Dziewczynka z Sobiboru (okładka  miękka, wyd. 06.2020)

Ratowanie Żydowskiej dziewczynki przez nazistę w obozach zagłady jest jak fantazja i magiczne myślenie autorów o ludobójstwie.

Polecam książkę oczywiście jak ktoś lubi tę tematykę

Polecam

Sobibór to polska wieś w województwie lubelskim, tuż przy granicy ukraińskiej, która aż do maja 1942 roku nie wyróżniała się w dziejach kraju niczym szczególnym. Ale wtedy przyszło zło... Zło w najczystszej postaci. Przy stacji kolejowej Sobibór, Niemcy w ramach akcji "Reinhardt" utworzyli obóz zagłady, w którym prowadzono eksterminację Żydów. Poruszająca powieść historyczna "Dziewczynka z Sobiboru" to świadectwo tego, że nie można wszystkich mierzyć tą samą miarą. Hans Heigel to teoretycznie zwyczajny porucznik rezerwy SS. Jednak kiedy poznajemy jego osobę bliżej okazuje się, że nie jest fanatycznym Niemcem, nie popiera idei III Rzeszy, nie zgadza się z decyzjami, jakie podejmuje jego naród. Jednak ma rodzinę - żonę Ingrid i córeczkę Hanne - dlatego musi pracować i udawać, dla ich bezpieczeństwa. Jego spokojna sytuacja zmienia się z chwilą, gdy Hanne umiera a on - po stłumieniu powstania w warszawskim gettcie - dostaje przeniesienie. Jego nową placówką ma być polski obóz koncentracyjny w Sobiborze. Nie potrafi odnaleźć się w tak okrutnym miejscu pracy, gdzie niemieccy oficerowie szydzą z przybywających Żydów a sami cieszą się życiem w każdej sytuacji. Opisuje jak wygląda obóz, jak odbywa się selekcja... Pewnego czerwcowego dnia w życiu Hansa następuje przełom - wśród Żydów wysiadających z kolejnego pociągu, dostrzegł dziewczynkę łudząco podobną do Hanne. Obiecał sobie wtedy, że zrobi wszystko, by uratować małą Leę oraz jej mamę. Tylko jak to zrobić w piekle obozu koncentracyjnego? Postawa Hansa mocno mnie wzruszyła. Wielokrotnie ryzykował własnym życiem dla obcej dziewczynki, dbał jak o własne dziecko, ukrywał, dokarmiał, wyszukiwał zajęcia, kłamał i oszukiwał narażając się jednocześnie na kpiny. Każdy dzień przynosił nowe wyzwania i niespodzianki a Hans żył w nieustannym strachu i stresie, obserwował straszne okrucieństwo, w którym czasami musiał uczestniczyć a najgorsze były coraz bardziej przerażające rozkazy z Berlina. Jak ten o likwidacji obozu i przeniesieniu oficerów do innego... W jaki sposób bezpiecznie zabrać Leę ze sobą? To nie jest "zwykła" książka o obozach koncentracyjnych; to nie tylko obserwowanie trudnej egzystencji więźniów czy ich pracy, kiedy pogodzeni z poniżaniem, kopali rowy dla siebie samych albo szli na spotkanie z tlenkiem węgla lub cyklonem B. To przede wszystkim historia małej żydowskiej dziewczynki, która została na świecie sama, zdana na łaskę lub niełaskę niemieckiego porucznika. Wokół niej rozgrywają się sceny, których nie wyśniłaby w najgorszym koszmarze. Ten rok z jej życia był niezwykle traumatyczny; musiała znaleźć w swoim małym serduszku ogrom siły i odwagi, by przetrwać. Czy Hansowi uda się dotrzymać obietnicy i uratować dziecko? Do czego się posunie, by ochronić Leę? Żałuję, że ta powieść historyczna jest wytworem wyobraźni, ale jestem przekonana, że nie tylko Hans wyłamał się ze schematu nazisty. A przynajmniej mam taką nadzieję, że takich Niemców o dobrym sercu było więcej i że w realnym świecie uratowali innych, okazywali im serce, pomagali jak mogli. Bo przecież obozy koncentracyjne pozbawiają ludzkiej godności, odzierają z masek - nie tylko więźniów, ale również oficerów. Nie każdy jest w stanie wytrzymać to psychicznie, czego dowód mieliśmy w tej powieści. Książka nieustannie mnie zaskakiwała, intrygowała i sprawiała, że nie mogłam oderwać się od poznawania losów Lei i Hansa. Wciąż zmieniające się rozkazy, innowacyjne pomysły i brutalne zachowanie niektórych postaci sprawiały, iż drżałam o małą Żydówkę. Do ostatniej chwili nie jest pewne, którzy bohaterowie przetrwają - zarówno spośród więźniów, jak i i Niemców. Tym bardziej nie ma pewności, że dwójka głównych postaci ujdzie z tej masakry żywa. Gwarantuję Wam, że emocji w trakcie lektury nie zabraknie, choć najwięcej znajdziecie ich w finale. Podsumowując - "Dziewczynka z Sobiboru" to przejmująca opowieść o małej dziewczynce, która ocaliła kogoś, by on mógł uratować ją. To historia o utracie, bólu, poniżeniu i wszechobecnej śmierci; o krukach i gołębiach oraz walce dobra ze złem; o niebotycznym okrucieństwie oraz okruchach dobra. Powieść jest dowodem na to, że każdy jest indywidualnością a nawet w najgorszym miejscu na ziemi może znaleźć się ktoś, kto da innym nadzieję. Mocno chwyta ze serce, niejednokrotnie wyciska łzy, powoduje zaciskanie pięści ze złości... Polecam!

