Dziewczynka z zapalniczką (okładka  miękka)

ok

W sylwestrową noc zostaje zamordowany Jacek Szymon, śledczy zajmujący się niegdyś sprawą skatowanej na śmierć, sześcioletniej dziewczynki. Wszystko wskazuje na to, że po wielu bezowocnych latach poszukiwań w końcu natrafił na właściwy trop. Za co przypłacił życiem. Z zagadką śmierci zabitego kolegi mierzy się Rudolf Heinz, który zdaje sobie sprawę z czyhającego za rogiem zagrożenia. Wszak na wolności przebywa przestępca, który kiedyś groził nie tylko Jackowi, ale także jemu. Czy dotrzymał słowa? Kto stoi za zabójstwem komisarza? I co z tym wszystkim wspólnego ma niezamknięte śledztwo sprzed lat? Stawiając na trzecioosobową narrację, autor książki jakoś nieszczególnie przywiązuje uwagę do sympatii czytelnika względem głównego bohatera i przyznam, że dość neutralnie potraktowałam postać Rudolfa Heinza. Inteligentny, ale zwyczajny. Tyle mogłabym o nim powiedzieć, ale nie uważam tego za wielki mankament. Książka, raczej nieobszerna w swojej objętości, nie skupia się na jego życiu prywatnym i nie zarzuca wątkami pobocznymi. Bardzo wyraźnym tematem głównym jest tutaj śledztwo, toteż akcja powieści obfituje w starcia z różnymi postaciami drugoplanowymi, podejrzanymi, podejrzliwymi, o sumieniach czystych, ale i skalanych mniejszymi bądź większymi grzeszkami. Cały kunszt treści polega na wychwyceniu złoczyńcy, a błędnych tropów i ostatecznego zaskoczenia nie zabrakło. Przynajmniej ja, może i niezbyt doświadczona jeśli chodzi o ten gatunek, dałam wyprowadzić się w pole. Radosny obrazek i zdjęcie skatowanego ciała. Taniec i baletki przybite do stóp gwoździami. Strach przed ciemnością i spotkanie z zabójcą w sylwestrową noc. W końcu zagadkowy tatuaż i baśnie Andersena, które zgodnie z moimi oczekiwaniami stają się elementem wiodącym w sprawie zabójstwa. A takie smaczki lubię. Nie od początku dałam się porwać treści. Może gdybym sięgnęła wpierw po inne powieści z Rudolfem Heinzem, łatwiej byłoby mi się wczuć także w tą. Niemniej jednak kiedy przekroczyłam sześćdziesiątą stronę, zaczęłam poważnie zastanawiać się nad obraniem właściwego tropu, a to już znak, że zaangażowałam się w zaoferowany mi przez autora wątek. Ostatecznie dotarłam do finału zadowolona, bo z każdą kolejną stroną książka podobała mi się coraz bardziej. Nie jest to jednak mój kryminał numer jeden. Raczej umiejscowiłabym go gdzieś po środku tych, które udało mi się poznać. Ciekawa zagadka, moment zaskoczenia i element wiodący – który sprawia, że w grę nie wchodzi zwyczajne, nudne śledztwo. Dość długo wkręcałam się w tę historię, za co potem otrzymałam miłą nagrodę. Czy polecam? Tak, ale raczej nie jako must have, bez którego ciężko będzie się obejść. A czy Wy chcecie się przekonać, co wspólnego ma ze współczesnym morderstwem sam Andersen? https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/06/dziewczynka-z-zapalniczka-mariusz.html

