Elizabeth i jej ogród (okładka  twarda, wyd. 03.2018)

Elizabeth i jej ogród, Elizabeth von Arnim, tłum.Elżbieta Bruska i Berenika Marta Lemańczyk Jestem pod ogromnym zachwytem tej wspaniałej książki. Nigdy w życiu nie miałam w dłoniach tak pięknie wydanego egzemplarza niesamowitej historii. Szczerze, jestem zaskoczona ceną, ponieważ takiego rodzaju książki kosztują znacznie więcej. Co w środku książki jest takiego nietuzinkowego? Otóż to, w jaki sposób została wydana. Zawiera wiele obrazów przedstawiających kwiaty oraz przyrodę, które to Elizabeth opisuje w swoim pamiętniku. Jest to niezwykłe opowiadanie, ponieważ jest pisane z punktu widzenia kobiety, która znacznie różni się od swoich rówieśniczek. Spokój widzi w pięknie przyrody, ciszy oraz harmonii otaczającego ją świata. Na samym początku książki mamy przedstawiony krótką biografię pani Elizabeth. Według mnie jest to niezwykle pomocne, nie każdy znał tę kobietę, dlatego o wiele łatwiej jest później przyswoić sobie jej pamiętnik, znając jej życiorys. Wiemy, że bohaterka miała bardzo szczęśliwe życie. Miała dobrego męża, który spełniał jej zachcianki. Razem kupili wspaniały dom, który już od samego początku przypadł do gustu Elizabeth. Nie chodziło jednak o zwykłe piękno mieszkania, lecz o ogród, który znajdował się w posiadłości. Bohaterka jednak podejmuje próbę, ponieważ niesamowity ogród nie wygląda od początku tak jakby tego chciała. Jest zaniedbany i zniszczony, dlatego Elizabeth czeka bardzo dużo pracy. W książce znajduje się wiele barwnych, cudownych opisów, cytatów oraz przemyśleń bohaterki, które zazwyczaj są bardzo ciekawe. Jest to typowy przykład książki na letnie popołudnia czy wieczory. Nie znajdziemy tutaj nie wiadomo jakich zwrotów akcji. Jest to w pewnym sensie ciekawa propozycja dla ogrodników, którzy mogą zobaczyć jak w tamtych latach wyglądała ,,opieka nad ogrodem". Elizabeth jest idealną kobietą, nie powstydzi się kopać w ziemi i ubrudzić się, w przeciwieństwie do jej koleżanek, które krytykują jej prace. Ta kobieta, to typowy przykład samotniczki. Wiele razy w swoich przemyśleniach podkreśla, że nie potrzebuje do niczego ludzi, że wystarczy jej tylko ogród i wspaniała roślinność oraz miejsce, w którym będzie mogła podziwiać to wspaniałe dzieło. W książce pojawiają się liczne opisy krzewów, kwiatów całkiem rzadko spotykanych oraz sposoby sadzania roślin, ich nawadniania. Nie są to na pewno jakieś specjalistyczne, naukowe i dokładne opisy. Jest to jednak przedstawione w sposób prosty, rzeczowy. Szczerze, przyznam, że raczej nie interesuję się takiego rodzaju zagadnieniai, ale bardzo ciekawie czytało się takie informacje na poziomie elementarnym. Elizabeth jest zafascynowana swoim ogrodem, cała jej książka opiera się na pięknie i uroku krzewów, kwiatów, roślin, drzew. Można powiedzieć, że ma lekką obsesje na tym punkcie, ponieważ nawet dzieci nazywa porami miesięcy, pór roku, np. dziecko kwietniowe, czerwcowe. Ważne jest również to, że cała książka jest nie tylko poświęcona opisom przyrody i ogrodów, ale dodatkowo zawarte są przemyślenia dotyczące obchodzenia świąt, przygotowania przez służbę wykwintnych dań, sprzątania domu. Elizabeth nie uważa żeby było to potrzebne, jest i tak całkowicie pochłonięta swoim ogrodem. Ponadto czasami autorka opisuje zwykłe, codzienne czynności. Są one przedstawione w tak ciekawy i zadziwiający sposób, że naprawdę ciężko się od tej książki oderwać. Uważam, że każdy kolekcjoner takich perełek musi posiadać w swojej biblioteczce tę książkę. W tym przypadku nie mówię o treści, lecz o wyglądzie książki. Problem jest taki, że nie wiadomo na czym się skupić, czy na treści czy na ilustracjach i na jakże zacnym wydaniu. Czytając tę książkę, ważne jest, aby każdy z nas potrafił poprzez opis i