Szansa dla człowieczeństwa. "Dziewczynka z Sobiboru" to chwytająca za serce opowieść z mrocznych czasów II Wojny Światowej, w których ludzkie życie było warte tyle... co nic. Zwłaszcza w obozach koncentracyjnych. Życie tracili w nich bowiem wszyscy, na masową skalę. W tym również dzieci... "Dziewczynka z Sobiboru" to historia jednej z wielu osadzonych w Sobiborze dziewczynek, która... dostaje niespodziewaną szansę na przetrwanie. Czy ową szansę uda się jednak wykorzystać? Książek zaliczanych do nurtu literatury obozowej jest ostatnio naprawdę sporo - czy zatem niniejsza zasługuje na jakąś szczególną uwagę? Sceptycznie podchodzę do wysypu tego rodzaju lektur (w ostatnich latach mamy ich naprawdę spore zatrzęsienie, a ich jakość i wydźwięk nie zawsze są zadowalające). W tym jednak wypadku uwaga czytelnika jest jak najbardziej usprawiedliwiona. Pierwszym poznanym przez nas pierwszoplanowym bohaterem książki jest Hans Heigel - oficer rezerwy SS z miasteczka Osnabruck. Hans jest szczęśliwym mężem oraz ojcem córeczki Hanne. Należy do rezerwy SS, jednak... nie popiera ani Hitlera, ani żadnego z działań III Rzeszy. Nie chcąc zaszkodzić rodzinie na co dzień nosi maskę i udaje gorliwego zwolennika partii, jednak w głębi siebie głęboko nie zgadza się z tym, co czynią jego rodacy. Hansa czeka wkrótce rodzinna tragedia - najgorsza z tych, które mogą spotkać ojca... Niedługo później otrzymuje on rozkaz wyjazdu do okupowanej Polski, gdzie ma objąć stanowisko w obozie zagłady w Sobiborze. Tak spotyka żydowską dziewczynkę, Leę, która do złudzenia przypomina mu o własnej córce... Niemiec rozpoczyna niebezpieczną grę o życie Lei. Okłamuje przełożonych, przekupuje więźniów, kluczy, kłamie i rozpaczliwie lawiruje pragnąc za wszelką cenę ocalić młode, niewinne życie. Ryzykuje przy tym własną głową - w przypadku odkrycia prawdy nikt nie zastosuje wobec Hansa taryfy ulgowej. Jego postępowanie zostanie w takim przypadku uznane za ewidentną zdradę, a ta karana jest tylko w jeden sposób: śmiercią. Czy SS-man i żydowska dziewczynka przeżyją? Olbrzymiego ładunku emocjonalnego dodaje książce fakt, że napisano ją w oparciu o rzeczywiste wydarzenia. Z jednej strony takich głosów prawdy o okrucieństwach IIWŚ mamy ostatnio nieomal przesyt, jednak... mimo wszystko każdy z tych głosów jest wyjątkowy. Ważny. Wzruszający. Przypominający o tym, że dobro, prawda i człowieczeństwo mają olbrzymią wartość, o której nie wolno nigdy zapominać - nawet w najgorszych czasach i w najczarniejszej godzinie. Człowieczeństwo i ludzkie życie to coś, za co warto oddać własne istnienie. O pewne wartości po prostu trzeba walczyć. Niezależnie od ceny. O tym właśnie ma za zadanie przypomnieć nam ta lektura. Na uwagę zasługuje w książce - poza w/w oczywistymi kwestiami - także to, że mamy tutaj postać Niemca, który głęboko nie zgadza się z systemem, w ramach którego zmuszony jest funkcjonować. Sprzeciwia mu się po cichu, później coraz śmielej, z coraz większą determinacją. To dobra postać i dobry przykład - warto pamiętać, że w czasie wojny nie wszyscy Niemcy byli potworami. Polecam. Dziękuję Wydawnictwu Bukowy Las za egzemplarz recenzencki. #DziewczynkaZsobiboru #BukowyLas #Sobibór #IIWŚ https://cosnapolce.blogspot.com/2020/07/dziewczynka-z-sobiboru-franco-forte.html

