Ghost In The Machine (CD)

Kolejna płyta mojego ulubionego The Police. Za chwilę będę miał wszystko tego zespołu z serii remasteringów z 2003 roku. Naprawdę warto kupić ten zestaw. Jacek G

Klasyk! Nic dodać nic ująć (a z czasem coraz lepiej się słucha).

jedna z lepszych płyt Police, polecam fanom tej grupy

Świetny album.

Klasyka

Po 3 pierwszych longplayach - szorstkich, świeżych a nawet nowatorskich to jest pierwszy dojrzały i doskonały album The Police w swej pełnej krasie. Uwielbiam tą płytę od początku do końca wraz z genialną okładką! W 1981 roku to było niezwykłe brzmienie i zupełnie niespotykane w rocku tego typu rytmy. Miało się wrażenie, że nagranie jest puszczane wstecz. Producent Hugh Padgham wcześniej stworzył brzmienie Petera Gabriela i Phila Collinsa a tu osiągnął szczyty swoich możliwości. Nagrania są niby surowe ale wszystko doskonale słychać, nikt nikogo nie zagłusza. Ghost In The Machine to energetyczna muzyka przepełniona rytmami reggae z mocną gitarą basową Stinga na przodzie i szalejącą sekcją dętą w tle. Do tego co nieco elektroniki, ale bardzo oszczędnie! Na początek trzy hity z rzędu (chyba najlepsze w dorobku grupy) a zaraz potem zaśpiewane po francusku Hungry For You. Następnie transowy Demolition Man wydany wcześniej na płycie Grace Jones, wykonywany później wielokrotnie przez innych artystów (w tym samego Stinga). Mocno jazzujący Too Much Information otwiera drugą stronę LP. Szybki jak Syncronicity jest kolejny numer Rehumanize Yourself, w przeciwieństwie do kolejnego kawałka One World spokojnie bujającego się w rytmie reggae. Bardziej klasycznie rockowy jest kolejny utwór Omegaman. Potem chwila oddechu w niemal instrumentalnym Secret Journey, będącym zapowiedzią brzmienia kolejnego i finałowego albumu The Police. Na koniec znów jakby puszczony od tyłu (podobnie do pierwszego utworu na płycie) Darkness - świetne bębny w tle i delikatne klawisze... I co juz koniec? Tak. I to chyba wystarczy! Nic, tylko puścić od nowa... Absolutnie polecam, bo nadal brzmi fantastycznie po 36 latach!