźć winnego tego zdarzenia. Wcale nie było to takie łatwe działanie, a już niebawem miało okazać się, że sprawca może na tym nie przestać i planuje jakieś dalsze działania. Kto to robił i dlaczego? To się miało dopiero okazać, jednak na brak wrażeń na pewno nie można narzekać. Akcja jest stosunkowo niespieszna. Ciekawym przerywnikiem są rozdziały pisane z perspektywy mordercy, który w jakimś celu podejmował pewne działania. Autor pisze niezwykle plastyczne opisy, z wielkim zainteresowaniem można zagłębiać się w kolejne strony. Bardzo podobało mi się stopniowanie napięcia, przeniesienie akcji w Kotlinę Kłodzką. Sprawa morderstwa także dała mi do myślenia. Na pewno jest to jedna z tych książek, po które warto sięgnąć w swojej czytelniczej podróży. ,,Glatz. Zamieć” Tomasza Duszyńskiego to trzeci tom serii, który można czytać jako oddzielną powieść.

Oczyszczenie przez cierpienie Klodzko 1923 roku. Mroźna i śnieżna zima. Pojawiają się pierwsze symptomy kryzysu gospodarczego. Policjanci awansowali, nabrali doświadczenia i znaczenia. Obrośli w piórka. Gdy na Śnieżniku znaleziono wiszące, okaleczone zwłoki mężczyzny, rozpoczęło się śledztwo. Przy tej smutnej okazji lepiej poznajemy śledczych z Wydziału Kryminalnego w Kłodzku, nadwachmistrza Franza Koschella, Lothara Schulza i młodego Czoska. Śledztwo objęło również nagłą śmierć znanego lekarza a potem kolejne morderstwa.... Dużo się teraz dzieje w spokojnym od dłuższego czasu mieście. Kapitan Wilhelm Klein i tym razem pojawił się w opowieści. Niestety tym razem nie uczestniczy w śledztwie jest raczej jego zagadkową częścią. Tropy prowadzą do sanatorium dla żołnierzy w Lądku Zdroju, w którym przebywał na rekonwalescencji i gdzie zawiązało się tajne stowarzyszenie wojskowe. Do akcji przystępują tajne służby. Coraz lepsze są opowieści kryminalne z Kłodzka. W każdej występuje przynajmniej jedna silna i wyrazista postać kobieca. To miłe urozmaicenie męskiego świata. Wprowadza nieco ogłady i elegancji😀 w ten dosyć ponury świat zbrodni. Powieść cechuje dynamiczna akcja i znajdujemy w niej nie tylko okaleczone zwłoki, zemstę i szpiegów, ale i spiski i stowarzyszenia a nawet legendę o duchu gór. Z przyjemnością wracam do Kłodzka, bo dużo się dzieje w tym pięknym mieście i mam tu znajomych .😉

Bardzo lubię czytać kryminały. Ostatnio, z coraz większą chęcią sięgam po retrokryminały. Znalazłam już kilka serii z tego gatunku, po które sięgam ślepo, bez zastanowienia. Jedną z takich serii jest „Glatz” napisana przez Tomasza Duszyńskiego. Poznałam ją w zeszłym roku i z wielką niecierpliwością wyczekiwałam kolejnego tomu. W końcu go otrzymałam i przeczytałam. Czy nadal jestem zachwycona cyklem z Kłodzka? Oczywiście, że tak. W książce „Glatz. Zamieć”, tak jak w każdym dobrym kryminale, nie brakuje trupów, podejrzanych, dochodzenia, ale i także błędów w śledztwie i ostatecznie rozwiązania kryminalnej zagadki. Historia spodobała mi się od pierwszej strony i utrzymała moje zainteresowanie do ostatniej kartki. Tak wsiąknęłam w tę książkę, że nie zauważyłam, gdzie uciekły mi godziny. Po raz kolejny jestem zadowolona z książki pana Duszyńskiego. Moim zdaniem potrafi napisać wciągający kryminał. „Glatz. Zamieć” to świetny retrokryminał, który czyta się w ekspresowym tempie. Nie zauważyłam nawet, kiedy pochłonęłam całą książkę. Polecam czytanie z ciepłą herbatą, gdyż czasem opisy scenerii mogą sprawić zimne dreszcze. Do ostatniego momentu nie domyśliłam się kto jest sprawcą, a powód jego działania był jeszcze bardziej dla mnie tajemniczy. Autor bez problemu wodził mnie za nos. To wszystko pokazało mi, że autor ma talent do pisania dobrych kryminałów.