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Zachęcona opisem i świetnymi rekomendacjami zdecydowałam sięgnąć po Dziewczynkę z zapalniczką i przekonać się na własnej skórze, czy ta pozycja przypadnie mi do gustu. W końcu na okładce napisane jest: "Tak dobrego kryminału nie czytałem od co najmniej kilku lat", "Najmocniejszy autor polskiego kryminału" lub "Po prostu petarda". Przyznacie pewnie, że po przeczytaniu takich "polecajek" oczekiwania wysoko szybują w górę. I w tym przypadku, moim zdaniem, działa to na niekorzyść książki. Heinz z pewnością nie jest, jak głosi okładka, "najbardziej nieoczywistym bohaterem". Rudolf nie wyróżnia się niczym szczególnym. W moim odczuciu nie jest to postać, która na długo zapadnie w pamięci. Ot, zdeterminowany, by rozwikłać zagadkę. Być może spowodowane jest to tym, że Dziewczynka z zapalniczką jest piątą częścią z cyklu Polski psychopata, a ja poprzednich nie czytałam. Może wcześniejsze części są ciekawsze, profil psychologiczny głównego bohatera jest bardziej zarysowany? Nie mam pojęcia, ale chętnie sięgnę po pierwszą część tego cyklu. Z czystej ciekawości- chcę się przekonać czy ta pozycja na tle innych jest słabsza, czy po prostu z twórczością Mariusza Czubaja mi nie po drodze. Zazwyczaj, gdy ofiarą jest małe dziecko, książka wywołuje u mnie ogrom negatywnych emocji. Tutaj tego nie było. Brakowało mi napięcia, szybszej akcji i dreszczyku emocji. Autor stawia raczej na powolną akcję, ale jednocześnie (całe szczęście!) nie leje wody i nie skupia się na długich, nic nie wnoszących do fabuły opisach. Za to ogromny plus! Mimo że książka nie do końca przypadła mi do gustu, nie męczyłam się podczas jej czytania. Jeśli chodzi o zakończenie to po części się go domyśliłam, jednak nie ukrywam, że w jednej kwestii udało się autorowi mnie zaskoczyć. Z czego bardzo się cieszę, bo uwielbiam efekt zaskoczenia w kryminałach. Autor jest dwukrotnym laureatem Nagrody Wielkiego Kalibru za najlepszą powieść kryminalną i sensacyjną- za 21:37 (2009 r.) i za R.I.P. (2017 r.). To bez wątpienia mnie intryguje i jak wspomniałam wcześniej na pewno sięgnę jeszcze po jedną książkę tego autora. Tak się składa, że 21:37 jest pierwszą częścią cyklu Polski psychopata. Podsumowując, Dziewczynka z zapałkami to dosyć surowy kryminał, bez większego napięcia, z bohaterami, którzy nie zapadają na dłużej w pamięci. Dla osób chcących rozpocząć swoją przygodę z kryminałami ta pozycja będzie wręcz idealna, jednak starzy wyjadacze mogą czuć się nieco rozczarowani. Pochlebne opinie o autorze na tyle mnie zachęciły, że na pewno na tej książce nie skończę swojej przygody z twórczością Mariusza Czubaja.

"Nie samym śledztwem człowiek żyje. Jeśli nie wyluzujesz, zwariujesz". W ostatnią noc 2010 roku w Lesie Murckowskim zostaje zamordowany były policjant, Jacek Szymon. Policja wiąże jego śmierć ze sprawą sprzed kilku lat, której nie udało mu się rozwiązać. Tymczasem Rudolf Heinz do końca nie wie, jaką drogę życiową obrać. Dopiero informacja o śmierci dawnego kolegi z pracy sprawia, że postanawia wrócić na policyjna ścieżkę i dowiedzieć się, dlaczego Szymon zginął. Podążając jego śladami, wraca do delikatnej sprawy morderstwa małej dziewczynki w jednej z willi na katowickim Brynowie. "Dziewczynka z zapalniczką" jest kryminałem bardzo skondensowanym. Na niecałych trzystu (!) stronach autor zmieścił wszystko to, czego oczekiwałam po tego typu książce. Mamy powrót do śledztwa z przeszłości i nieuchwytnego mordercę, pozostającego wciąż na wolności. Śledztwo jest prowadzone dość intensywnie i czasami aż żal mi było policjantów, którzy ganiają z miejsca na miejsce, licząc na przełomowe odkrycie. Do tego dołóżmy kilka zaskakujących wątków i zagadkowe postacie, które dopiero z czasem nabierają znaczenia. Jest i w końcu Rudolf Heinz - motor napędowy całego śledztwa. Bystry i nade wszystko - cierpliwy. To jest o tyle istotne, że dysponuje zaledwie wskazówkami, pozostawionymi przez Szymona. Od jego decyzji i wsłuchania się we własną intuicję zależy, w jaki sposób je zinterpretuje i za którymi podąży bez wahania. I by nie było łatwo - jego przeszłość drepta mu po piętach, a miejscowy "biznesmen" ma dla niego zlecenie. I tak już zupełnie na marginesie - ma dobry gust muzyczny. Wytrawny czytelnik kryminałów wyłowi w książce Czubaja wyraźne tropy, wskazujące na mordercę i motywy jego działania. Ale to wcale nie umniejsza przyjemności płynącej z lektury. Nic a nic :) Po ostatniej stronie zostało mi w głowie kilka pytań - ale może kolejne tomy przyniosą odpowiedzi. A tytułowa dziewczynka? Sami musicie odkryć tę tajemnicę. "Dziewczynka z zapalniczką" jest naprawdę dobrym kryminałem - nawet nie zauważycie, kiedy skończycie czytać. Konkretny i soczysty. I niech dodatkowym smaczkiem będzie fakt, że rozgrywa sie głównie w Katowicach, a sam Heinz mieszka na dolnym Tysiącleciu.