fotografie, wyobrazić sobie te niesamowite miejsca i ogrody. Według mnie, to jest klucz do sukcesu, aby odpowiednio odczytać tę historię, zrozumieć ją i ,,poczuć" jej niesamowite piękno. Raczej nie sięgam po takiego rodzaju książki, ale w tym przypadku zrobiłam wyjątek. Zachęciła mnie właśnie informacja o ilustracjach, dlatego jak tylko wzięłam tę książkę w dłonie, to byłam pod ogromnym wrażeniem. Nigdy nie sądziłam, że taka przeciętna historia , może być wydawana w taki właśnie sposób. Historia Elizabeth jest przedstawiona w bardzo ciekawy, nietuzinkowy sposób. Tak naprawdę przez większość książki widzimy życie codzienne Elizabeth oraz jej ogrody, a jednak nie nudzi nas to, ba, wręcz przeciwnie, powiedziałabym ,że przyciąga i hipnotyzuje. Autorka odniosła według mnie ogromny sukces, książka stała się fenomenem, bo właśnie w sposób idealny została nam przedstawiona i pokazana prostota, której w obecnych czasach tak bardzo nam brakuje. Gorąco polecam książkę dla każdego przedziału wiekowego, według mnie mogą to czytać starsze kobiety ale również i młode dziewczyny, czy nastolatki. Grunt to wciągnąć się w to niesamowite dzieło. Recenzja pochodzi z bloga: http://recenzentka-doskonala.blogspot.com/

Muszę przyznać, że "Elizabeth i jej ogród" to książka odznaczająca się prawdziwym literackim kunsztem. Trzeba mieć w sobie dużo samozaparcia, wrażliwości i empatii, żeby odpowiednio odczytać myśli tytułowej bohaterki. Książka ta jest autobiograficznym zapiskiem fragmentu z życia Elizabeth von Arnim - hrabiny, która w przeciwieństwie do innych wykwintnych pań, ma dość nietypowe zainteresowania... Elizabeth nie lubi życia w mieście. Jej największą radością jest uprawianie ogródka, życie w spokoju i samotności oraz codzienne pielęgnowanie roślin. Znajome Elizabeth nie są w stanie zrozumieć jej pasji... Uważają, że prawdziwe życie toczy się w miejskim świecie, a na wsiach jest nudno, niekomfortowo i ogólnie mówiąc jest to miejsce nieodpowiednie dla damy pokroju Elizabeth. Nie wspominając o uprawie ogródka, bo tym powinna zajmować się służba... Uważam, że między innymi pod tym względem książka ta jest niesamowicie aktualna! Niejednokrotnie słyszę od ludzi mieszkających w różnych miastach, że na wsiach jest okropnie! Przecież tam śmierdzi, wszystko trzeba robić samemu, a w dodatku ludzie są niewykształceni i nie ma o czym z nimi rozmawiać... Elizabeth jest pewnego rodzaju buntowniczką, która w swojej książce na każdym kroku udowadnia, że wiejskie życie jest przebogate w przyjemności, które każdego dnia czekają na ich odkrycie. Książka ta jest aktualna jeszcze pod innym względem. Pokazuje piękno i potęgę przyrody. Główna bohaterka żyje razem ze swoimi kwiatami, a ogród stanowi odzwierciedlenie jej duszy. To ukazanie prawdziwej pasji jest jednocześnie wspaniałym podkreśleniem tego, że człowiek jest częścią natury i powinien o nią dbać. Jak często o tym zapominamy..? Kolejnym atutem jest idea carpe diem. W XXI wieku panuje moda na fast food, fast car i fast sex. Jest naprawdę niewiele osób, które delektują się chwilą i czerpią z tego niesamowitą radość. A Elizabeth właśnie tak pojmowała życie. Cieszył ją każdy nowy pąk, listek i kwiat. Choć zdawała sobie sprawę z tego, że jest postrzegana przez otoczenie jako dziwna kobieta, to jednak nigdy jej to nie ciążyło. Życzę sobie i wszystkim, żebyśmy nauczyli się żyć tak, jak Elizabeth. Podsumowując, "Elizabeth i jej ogród" jest pozornie lekką lekturą o niczym konkretnym, a w rzeczywistości obowiązkową pozycją dla ludzi XXI wieku. Jeżeli podobały Wam się przepiękne opisy przyrody Elizy Orzeszkowej w "Nad Niemnem" i szukacie czegoś podobnego, polecam "Elizabeth i jej ogród". Jest to solidne wydanie z pięknymi ilustracjami w środku oraz śliczną okładką. Serdecznie polecam. :)