Endless Forms Most Beautiful (CD)

Po premierze pierwszego singla - Elan - z niecierpliwością czekałam na premierę kolejnego albumu jednego z moich ulubionych zespołów. Ciekawa melodia, dobry tekst i oryginalny wokal Floor Jansen rozbudziły moje ogromne nadzieje.
Niestety, tym bardzo się zawiodłam.
Pierwsze przesłuchanie płyty nie zachwyciło mnie.
Głos prof. Richarda Dawkinsa na początku Shrudder Before The Beautiful intryguje odbiorcę, energiczny początek to również świetna zapowiedź. Ale dalej jest coraz gorzej.
Dobrze skomponowana muzyka to, moim zdaniem, największy atut tej płyty. Warstwa tekstowa zdecydowanie mnie nie zadowala, brakuje w niej tego CZEGOŚ, co do tej pory posiadały piosenki napisane przez Thomasa - magii słów. Podobnie jest z głosem Floor. Nie słychać jej ogromnych możliwości, które znamy choćby z dzieł Epici. Muzyka ją chwilami po prostu zagłusza.
Endless Forms Most Beautiul to przyzwoita płyta, nie ma na niej słabych piosenek, ale nie zachwyca. Słuchając jej nie ma się chęci powrotu, uczucia towarzyszącego wielu wcześniejszym albumom (choć genialny Wishmaster z 2000 r.). Kawałki mijają jeden po drugim, a żaden z nich nie zostaje na dłużej w pamięci. Choć w części piosenek są momenty, które naprawdę mogą się podobać, tak samo jak świetne riffy oraz spójna koncepcja płyty to w całej tej "doskonałej perfekcji" nie ma tej iskry, która czyni muzykę wyjątkową. Jest to dla mnie płyta pełna sprzeczności - wiele jej elementów nie pozostawia miejsca na uwagi, a jednocześnie całości czegoś brakuje. Osobiście, żałuję również niewielkiej ilości wokali Marca.
Czy kupiłabym tę płytę już po przesłuchaniu? Tak, ale wyłącznie dlatego, że cenię sobie wcześniejszą twórczość zespołu.

Szczerze spodziewałem się czegoś innego po tym albumie. muzycznie jest idealnie tak jak być powinno ale wokal daje mi sporo do życzenia. Tarja była wyjątkową osobą o nieziemskim głosie. jej piosenek naprawdę świetnie się słuchało i to była chluba tego zespołu. Anette była dobra owszem ale nie tak jak Tarja. fakt brakowało jej tego głosu ale dawała sobie świetnie radę. o Floor tego nie mogę powiedzieć. słuchając jej wersje dawnych piosenek z Nightwish uszy mi więdły. psuła dobre piosenki. przyznaję że ma dobry głos co może potwierdzić w tym albumie bo dobrze się słucha ale mnie osobiście odrzuca niestety. chciałem dać jej szansę ale wrażenie jakie zrobiła na koncertach zostało i to zrobiło swoje. najnowszy album jest godny polecenia ale dla nowego słuchacza jeśli chodzi o mnie. piosenki są naprawdę dobre i stoją na wysokim poziomie jeśli chodzi o stronę muzyczna. tutaj nie będę ukrywał jest rewelacja naprawdę przychodzą na myśl stare utwory. jeśli wokal (przepraszam najmocniej jeśli kogoś urażę) ale jest nie dla mnie ale może kiedyś zmienię zdanie. ogólnie mocnej tragedii nie ma choć spodziewałem się czegoś innego po nowej wokalistce. album w wersji instrumentalnej jest meega godny polecenia bo to poezja jest choć piosenka trwająca 24 minuty lekko może odrzucić z czego parę minut jest dobrej muzyki ale kto co woli. ogólnie płytę można polecić :)

Bardzo dobra płyta, nikt nie spodziewał się, że tematyka ewolucji może być taką inspiracją do napisania albumu. Przepiękny głos Floor Jansen i nowoczesny styl płyty to największe osiągnięcie tego wydawnictwa. Jeśli chodzi o utwory, najmocniejsze punkty to: Elan, My Walden, Alpenglow oraz The Greatest Show on Earth, jednak to zupełnie subiektywna ocena. Ale tak czy inaczej polecam, ponieważ na płycie słychać niesamowitą równowagę między kompozycjami, tekstami, tematyką oraz stroną techniczną. Polecam

Jestem zachwycona nową płytą. Muzycznie Nighwish wzniósł się na wyżyny, obecność orkiestry nadaje ich brzmieniu niebywałej głębi. Utwory są zróżnicowane, mniejszość jednak nostalgicznych i spokojnych, większość żywiołowych, z niesamowitym wokalem Floor. Bardzo polecam!

