Fight Club. Podziemny krąg (okładka  miękka, wyd. 09.2013)

Na podstawie tego tytułu powstała rewelacyjna ekranizacja. Słowo pisane jest jednak jeszcze bardziej wciągające. Książka przedstawia historię człowieka, który znudzony swoją dotychczasową egzystencją zaczyna poszukiwać w swoim życiu kolejnych dawek emocji poprzez uczęszczanie na grupy terapeutyczne i tytułowy fight club. Mimo niewielkiej objętości w powieści dzieje się bardzo wiele, a styl autora skłania czytelnika do przemyśleń na temat natury ludzkiej . Warto przeczytać, aby przekonać się czy życie na krawędzi prowadzi do prawdziwej wolności czy samodestrukcji.

Książkę zakupiłam dla męża - on jest bardzo zadowolony, a przecież chyba o to chodziło.

Klasyk. Książka świetna. Polecam.

Film nie był taki zły, jednak zdecydowanie lepsza okazała się książka, dlatego ją bardziej polecam niż film. Kupiłem ją sobie całkiem przypadkiem, kiedy podczas jednego z moich empikowych wojaży wpadła mi w ręce. Pomyślałem, że porównam ją z filmem i kupiłem. Nie żałuję swojej decyzji, bo to kawał dobrej lektury.

"Jednego dnia myślisz i łazisz po świecie, a następnego jesteś zimnym nawozem, bufetem dla robaków" . Minimalistyczna, gorzka i cyniczna. Film był może bardziej widowiskowy (Brad Pitt przykuwał uwagę, a Ed Norton intrygował), ale książka jest za to bardziej refleksyjna i ... szokująca. Bo jak sam Autor stwierdził- "jeśli opowieść jest zbyt łatwo przyswajalna, ludzie czytają ją z przyjemnością i natychmiast zapominają". Ta wcale nie jest łatwo przyswajalna, a o "Fight Club" zapomnieć raczej się nie da. . Łoskot kół dotykających betonu oraz staccato setki odpinanych pasów bezpieczeństwa- to jest moment, kiedy przypadkiem dochodzi do spotkania z Tylerem, który "przyjacielem jednorazowego użytku" dla głównego bohatera raczej się nie staje. Marla bierze chorobę kości, pasożyty mózgu i gruźlicę. Dla niego pozostaje rak jąder, pasożyty krwi i organiczne otępienie. Chwilę dyskutują o postępującym raku jelita, ale ostatecznie dochodzą do porozumienia. Takim sposobem konfiguracja ON- Tyler-Marla jest już gotowa. I się zaczyna... A co z tego wynika? Kilka głębokich prawd o zbyt doskonałym życiu, które trzeba zniszczyć, by zrobić z siebie kogoś lepszego. O tym, że istnieją przedstawiciele pokolenia, dla których szklanym pantofelkiem jest prezerwatywa. Pokolenia, które nie ma swojej wielkiej wojny ani wielkiego kryzysu. Ma za to swój własny osobisty kryzys duchowy. Być spełnionym, ale czuć się jak w pułapce. Być doskonałym, ale chcieć uciec ze swojego "małego życia" - ciasnych foteli lotniczych, szwedzkich mebli i wydumanej sztuki... . Jeśli się skusicie- czeka Was Operacja Masakra. Czeka Was również Ewakuacja Duszy. Wiele rzeczy Was zaskoczy, a jeszcze więcej rzeczy zwyczajnie rozzłości. Dowiecie się, że "wtykanie piór w zadek nie zrobi z was koguta", a bycie chłamem i odpadkiem świata oraz postkonsumpcyjnym ludzkim śmieciem czasami jest bardzo kuszące... Bo będąc młodym, na pozór szczęśliwym japiszonem, też można być zmęczonym, znudzonym i nienawidzić swojego życia... A swojej pracy tym bardziej. . Zdecydowanie wymagająca książka, ale za to pełna niespodzianek. Uwielbiam, Polecam

Moja przygoda z "Fight Clubem" zaczęła się od wyemitowania na Polsacie filmu "Podziemny krąg". Obejrzałem wówczas ok 30 min, stwierdziłem, że historia jest świetna i... wyłączyłem tv. Najpierw chciałem przeczytać powieść i tego postanowiłem się trzymać. Poszedłem więc do biblioteki i... Oczywiście nie było. W księgarni też nie mieli. W sieci tak samo. I zanim ukazało się wznowienie od wydawnictwa Niebieska studnia, sporo minęło czasu. Ale w końcu dorwałem w ręce tę cienką skądinąd powieść, zacząłem czytać i... wpadłem.

