Fale grawitacyjne. Nowa era astrofizyki (okładka  miękka, wyd. 09.2019)

Dzisiaj zmierzam do Was z książką 📗 FALE GRAWITACYJNE. NOWA ERA ASTROFIZYKI autorstwa Nathalie Deruelle i Jean-Pierre Lasota to niezwykle interesująca pozycja, opisująca nową erę astrofizyki, w którą notabene wkroczyliśmy zaledwie kilka lat temu. Dokładnie 14 września 2015 roku dwa czterdziestokilogramowe zwierciadła, znajdujące się w obserwatorium fal grawitacyjnych w Luizjanie, a następnie dwa kolejne w stanie Waszyngton zadrgały przez ułamek sekundy… co jest wynikiem przejścia fali grawitacyjnej powstałej na wskutek zderzenia dwóch masywnych czarnych dziur, orbitujących powoli wokół siebie. Obiekty te na przestrzeni milionów lub miliardów lat osiągnęły prędkość światła i połączyły się w ułamku sekundy, stając się jedną super masywną czarną dziurą. Eksplozja, która towarzyszyła temu zjawisku wywołała falę grawitacyjną, wykrytą przez wspomniane Interferometry, których precyzyjne i niezakłócone działanie kontroluje ponad 200 tysięcy układów elektronicznych. Mimo iż przejście fali przez Interferometr trwało zaledwie ułamek sekundy - ten krótki fragment czasu rozpoczął nową erę, która przez najbliższe stulecia ma kształtować naszą wizję świata opartą – nie jak do tej pory – na obserwacji światła, lecz fal grawitacyjnych spowodowanych przez poruszające się ciała niebieskie. Książka w interesujący sposób opisuje zjawisko powstawania fal grawitacyjnych. Wykryta w tym przypadku fala grawitacyjna powstała na skutek zderzenia obiektów odległych od ziemi około 1,5 mld lat świetlnych. Takie odległości są bardzo ciężkie do wyobrażenia. Skalę odkrycia można porównać do zaobserwowania przez Galileusza 400 lat temu satelitów Jowisza - co z kolei dało początek nowożytnej astronomii, opierającej się na coraz mocniejszych instrumentach optycznych. Równie interesujący jak opisywane zjawiska jest rozwój technologii w tej dziedzinie. Autorzy chcąc ukazać jak bardzo precyzyjną aparaturą dysponujemy, porównują wykrycie zderzenia czarnych dziur do możliwości zaobserwowania monety na końcu naszej galaktyki, liczącej 100 tys. lat świetlnych średnicy. Jak to możliwe❓... Książka Nathalie Deruelle i Jean-Pierre Lasota odpowiada na te i inne pytania. Napisana jest przystępnym językiem i mimo iż – jak twierdzą autorzy - skierowana głównie do osób interesujących się astronomią, zjawiskiem grawitacji czy ogólną teorią względności - zawiera wiele porównań i interesujących opisów, dzięki którym każdy może postarać się wyobrazić sobie skalę opisywanych zjawisk. I głównie dlatego polecam tę lekturę. Sięgając po nią nie sposób nie zastanowić się przez chwilę nad rzeczami znacznie większymi od nas samych. Cieszę się, że żyjemy w czasach, w których dostęp do informacji jest coraz większy, ludzie przekraczają kolejne granice i chętnie dzielą się wiedzą oraz spostrzeżeniami, a dostępność i szeroki wybór sprzętu obserwacyjnego pozwalają na zgłębianie tajemnic i piękna kosmosu. Książka „Fale grawitacyjne. Nowa era astrofizyki” to zatem doskonały sposób na chwilowe i interesujące oderwanie się od naszych przyziemnych spraw. Polecam każdemu, bez wyjątku ;) ;) ------ Zapraszam na mój profil na Facebooku - Zaczytany Książkoholik ------ Prószyński i S-ka

Po ilości ocen widać, że to książka niedoceniona. Autorzy bardzo ciekawie opisują historie kryjące się za odkryciem fal grawitacyjnych. Można wiele dowiedzieć się jak budowano detektory oraz trochę o ich technicznych aspektach. Muszę przyznąć, iż początkową wydawało mi się trochę nie smaczne poruszenie społecznych problemów środowiska naukowego jakie miały miejsce w tej historii, jednak później zmieniłem zdanie. Wszak jak autorzy piszą takie ksiązki pisze się w obronie inwestycji na naukę i może na tym publicznym polu warto również poruszać i trudne tematy. Tak czy inaczej uważam książkę za wspaniałą.