Miałam przyjemność przeczytania całej serii o wachmistrzu (już nadwachmistrzu) Koschelli i muszę powiedzieć, że mam do tej serii słabość. Tomasz Duszyński pisze tak lekko i ciekawie, że przy lekturze nie da się nudzić. Przy recenzji poprzedniego tomu pisałam, że bardzo lubię takie retro kryminały za ich klimat i tajemniczość. Autor nie dość, że po raz kolejny stworzył doskonałą intrygę kryminalną , która jest niezwykle zagmatwana i z każdą kolejną przeczytaną stroną ujawnia tajemnice bohaterów, to również zabiera nas w przeszłość , przedstawiając czasy tak realnie, że aż możemy poczuć ich klimat. W książkach Tomasza bardzo podobają mi się aspekty historyczne, które umiejętnie wpłata w treść komponując jedną spójną całość. Jak już pisałam wątek kryminalny jak zawsze świetny, brutalne morderstwa, straszne okaleczenia i ta niepewność czy morderca zabija dla przyjemności czy z zemsty. Jak zawsze nadwachmistrz Koschella nie ma łatwego zadania a sprawa komplikuje się jeszcze bardziej gdy w śledztwo mieszają się służby specjalne. Czytanie tak dobrze skonstruowanych pozycji to czysta przyjemność, trafiłam na twórczość autora przypadkiem, ale na pewno będę czekała na każdą jego kolejną książkę 😀 A Wam gorąco polecam zapoznanie się z serią „Glatz", zarówno klimat książek jak i fabuła pozwalają zatracić się w lekturze.

„Glatz. Zamieć” to trzeci tom serii kryminałów retro pióra Tomasza Duszyńskiego, która za każdym razem oczarowuje mnie świetnym klimatem międzywojennego miasta, którego urok stoi w kontraście do brutalnych zbrodni i mrocznych motywów mordercy. Tym razem fabuła toczy się w okolicy góry Śnieżnik, na której dochodzi do naprawdę strasznego morderstwa. Na miejscu pojawia się dobrze znany nam już nadwachmistrz Koschella, który mądrze prowadzi kolejne śledztwo. Akcji jest sporo, styl nasuwa na myśl dawne, pisane męskim stylem kryminały, a i trochę zaskakuje inteligentną postacią kobiecą, która odgrywa dużą rolę w tym śledztwie. Mroźny klimat jest tak dobrze oddany, że czytelnik czuje się jakby chodził i tropił w górach mordercę razem z policją, a fragmenty, w których wypowiada się morderca dobrze oddają jego sposób myślenia i działania, zarazem nie zdradzając jego mrocznego planu. Całość czyta się świetne, ja tylko wyrzuciłabym malutki romans, który pojawił się na kilku stronach, poza tym innych uwag brak. Jak zawsze czekam z niecierpliwością na powrót do międzywojennego Kłodzka i dalsze przygody Koschelli i jego współpracowników!

Tomasz Duszyński powraca z trzecią częścią serii „Glatz”. Po raz kolejny zabiera nas do Kłodzka, gdzie znów szaleje zabójca. Tym razem ginie turysta na Śnieżniku, a jego oprawca podaje się za Ducha Gór, Rubezahla. Jego tropem podąża nie tylko kłodzka policja, ale także Wilhelm Klein, na pomoc przybywa także asystentka wrocławskiego patologa, do której Franz Koszela nie nabiera zaufania. Kolejna ofiara naprowadza śledczych na nowe tropy prowadzące do szpitala w Beelitz. Co wspólnego z morderstwami ma Wilhelm Klein? Jak toczą się losy kłodzkich policjantów? Kto jest kolejnym celem zabójcy? Jedno jest pewne! Kolejna czytelnicza wizyta w Kłodzku będzie równie niesamowita co poprzednie. Autor zabiera nas do roku 1923, w chłodne góry, w mroczne tajemnice i niezapomniane przygody. Ulubieni bohaterowie i kryminale zagadki powrócą i pochłoną nas na jakiś czas.