zapraszam do siebie: shevvolf.blogspot.com „Dziewczynka z zapalniczką” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Mariusza Czubaja i muszę przyznać, że wypadło ono na tyle dobrze, że chętnie kiedyś nadrobię zaległości i sięgnę po pozostałe części dotyczące losów profilera Rudolfa Heinza. O co chodzi w „Dziewczynce...”? Mamy tutaj do czynienia z pewną sprawą z przeszłości, która mentorowi Rudolfa nie dawała spokoju przez ostatnią dekadę, a jej rozwiązanie Jacek Szymon przypłacił życiem. Czując dług wdzięczności oraz zwykłe ludzkie poczucie przyzwoitości i ciekawość, Heinz postanawia zaangażować się w śledztwo i idąc śladami przyjaciela stara się odtworzyć tok myślenia Szymona, tak by i jemu udało się znaleźć zabójcę. Jednocześnie w tle mamy do czynienia z „Fryzjerem”, który za cel obrał sobie właśnie Heinza i chce się na nim zemścić za to, że między innymi dzięki niemu trafił za przysłowiowe kratki na jakiś czas. Nie znając historii głównego bohatera nie miałam jakiejś większej trudności z tym, żeby wciągnąć się w akcję, jednak liczne nawiązania do postaci czy sytuacji z przeszłości sprawiały, że chętnie uzupełnię braki w wiedzy 😁 Jeśli chodzi o styl autora, to podoba mi się takie męskie, zwięzłe i jasne pisanie - brak tutaj rozwiązłych opisów, brak jest również tzw. przegadania, czujemy się po prostu tak, jakbyśmy towarzyszyli Heinzowi w jego codziennym życiu, prowadzeniu sprawy czy po prostu mierzeniu się z trudnościami patrząc na to wszystko gdzieś ponad jego ramieniem. Jeśli lubicie polskie kryminały, gdzie nie epatuje się bluzgami, bohater mimo swoich traum i pociągu do alkoholu „nie zalewa robaka” na co drugiej stronie, a na dodatek śledztwo jest naprawdę interesujące? To serdecznie Wam ten tytuł POLECAM!

W katowickim lesie, zostają odnalezione zwłoki Jacka Szymona - emerytowanego komisarza policji. Przebywający na przymusowym zwolnieni, Rudolf Heinz, postanawia rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci swojego mentora, a zarazem przyjaciela. Wie, że Szymon wiele lat wcześniej brał on udział w śledztwie dotyczącym zabójstwa sześcioletniej dziewczynki. Pomimo wielkiego zaangażowania, nie udało się nigdy odnaleźć sprawcy. Wszystko wskazuje na to, że obie te sprawy są ze sobą powiązane. Heinz postanawia na nowo przyjrzeć się sprawie sprzed lat. Przyjaciel zostawił wiele wskazówek, które profiler zaczyna łączyć w spójną całość. W międzyczasie na wolność zostaje wypuszczony Fryzjer - przestępca, który depcze Rudolfowi po piętach i planuje na nim srogą zemstę. Jak oceniam swoje pierwsze z spotkanie z Czubajem? Zdecydowanie uważam je za udane. Co prawda bałam się, że "wchodząc" w cykl będę oderwana od tego co miało miejsce w poprzednich tomach. Okazuje się jednak, że "Dziewczynka z zapalniczką" to historia, która nie wymaga znajomości części. Wartka akcja sprawia, sprawia, że książkę czyta się szybko. Autor postanowił nam zaserwować dwa kryminalne śledztwa w jednym miejscu - śmierć Jacka Szymona i morderstwo dziewczynki sprzed lat. Hainz stawia sobie za punkt honory rozwikłać oba. Wraz z rozwojem wydarzeń, na jaw zaczyna wychodzić okrutna prawda... "Dziewczynka z zapalniczką" to świetnie skonstruowana powieść kryminalna, z niebanalnym wątkiem. Mimo, że nie znajdziemy tu rozbudowanych dialogów, czy też większego nawiązania do życia prywatnego głównych bohaterów, to historia wciąga czytelnika od pierwszych stron. kasiaiksiazki.blogspot.com/2018/06/dziewczynka-z-zapalniczka-mariusz-czubaj.html

