Dziennik Noel (okładka  miękka, wyd. 11.2019)

Evans po raz kolejny daje nam gwiazdkowy prezent. Bo tak to można nazwać - świąteczny prezent. Cieszę się, bo kolejne święta spędzam z jego książką. Te książki nie są długie, owszem jest około 300 stron, ale tego nie czuje się, można ją przeczytać w jedną noc i tak właśnie u mnie było. W notce od wydawcy jest informacja, że jest to najbardziej osobista i autobiograficzna książka i coś w tym jest. Podobały mi się słowa głównego bohatera na temat jego pracy, czyli pisaniu. Mówił, że pisze książki o miłości, nie romanse. Różnica jest taka, że romans zawsze kończy się dobrze, a o miłość nie zawsze, czasami jak w Titanicu jest wielka miłość, ale i śmierć głównego bohatera. Jacob jest znanym 34-letnim pisarzem, miał ciężkie dzieciństwo. Mając 16 lat został wyrzucony z domu, mieszkał u przyjaciół, pracował najpierw w pizzerii, potem w biurze i dopiero po kilku latach sprzedał swoją pierwszą książkę. Teraz mając lat 34 każdego roku pisze jedną powieść, jego życie to podróże, pieniądze, pisanie i samotność. Pewnego grudniowego dnia dowiaduje się on o śmierci matki i że musi wrócić do domu dzieciństwa aby zająć się spadkiem. Gdy wchodzi do domu okazuje się, że jego matka zaczęła zbierać wszystko. Nie miał wyjścia i musiał zacząć sprzątać. Znalazł pod stertą rupieci stary fortepian, który postanowił ocalić. Spotkał również sąsiadkę, która pamiętała go z dawnych czasów i wspominała ona o jego dzieciństwie, oraz o ojcu, który odszedł po śmierci jego brata. I że nie wszystko było takie jakie pamiętał z młodości. Pewnego dnia Jacob sprzątając dom matki ma niespodziewanego gościa. Dziewczynę, która szuka swojej matki. Rachel nie wie nic o swoim dzieciństwie, wie jedynie, że jej matka (nie zna nawet jej imienia) mieszkała kiedyś w tym domu. Rachel, jest kimś wyjątkowym, jest miła, dobra, oraz jest chemia między nią a Jacobem. Ale ma ona narzeczonego i zawsze dotrzymuje słowa. Mimo wszystko jako dobra dziewczyna zaczęła pomagać mu w sprzątaniu i tak pewnego dnia znaleźli dziennik Noel, jej matki. Ta historia jest o miłości, jest o dążeniu do tej prawdziwej miłości, o walce, o tym, że zawsze można zacząć od nowa. Evans pokazuje nam, że nasze dzieciństwo nie może nam dyktować naszego przyszłego życia. Czekam na kolejny rok i ciekawi mnie co wtedy Evans dla nas przygotuje.

Znam twórczość tego autora i wiem, że sięgając po jego książki czeka mnie niesamowitą przygoda. Ta pozycja jest wyjątkowa, nieprzewidywalna. Polecam