Jeśli spodobały się Wam poprzednie tomy to podejrzewam, że i ta część powinna, choć tempo akcji zdecydowanie zwalnia. Co tym razem zaserwuje nam autor? Przede wszystkim urokliwa Kotlina Kłodzka z całym klimatem tego miejsca, a na jej tle brutalne morderstwo i zabójca, który podaje się za Ducha Gór. poza samym tłem historycznym mamy tu również nieco legendy, a to sprawia, że czytanie tej książki staje się przyjemnością. Klimat, tajemniczość, ciekawie zakrojona intryga, a także zapadający w pamięć bohaterowie to główne plusy tej książki. Autor nie ustrzegł się jednak błędów, niektóre wątki są nieco naciągane i przekombinowane, ciężko uwierzyć w ich autentyczność, dlatego za to odejmuję nieco punktów. Rozwiązanie jakie otrzymaliśmy w finale świadczy o tym, że autor nie postawił jeszcze ostatniej kropki i bardzo mnie to cieszy

"Glatz. Zamieć" to moje trzecie spotkanie z twórczością Tomasza Duszyńskiego. Bardzo lubię ten styl retro kryminału. Ogromną zaletą tej serii jest to, że tak naprawdę nie trzeba znać poprzednich części, żeby odnaleźć się w tej książce. Akcja rozgrywa się w 1923 roku w Kotlinie Kłodzkiej oraz samym Kłodzku. Wachmistrz musi znaleźć winnego makabrycznego morderstwa. Sprawa nie jest prosta, dzięki czemu nie można narzekać na akcje :) Książka dostarcza czytelnikowi wrażeń. Niespieszna akcja i rozdziały pisane z perspektywy mordercy sprawia, że ciężko się oderwać od czytania.

Dokąd prowadzą ślady na śniegu? Dzięki takim książkom jak ta w końcu przekonałam się do kryminałów i co raz częściej po nie sięgam. Nie czytałam poprzednich części z serii, lecz mimo to udawało mi się nadążać za akcją dziejącą się w "Zamieci". Chociaż przyznać trzeba, że dzieje się tam dosyć dużo. Autor tak świetnie wykreował świat przedstawiony, bohaterów oraz wszystkie wątki, że bez wahania dałam się wciągnąć książce, a tym samym polubić kryminały w stylu retro. Zdecydowanie polecam pozycję, w sam raz na trochę ochłody podczas upalnych letnich dni.

To już trzeci tom serii o Glatz i jestem z autorem od pierwszej części, z każdą później w dniu premiery i każdą dosłownie muszę mieć na półce. Tylko czy poziom nadal trzyma, czy jednak spada? Według mnie nawet mocno się rozwija, prze do przodu, a Kłodzko... cóż, ostatnio odwiedziłam i rozglądałam się po nim pamiętając, o czym pisał autor. Fenomenalne kryminały w stylu retro, a mówię o nich tak, mimo że niekoniecznie przepadam za takowymi!

Fanką Duszyńskiego jestem od pierwszego spotkania z Glatz. Po raz kolejny otrzymujemy świetny retro kryminał, z dynamiczną akcją i dopracowanymi bohaterami. Autor tworzy męskie, dopracowane postacie, które nie muszą taplać się w słownym rynsztoku, by swą siłę pokazać. Bardzo dobra kreacja rzeczywistości i research - przez co nie pojawiają sie błędy rzeczowe. Bardzo polecam,

Książka osadzona została w czasach, które uwielbiam w literaturze. Niemniej jednak w tym przypadku dość ciężko mi się ją czytało. Jest to już kolejny tom serii, który czytałam i za każdym razem podczas czytania czuję zmęczenie i znużenie. Sposób pisania autora jakoś nie do końca do mnie przemawia. Historia ciekawa, aczkolwiek napisana w dość skomplikowany i "ciężki" sposób.

"Glatz. Zamieć" to trzecia część trzymającej w napięciu serii. Autor oddał w ręce czytelników historię mrożącą krew w żyłach, jeszcze długo po przeczytaniu myślałam o jej zakończeniu. Jeśli lubicie niebanalne kryminały retro, to zdecydowanie polecam tą książkę. Nazwisko Duszyński to gwarancja krwistej lektury na wysokim poziomie. Z pewnością was nie zawiedzie.

Trzecia część Glatza wymiata. Mimo upałów zimno mi było przez opisy zimy i zbrodni. A trup ściele się gęsto. Szybka akcja zagmatwana i inteligentnie skonstruowana. Miło czyta się o swoich okolicach. Brawo polecam 👍

Historia, która wciąga od pierwszych stron powieści :) W moim przypadku długo pozostała w pamięci. Moim zdaniem to najlepsza część kryminału :) Chapeau bas autorowi :) oddaj_ksiazke

Wciągający, nie dający się oderwać kryminał, który zawładnie czytelnikiem. Świetnie skonstruowana historia, po którą naprawdę warto sięgnąć!