Gece, płyta winylowa (Płyta Analogowa)

Recenzja Bartka Chacińskiego (Polifonia/Polityka):

Drużyna niby turecka, ale jednak trochę holenderska, bo zespół działa w Amsterdamie, a założyciel Altın Gün, basista Jasper Verhulst, był po prostu fanem anatolijskiego rocka i chciał taką muzykę grać. W pierwszym momencie dużo więc zależy od tego, czy i my taką muzykę lubimy – jeśli nie, oswajanie się z konwencją może zająć chwilę. Kto lubi, prawdopodobnie zakocha się od pierwszego odsłuchu, bo turecki saz znakomicie mija się tu z gitarą elektryczną, sekcja gra funkowo, w stylu lat 70., zresztą w finale płyty zespół przez chwilę brzmi wręcz jak światowe gwiazdy estrady tamtej epoki, czyli Abba.

Poza tym fragmentem mamy śpiewaną po turecku głosem kobiecym lub męskim (wymiennie: Merve Daşdemir i Erdinç Yıldız Ecevit, grający też na sazie i instrumentach klawiszowych) podrywającą do tańca muzykę, która wprost przypomina konkretne piosenki z popowej sceny Anatolii – kompozytorski wkład własny szóstki instrumentalistów pozostaje symboliczny, sprowadza się właściwie do wyimprowizowanego Şoför Bey. A współczesność w coverach sygnalizują tylko – bezbłędne skądinąd – interwencje syntezatora. Ale całość i tak broni się świetnie przed zarzutami o bezczelne odtwarzanie brzmień idoli Verhulsta. I słucha się tego bardzo przyjemnie.

Tracklista:

1. Yolcu (2:38)
2. Vay Dünya (4:18)
3. Leyla (3:17)
4. Anlatmam Derdimi (4:12)
5. Şoför Bey (3:15)
6. Derdimi Dökersem (3:53)
7. Kolbastı (3:26)
8. Ervah-ı Ezelde (4:45)
9. Gesi Bağları (2:02)
10. Süpürgesi Yoncadan (5:30)