Powieści historyczne zawsze wydawały mi się ciekawe. Szczególnie te, których akcja toczy się w czasie II wojny światowej. Świadectwa ludzi umęczonych przez brutalność nie mogą równać się z niczym innym. Jak wiadomo nie wszyscy Niemcy popierali politykę Trzeciej Rzeszy. Jednym z nich był Hans Heigel, oficer rezerw SS z Osnabrücku. Dla mężczyzny najważniejsza była żona i córeczka Hanne. To im w pełni się poświęcał. Niestety wraz z rozwojem sytuacji wojennej w 1943 roku Hans nie tylko utracił najukochańsze dziecko, ale został też przeniesiony do Polski. Jako koordynator obozu w Sobiborze na co dzień zmagał się z bestialstwem. Podczas selekcji więźniów mężczyzna zauważył dziewczynkę łudząco podobną do jego córki. To poruszyło w nim czułą stronę. Niemiec uratował ją przed śmiercią i każdego dnia starał się chronić. Gdy dostał przeniesienie do obozu na Majdanku, przewiózł ją skrycie ze sobą. Ale czy przytłoczony okrucieństwem będzie w stanie ją ocalić i zachować swoje człowieczeństwo? "Dziewczynka z Sobiboru" to niezwykle poruszająca powieść zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Główny bohater to dobry mąż i kochający ojciec, ale przede wszystkim nazista. Hans na co dzień zajmował się papierkową robotą, wraz z przeniesiem do obozu jego obowiązki ulegają zmianie. Mężczyzna wtapia się we wszystkie straszne działania III Rzeszy. Chcąc ratować Leę ryzykuje wszystko, jednak nie waha się ani chwili. Aby dziecko przetrwało zarówno pierwszy jak i drugi obóz, Hans niejednokrotnie musi posuwać się do tragicznych działań. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie tego co odczuwał główny bohater, a już tym bardziej więźniowie prowadzeni na rzeź. Miałam okazję być w muzeum na Majdanku i sądzę, że nikt z nas żyjących obecnie nie potrafi w pełni pojąć tego, co działo się tyle lat temu. Dlatego też niezwykle ważne jest, aby pielęgnować historię i jej nie zmieniać. To spodobało mi się w tej książce, pomimo iż jest to fikcja literacka, autorzy nawiązują do prawdziwych wydarzeń i postaci. Ta pozycja jest brutalna, ale taka też była rzeczywistość w tamtych czasach. Warto było ją przeczytać.