Od pracy policjanta to już krótka droga do... kryminału. To znaczy, powieści kryminalnej. Każdy, kto przeczytał chociaż kilka powieści z tego gatunku z pewnością zdążył zauważyć, że to z reguły mundurowi odgrywają rolę głównych bohaterów. Obrońcy sprawiedliwości, bez skazy i wad? Bohaterzy dnia codziennego... cóż... niekoniecznie. W podejrzanych okolicznościach ginie emerytowany policjant Jacek Szymon. Dla niektórych mentor, dla innych bardzo wątpliwy autorytet. Jedno jest pewne, był policjantem, więc sprawę tę należy wyjaśnić jak najszybciej. Szybko jednak okazuje się, że nie jest to wcale takie łatwe. Heinz, profiler policyjny oddelegowany na urlop zdrowotny, nie zamierza pozostawiać wszystkiego kolegom po fachu. Sam angażuje swoje prywatne śledztwo, a poszlaki stają się coraz bardziej niepokojące. Wszystko wskazuje na to, że śmierć Jacka wiąże się ze sprawą sprzed lat, sprawą, która złamała jego karierę i stała się... obsesją. Heinz musi mieć się na baczności. I on nie powinien czuć się bezpieczny. Powieść zaczyna się z przytupem, od morderstwa i zagadki. Główna intryga związuje się bardzo szybko, dosłownie w kilku pierwszych rozdziałach dostajemy wstępną hipotezę oraz całe mnóstwo niewiadomych. Dzięki temu zabiegowi poczułam się zaintrygowana i... zaniepokojona. "Istnieją różne typy zabójczyń. Tak przynajmniej głosi teoria. Jedne są aniołami śmierci, mordującymi staruszków i ciężko chorych w hospicjach, domach opieki albo szpitalach. Czarne wdowy trują swoich kolejnych mężów i partnerów w celu przejęcia majątku. Modliszki realizują pewien typ chorych fantazji (...)". Ciąg dalszy na: http://www.recenzjenawidelcu.pl/2018/12/dziewczyna-z-zapalniczka-mariusz-czubaj.html

Akcja zaczyna się w ostatni dzień 2010 roku. Tuż przed północą zostaje zamordowany emerytowany policjant, Jacek Szymon. Dlaczego został zabity? Co jego śmierć ma wspólnego z nierozwiązaną sprawą morderstwa dziecka sprzed dziesięciu lat? Książkę czytało mi się mimo małej ilości stron powoli. Po trochu dlatego, że nie miałam czasu i dlatego, że sięgnęłam po nią za szybko od skończenia poprzedniej. No ale też dlatego, że mi nie podeszła. Nie mówię teraz, że powieść jest zła. Tylko po prostu nie w moim guście. Brakowało mi tutaj napięcia, które spowodowałoby, że nie mogłabym odłożyć książki nawet na moment. Szczególnie mało było go w pierwszej połowie powieści. Znaczy napięcie było, ale wyższe poziomy osiągało tylko momentami. I to daleko po połowie. Za to właśnie w połowie autor rzucił petardę i akcja zaczynała się rozkręcać. I szczerze Wam powiem, że nie spodziewałam się takiego zakończenia. Styl autora jest dość oszczędny w opisach. Posługuje się prostym, potocznym językiem. Nie pojawia się dużo detali i szczegółów. Dzięki temu książka nie jest mocno rozbudowana i ma małą objętość (mniej niż 300 stron). "Dziewczynka z zapalniczką" nie znajdzie miejsca pośród moich ulubionych książek. Jest jednak warta przeczytana. Polecam fanom kryminałów.

Mariusz Czubaj w książce „Dziewczynka z zapalniczką” początkowo opisuje morderstwo emerytowanego policjanta, które miało miejsce w sylwestrową noc. Zamordowany policjant to Jacek Szymon, który zakończył karierę policyjną nie rozwiązując brutalnego morderstwa dziewczynki, które miało miejsce dziesięć lat temu. Nierozwiązane śledztwo stało się jego obsesją i nie przestawał w poszukiwaniu rozwiązań tej tajemniczej zagadki. Śledztwo dotyczące morderstwa Szymona prowadzi Rudol Heinz, który swoje początki w policji miał pod okiem zamordowanego policjanta. To właśnie od niego uczył się tego fachu. Heinz wie, że obie sprawy się łączą i za wszelką cenę stara się rozwiązać zagadkowe morderstwo sprzed lat docierając do coraz to nowszych faktów i przeoczeń. „Dziewczynka z zapalniczką” została przez autora napisana w taki sposób, że cały czas trzyma w napięci, ciekawi i zmusza do myślenia. Akcja toczy się szybko i intensywnie, co nie pozwala na nudę. Książka była moim pierwszym, ale zdecydowanie nie ostatnim spotkaniem z twórczością autora. Polecam ją wszystkim, którzy lubią snuć domysły w typowaniu sprawcy zbrodni.