Spokojna wciągająca opowieść o poszukiwaniu siebie . Idealna na zimowy wieczór

Świetna książka na jesienne wieczory

Super książka

Polecam

Super

"- (...) Przyszło ci kiedyś do głowy, że ludzie zjawiają się w naszym życiu z jakiegoś powodu? - Niestety nie. - To teraz o tym pomyśl." Jacob Churcher jest światowej sławy autorem powieści o miłości. Nie trudno się domyślać, że na brak pieniędzy nie może narzekać. Robi to, co kocha, zdrowie mu dopisuje, pławi się w luksusach, a fani go kochają. Czego chcieć więcej? Czy takiemu mężczyźnie może czegoś brakować? Nie doświadczył jednego i w zasadzie najważniejszego... Jacob tęskni za prawdziwą miłością, niczym z jego powieści. Od dłuższego czasu śni mu się pewna kobieta. Pisarz ma wrażenie, że jest/była dla niego kimś ważnym. Czy to tylko urojenia? Gdy otrzymuje wiadomość o śmierci matki, musi wrócić do rodzinnego domu, a co za tym idzie... powrócą wspomnienia. Wspomnienia, które pomimo upływu lat ranią jak brzytwa... "Dziennik Noel" to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, a drugie z powieściami świątecznymi w ogóle ;). Jakoś tak nigdy nie było mi z nimi po drodze i nie to, że nie lubię, po prostu dopiero w zeszłym roku dowiedziałam się, że takowe istnieją, serio :). To właśnie powieść Richarda Paula Evansa jest moją pierwszą książką o tematyce świątecznej w tym roku. I co mogę Wam o niej powiedzieć? Mimo momentami trudnej tematyki, sama historia otula niczym ciepły kocyk. Zatraciłam się w niej, choć jest przewidywalna i tak naprawdę nic mnie nie zaskoczyło, a w zasadzie już po przeczytaniu kilku rozdziałów wiedziałam, jaki będzie jej finał. A wiecie, co jest w tym wszystkim najlepsze? Do samego końca czytałam ją z zainteresowaniem i z uśmiechem, bo autor ma świetne poczucie humoru i potrafi rozładować napięcie zabawnymi przemyśleniami czy dialogami. Polubiłam się ze stylem autora, który jest niebywale lekki, przyjemny. Przeszłość Jacoba jest tak bardzo bolesna, że naprawdę nie jestem w stanie sobie wyobrazić tego, co przeżył będąc dzieckiem. Nie doświadczył on bowiem zbyt wiele dobra i życzliwości ze strony osoby, która powinna być jego największą podporą i drogowskazem. Na okładce znajdziecie słowa: "Najbardziej osobista i autobiograficzna książka Richarda Paula Evansa.". Jedno zdanie, kilka słów, a jak bardzo potrafią wpłynąć na odbiór całej historii... Mogę jedynie się domyślać, co jest faktem, a co fikcją. Chciałabym wiedzieć, a jednocześnie... nie chcę. Po zapoznaniu się z powieścią, odłożyłam ją i pomyślałam: "fajna, ale bez fajerwerków". Później przespałam się z nią, przeanalizowałam i spojrzałam na ten tytuł trochę inaczej. Bo gdy wiesz, że masz przed sobą swego rodzaju autobiografię, gdzie autor uzewnętrznia się przed czytelnikiem... to jednak ściska w serduchu. "Dziennik Noel" to pierwszy tom nowego cyklu Evansa, z niecierpliwością wyczekuję kolejnych. "- Fajnie jest nie być pisarzem Jacobem Churcherem, tylko po prostu Jacobem. - Rozumiem. Przepraszam. Mam nadzieję, że niczego nie popsułam. - Nam nic nie grozi - zapewniłem, uśmiechając się. - Mamy za sobą dobry start. - Bo polubiłam cię, zanim dowiedziałam się, że jesteś sławny? Spodobało mi się jej pytanie. - Coś w tym rodzaju. - Co ty na to, że będę cię lubić, jakbyś nie był sławny? - A więc to tak ma wyglądać? Uśmiechnęła się. - Owszem. Twoje piętnaście minut sławy się skończyło. Teraz do roboty. Uśmiechnąłem się szeroko. - Jakbym słyszał swoją agentkę."

„Pędzimy swoim torem, szczęśliwi lub nie, dopóki nie zderzymy się z czymś, co nas skieruje w inną stronę. Czasami zderzenie jest bolesne, czasami nie, ale jeśli mamy szczęście, siłą działającą na nas jest miłość. Miłość. Nie ma potężniejszej siły we wszechświecie. Obyśmy tylko chcieli nauczyć się wychodzić jej naprzeciw.” . Jacob Churcher żyje jak w bajce. Ma miliony fanów i miliony na koncie. Podróżuje pierwszą klasą, spędza noce w luksusowych hotelach. Wydaje się, że jest szczęśliwy, a jednak nie ma nikogo, z kim mógłby spędzać czas, przytulić się, czy po prostu być. Nikogo, kogo by kochał i kto kochałby jego. Czuje się bardzo samotny. Jego sny natomiast nawiedza tajemnicza kobieta, jednak Jacob nie ma pojęcia kim ona może być. Po śmierci matki mężczyzna musi wrócić na stare śmieci, aby odgruzować dom, który kryje nie tylko mnóstwo rupieci, ale również bolesne wspomnienia z przeszłości. Całe życie próbował od tego uciec, ale po latach będzie musiał w końcu się z tym wszystkim zmierzyć. Jaki wpływ będzie miała na niego wycieczka w przeszłość? Czy dowie się w końcu kim jest kobieta z jego snów? Czy kolejne święta spędzi samotnie? . . Podobno „Dziennik Noel” jest najbardziej osobistą i autobiograficzną książką Richarda Paula Evansa. Już sam tytuł jest bardzo wymowny, ponieważ słowo „Noel” pochodzące z łaciny oznacza „narodzić się”. Jest to bowiem pierwszy tom świątecznej Serii z Noel, na którą mają składać się historie opowiadające o tym, że każdy może liczyć na to, że w końcu spotka go miłość i dobro, ale po prostu trzeba w to uwierzyć. Było to moje pierwsze spotkanie z tym Autorem i uważam je za jak najbardziej udane. Książkę czytało mi się bardzo dobrze i połknęłam ją w kilka godzin. Strony same się przewracały, a ja byłam strasznie ciekawa jakie tajemnice są między nimi ukryte. Historia niby nie jest jakaś odkrywcza, ale bardzo wciąga. Z pewnością czytając ją czuć świąteczny klimat i chce się ją czytać dalej. Styl Autora jest niezwykle lekki, a historia przedstawiona w książce daje wiele do myślenia. Bardzo polubiłam bohaterów, szczególnie sąsiadkę Jacoba, która mieszka koło jego domu z dzieciństwa. Strasznie podobał mi się zabieg umieszczenia fragmentów tytułowego dziennika na stronach tej powieści, dzięki czemu powoli poznawaliśmy tajemnice z przeszłości głównych bohaterów i wszystkie puzzle niespiesznie wskakiwały na swoje miejsce. Lubię, gdy autor powoli odkrywa karty i miesza czytelnikowi w głowie. „Dziennik Noel” nie jest typowym świątecznym romansem, bo jest go tu w zasadzie niewiele. Pojawia się gdzieś tam w tle i bardzo powoli się rozwija. Mamy tu raczej do czynienia z podróżą w głąb siebie. Każdy bowiem z nas ma gdzieś w głębi duszy jakieś zadry z przeszłości, którą nie chcą wyjść z serca i duszy. Jeżeli jednak w końcu się z nimi nie uporamy nie pozwolą nam one żyć spokojnie i będą nas stale męczyć, ponieważ „stajemy się niewolnikami tych, którym nie wybaczamy.” Podsumowując, polecam tą pozycję i czekam na kolejne książki z tej serii.