Nowe wydawnictwo otwiera wspinały utwór Shudder Before The Beautiful. Tak dobrego otwarcia płyty się nie spodziewałem. Kawałek przypomina nieco dokonania zespołu za czasów albumu Once. Już po tym utworze czuć, że magia starego Nightwisha powraca. Potem jest tylko lepiej. Utwór Weak Fantasy również ma w sobie tą fińską moc, którą poznaliśmy za czasów, gdy wokalistką była jeszcze Tarja. Następnie przechodzimy do Elana, którego poznaliśmy nieco wcześniej przed premierą płyty, gdyż jest to singiel zapowiadający nowe wydawnictwo. Przychodzi na nico psychodeliczny kawałek Yours Is An Empty Hope. W tej kompozycji do śpiewającej Floor dołącza się gitarzysta Marco Hietala. Po tym całym szaleństwie zwalniamy nieco tempo i wsłuchujemy się klimatyczny i nieco spokojniejszy utwór Our Decades In The Sun. Dalej mamy do czynienia z My Walden, który porównać można do pewnego rodzaju hymnu, szczególnie w refrenach. Kawałek ten wyróżnia się przede wszystkim instrumentalnym bogactwem. Dzieje się dużo. Gitary, kobza, dudy, instrumenty klawiszowe, skrzypce. Momentami można doszukać się podobieństwa do folkowej twórczości formacji Eluveitie za czasów albumu Evocation I – The Arcane Dominion. Nadchodzi czas na tytułowy Endless Forms Most Beautiful. Utwór ten jest klasycznym przykładem twórczości finów, nie ma w nim nic nadzwyczajnie zaskakującego, lecz słucha się go z wielką przyjemnością. Potem przechodzimy do ciekawej kompozycji Edema Ruh, a następnie do energicznego Alpenglow oraz do instrumentalnego utworu The Eyes Of Sharbat Gula. Album wieńczy 20 minutowy utwór The Greatest Show On Earth.
Muszę przyznać, że jestem mile zaskoczony tym albumem. Wiedziałem, że będzie to dobry materiał, lecz nie wiedziałem, że aż tak! Muzycznie prezentuje się wręcz prze genialnie. Panowie są świetnymi muzykami, co udowodnili nie raz, lecz teraz wspięli jeszcze wyżej. Krążek jest muzycznie świeży i ma całkiem nowe kompozycje, lecz odnosi się wrażenie, że ma się do czynienia ze starymi dokonaniami zespołu. Nie jest to wcale złe. Wręcz przeciwnie! Jest to cudowne uczucie. Fani formacji powinni być zadowoleni, bo zespół powraca do korzeni, jeśli chodzi o kwestię muzyczną. Zaś wokalnie spodziewałem się trochę czegoś innego. Warsztat wokalny Floor jest podobny do Tarji i byłem przygotowany na powrót mocnego, operowego głosu. Jednak zespół postanowił od tego odstąpić. Czy wyszło to dobrze? Uważam, że tak. Wprawdzie mogłoby być lepiej i trochę mocniej pod względem wokalnym. Zdaję sobie jednak sprawę, że nie było to takie proste dla Floor. Panowie postawili ją przed niełatwym zadaniem. Mając ogromny wokalny potencjał i moc w głosie Floor musiała zaśpiewać nieco spokojniej i łagodniej. Wyszło to naprawdę bardzo dobrze, choć czasami brakuje mi tych mocniejszych partii wokalnych. Jednak mam nadzieję, że Floor zrekompensuje to podczas trasy koncertowej. Ogólnie płyta jest świetna! Znów czuć tą magię. Nie zarzucam nic albumom, które zostały wydane na czele z Anette. Jednak zagorzali fani formacji powinni zrozumieć o co mi chodzi. No cóż nie pozostaje mi nic innego jak polecić ten magiczny album.

Genualny! Miałem przerwę z twórczością zespołu od Dark Passion Play i obawiałem się trochę jak chciałem na nowo odkryć ich twórczość będąc o całe 16 lat starszy i dowiedziawszy się, że NW ma trzecią wokalistke, czyli Floor i o dziwo nie zawiodłem się. Endless to chyba jeden z jalepszych i najostrzejszych albumów Nightwish!! Album otwiera monumentalny cios czyli „Shudder Before the Beautiful”, dalej mamy kokejny cios czyli Weak Fantasy, później wzruszający i piękny Elan, dalej jest chyba najszybszy i najbardziej drapieżny obok "Master Passion Greed" utworów czyli „Yours Is an Empty Hope”, później piękny „Our Decades in the Sun” w którym na początku mamy piękne anielskie chórki, dalej mamy "My Walden" śpiewany przez Troya, tytułowy cios Endless Forms Most Beatiful, oraz piękne Edma Ruh i cudny Alpenglow. Album zamyka 24 minutowa historia podzielona na 5 Części "The Greatest Show On Earth". Podsumowując album polecam!

Po przedostatnim " Imaginaerium" muzycy tak wywindowali poziom swoich dokonań, że wyżej już nie można. Ale to nie znaczy, że poziom spadł... Co prawda Floor Jansen to nie Tarja Turunen, ani nawet Anette Olzon, lecz cała reszta gra całą parą w gitarach. Dziesięć pierwszych utworów przypomina starą dobrą (z 2000r ) "Wishmaster". Zabawa zaczyna się przy utworze jedenastym... Przestaje przeszkadzać słaby ( jak na poziom poprzedniczek ) wokal i zaczyna się raj dla spragnionych pełnych brzmień uszu... Polecam z całym sercem.

Płyta rewelacyjna! Koncepcja Toumasa na stworzenie opowieści o powstaniu świata jest świetnie przedstawiona, szczególnie w ostatnim (trzeba to powiedzieć, FINAŁOWYM) kawałku. Jeśli prawdą jest to, że Floor nie wykorzystuje 100% umiejętności na płycie (a i tak wokal jest bardzo dobrze dobrany do całości płyty) to czekam z niecierpliwością na jej popis na koncertach. Bierzcie śmiało tą płytkę, jeśli chcecie posłuchać dobrego i, przede wszystkim, przemyślanego od początku do końca symfonicznego rocka.

Najnowszy album Nightwish'a w niczym nie ustępuje poprzednim. Utwory na nim są bardzo zróżnicowane - nie można powiedzieć, że są do siebie podobne, bo każda jest zupełnie inna, ale razem tworzą spójne dzieło. Uważam, że Floor Jansen daje sobie radę na wokalu dużo lepiej niż Anette, ale niestety nie jest aż tak dobra jak Tarja.
Album zdecydowanie wart swojej ceny.

Moim zdaniem nienajlepsza płyta, raczej przeciętna. Niewykorzystany potencjał nowej wokalistki. Jednak dla kilku utworów (perełek) warto kupić tę płytę.