Fabuła, jak wiadomo, to kontrowersyjna historia człowieka, który przez bezsenność i spotkanie niewłaściwego człowieka powoli staje się terrorystą. Nic nie jest jednak takie, jakim się wydaje i ostatnie strony niosą zaskoczenie, którego nie sposób przewidzieć, a które po prostu pozostawia czytelnika sponiewieranego i z rozdziawioną gębą (że wyrażę się tak kolokwialnie). Poza tym tezy stawiane przez autora (że szaleństwo i swoiście terrorystyczno-nihilistyczne zapędy ocalą prawdziwą miłość, uczucia i ludzkie życie, ze masochizm i balansowanie na granicy degrengolady pozwolą człowiekowi na wolność itp) nie mniej wbiją się w pamięć.

Do tego dochodzi jeszcze styl, ascetyczny i niesamowicie oryginalny, stanowiący prawdziwą perełkę i mówiący wiele o geniuszu autora.

Wszystko to tworzy powieść, którą trudno polecić każdemu. Palahniuk drwi z poprawności politycznej i wytyka nam błędy. Pokazuje nasze najgorsze strony i każe się z nimi zmierzyć. Boli nas to, staramy się zaprzeczać, ze to co pisze autor top tylko satyra na konsumpcjonizm, że nie odnosi się do nas samych... i w tym właśnie tkwi siła. W tym i w fakcie, że jednak powieść poza bólem niesie też swoiste ukojenie.

"Bo znów dopadła mnie bezsenność i miałem ochotę zniszczyć coś pięknego". Główny bohater i zarazem narrator "Podziemnego kręgu" Palahniuka ma wszystko. Do czasu. Jego skomplikowana znajomość z pewnym producentem mydła odnajdującym relaks w ostrej walce na pięści oraz stałą bywalczynią rozmaitych grup wsparcia dla śmiertelnie chorych doprowadza do serii dziwnych zdarzeń.
Brzmi banalnie? Nie jest.
Wyrafinowany stoliczek do kawy Jin-Jang wyrzucany przez okno podczas eksplozji w mieszkaniu, sterty czasopism z serią artykułów, w której narządy mówią o sobie w pierwszej osobie i dni tygodnia ustalane na podstawie koloru krawatów to jeszcze nic.
Niesamowicie wciągająca, "mówiona" narracja, dynamicznie zaburzona chronologia i rozwijająca się z coraz większym natężeniem fabuła to główne atuty tej powieści, którą każdy dorosły człowiek powinien znać. Palahniuk bulwersuje, zadziwia i... uświadamia. Aż w końcu stajesz się własnością rzeczy, które kiedyś posiadałeś.

Podziemny krąg to książka, która wywarła na mnie ogromne wrażenie. Ciesze się, że w pierwszej kolejności przeczytałem książkę, a nie objerzałem film. Co do samej książki, to nawet teraz kiedy o niej piszę czuję emocje jakie na mnie wywarła. Przede wszystkim jest ogromnie wciągająca. Nie wiedziałem, kiedy czas mi przy niej ucieka. Dawno nie miałem tak z żadną książką. Do tego fabuła- rzuca na kolana. Wstrząsnęło mną poczucie, że spotkanie jednego, nieodpowiedniego człowieka może doprowadzić do tak daleko idących negatywnych skutków. Nasz główny bohater staje się terrorystą. Ja jestem zachwycony i gorąco polecam Wam tę ksiażkę!!!

Zdecydowanie lepsza od filmowej wersji. Jeśli ekranizacja dostarczyła Wam emocji to gwarantuję, że czytając książkę, pękniecie od nadmiaru wrażeń. Jest tu wszystko, co sprawia, że nie można się oderwać – akcja, która pędzie nieubłaganie, wyraziści bohaterowie i motywy, które choć nieprawdopodobne dzieją się naprawdę. Zdecydowanie warto przeczytać.