Można śmiało stwierdzić, że Jacob Chucher osiągnął sukces. W wieku zaledwie 34 lat jest poczytnym pisarzem, jego książki od lat znajdują się na listach bestsellerów New York Timesa, kilka z nich zostało nawet zekranizowanych. Niestety jego życie prywatne nie przedstawia się już tak różowo. Mężczyzna czuje się samotny. Nie utrzymuje kontaktów z rodziną, jego przyjaciele mają już swoje życie i nie mogą poświęcić mu wiele czasu. Tak naprawdę jedyną osobą, na którą może liczyć jest jego menagerka, Laurie. Nadchodzące Boże Narodzenie Jacob zamierza więc spędzić samotnie w domu, oglądając mecze w telewizji. Plany krzyżuje mu nieoczekiwana wiadomość o śmierci matki. Mężczyzna postanawia odwiedzić rodzinne miasto i uporządkować sprawy spadkowe. Na miejscu okazuje się, że choroba psychiczna jego matki znacznie się pogłębiła i dom zamienił się w składowisko śmieci. Sprzątając kolejne pomieszczenia Jacob zaczyna coraz częściej wspominać dzieciństwo. Pewnego dnia do jego drzwi puka młoda kobieta poszukująca swojej biologicznej matki, która prawdopodobnie, będąc w ciąży, mieszkała wspólnie z rodziną Chucherów. Jacob postanawia pomóc w poszukiwaniach. Nie wie, że pozna przy tym kilka tajemnic z własnej przeszłości. Po pierwsze chciałabym Was uprzedzić, że wbrew temu co sugeruje opis na okładce, to absolutnie nie jest świąteczna książka. Owszem jej akcja rozpoczyna się na początku grudnia i kończy w Boże Narodzenie, ale to wszystko w tym temacie. Nie ma w niej opisów przygotowań do świąt, nie ma choinek czy magicznej atmosfery. Tak naprawdę gdyby nie data na początku każdego rozdziału, to nawet bym się nie zorientowała, że jest grudzień. Nie jest to również klasyczny romans. Owszem występuje w niej wątek romantyczny, ale nie odgrywa on w tej historii głównej roli. Ta powieść skupia się przede wszystkim na poznawaniu samego siebie, swojej historii. Autor stara się w niej pokazać, że chociaż czasami naprawdę trudno jest komuś wybaczyć i ponownie zaufać, to jednak warto to zrobić. Bo każdy z nas zasługuje na drugą szansę. Jeśli czytaliście już jakieś książki Evansa, to pewnie wiecie, że posługuje się on prostym i oszczędnym językiem. Raczej nie zasypuje czytelnika rozbudowanymi opisami, zamiast tego stawia na dialogi, w których przemyca swoje obserwacje na temat ludzkich zachowań. Potrafi opisywać ważne i trudne tematy w bardzo lekki i przystępny sposób. Jego powieści nie pozostawiają czytelnika obojętnym, wręcz przeciwnie zmuszają do refleksji. Tak było również w przypadku i tej książki. Chociaż główni bohaterowie musieli się zmierzyć z bolesnymi wspomnieniami, to z ich historii emanowało ciepło i nadzieja. Podobało mi się też samo zakończenie. O ile zazwyczaj nie jestem wielką fanką przesłodzonych epilogów, z których wprost kapie lukier, tak tutaj ta słodycz zagrała idealnie. Książkę oczywiście bardzo polecam, niekoniecznie jako lekturę na święta, ale ostrzegam, że można się na niej mocno wzruszyć.