Wiecie doskonale, że literatura historyczna albo wojenna to zupełnie nie moja liga. Fakt trafia się, że chcę oddać się takim książkom i w jakiś niemy sposób oddać szacunek tym, którzy zginęli za to byśmy mogli „żyć normalnie”. Może i brzmi to tandetnie, bo przecież nie mam bladego pojęcia co musieli przeżywać wtedy ludzie i żołnierze, ale próbuję w ten sposób być bliżej tragedii jaka spotkała nas lata temu i jak mocne odcisnęła ono piętno na nas. Dziewczynka z Sobiboru oczywiście złamała mi serce. I tak po prawdzie to spodziewałam się tego. Akcja powieści dzieje się za czasów II Wojny Światowej, a ludzkie życie jest warte mniej niż przysłowiowe zero. Nie ważne było czy zginie dorosły czy dziecko, stary czy też młody, a nagonka na ludzi pochodzenia żydowskiego zupełnie nie była szokująca, chodź dla mnie takie rzeczy są zawsze mocno wstrząsające. Mimo wszystko Lea dostaje drugą szansę od Losu, gdzie piecze nad jej życiem sprawuje Hans - niemiecki nazista, który tym jak traci to co dla niego najważniejsze poczuwa się do uratowania Lei. Pewnych rzeczy nie da określić się słowami, ale trzeba mimo wszystko mieć świadomość, że nie każdy Niemiec był zły. Coś niesamowitego się dzieje, gdy Hans kłamie i lawiruje po to, by ratować zagrożone życie. Ryzykuje własnym życiem po to by ocalić ją, dziewczynkę, która przypomina mu jego ukochaną córeczkę. Powieść jest jednym wielkim uczuciem. Takie właśnie słowa pasują mi tutaj perfekcyjnie. Cierpienie, ból, żałość, tragedia, ale również pomoc, obawa, wysoko postawiona wartość ludzkiego istnienia, wzruszenie i cała gama innych emocji, które rozerwą nas na strzępy. Wyłam niczym przysłowiowy bóbr i nawet jeśli nie do końca jestem przekonana do takich książek to ta wryje mi się szczególnie w głowę. Chyba opowieści, których pokrzywdzone są dzieci łamią mnie najbardziej. To piękna powieść, ukazująca okrucieństwo, ale i starania, gest, pomocną dłoń jaką można spotkać nawet w najgorszych dniach swojego jestestwa. Zdecydowanie pozycja warta uwagi, nawet jeśli wyleje się przy tym morze łez.

Powieść historyczna, która opisuje relacje małej dziewczynki i dorosłego człowieka, który będąc po drugiej stronie, mimo wszystko ma serce i robi wszystko by ocalić dziewczynkę, która przypomina mu utraconą córeczkę. Czytając tę historię człowiek nie może się nadziwić ile tkwi tam zła, w którym dobro, mogłoby się wydawać nie miało żadnych szans, a jednak, ta historia pobudza umysł, pobudza serce i daje po prostu nadzieję, że są osoby, które są mimo wszystko dobre, choć niestety muszą nieraz ponieść wiele strat. Czytelnik z każdym słowem, opisem, coraz bardziej wtapia się w tamtą brutalną rzeczywistość, ma wrażenie jakby sam stał tam wśród tych skazanych na zagładę, głód i cierpienie ludzi, jakby czekał na ten znak, że znajdzie się za chwilę na liście osób, których życie się za moment skończy. Wybory - świadome czy też nie, niosą za sobą straszne konsekwencje i późniejsze życie, sumienie, jeśli się ma, nie daje spokoju do końca życia, mimo, że się np jedno życie ocaliło, ale jakim kosztem??? Każda książka opisująca te straszne czasy wzbudzi wiele emocji, bo nie można zapomnieć o tamtym okrucieństwie. Czy życie ludzkie jest aż tak mało warte dla niektórych? Czy ktoś jest gorszy bo nie urodził się Niemcem? Ciężkie czasy, trudne wybory, odruchy serca, przyjaźń - po prostu życie, które przynosi wiele wyzwań, jedna decyzja - życie czy śmierć ... Przeczytajcie, bo takich historii nigdy za wiele, mimo, że boli serce, ale najważniejsze, że gdzieś tam wciąż tli się nadzieja.

"Dziewczynka z Sobiboru " to mozaika sprzeczności: delikatności i okrucieństwa, miłości i nienawiści, nadziei i śmierci. Jest dowodem, że wśród zła zawsze może znaleźć się płomyk nadziei, który może wszystko odmienić. Jest dowodem na to, że nawet w najbardziej beznadziejnych sytuacjach warto podjąć ryzyko i zawalczyć o coś lepszego, piękniejszego. Franco Forte i Scilla Bonfiglioli, zainspirowani prawdziwą historią, stworzyli pełną dramatyzmu opowieść o miłości, przyjaźni, ludzkim sumieniu i życiu. O życiu, o które zawsze warto walczyć, nawet jeśli przyjdzie zapłacić za to najwyższą cenę. Polecam "Dziewczynkę z Sobiboru" wszystkim, nie tylko osobom, które lubią powieści historyczne lub powieści inspirowane prawdziwymi wydarzeniami.