Droga na północ. Antologia norweskiej literatury faktu (okładka  twarda, wyd. 03.2016)

„Droga na północ” jest antologią norweskiej literatury faktu, obejmującą swym zakresem okres od końca XIX wieku (choć naturalnie zdarzają się również historyczne wycieczki ku czasom znacznie odleglejszym, takim jak np. średniowiecze) po czasy nam niemal współczesne.

Książka podzielona jest na ułożone chronologicznie rozdziały, jest ich sześć, z których każdy, obejmuje odrębny i jasno określony fragment dziejów, osadzony niekiedy (co zrozumiałe np. w wypadku wojen światowych czy wątków emigracyjnych) w znacznie szerszym, europejskim czy światowym, historycznym kontekście tle. To co najbardziej podobało mi się w tej publikacji to naprawdę duża rozpiętość tematyczna (od spraw zupełnie prozaicznych i codziennych, po te niemal fundamentalne dla norweskiej tożsamości narodowej i społecznej) oraz bogactwo formy przekazu, a tym samym, i spojrzenia na wydarzenia, które przez blisko sto lat kształtowały i scalały ową państwowość. Znajdziemy wśród nich pisane po latach wspomnienia, tworzone na „gorąco” relacje i opisy zdarzeń, listy, dokumenty, przemówienia, artykuły prasowe, opowieści, wywiady, zeznania świadków i uczestników wydarzeń, przemówienia polityczne, odezwy itd.

Wśród ich autorów nie zabraknie znanych ludzi pióra (laureatka Nagrody Nobla Sigrid Undset), wielkich polityków (Einar Gerhardsen, Gro Harlem Brundtland), artystów, działaczy społecznych jak i żołnierzy, kombatantów, robotników, przedstawicieli mniejszości narodowych, gospodyń domowych czy rybaków.

Owa różnorodność przekazu pozwoli nam trochę inaczej i chyba mniej stereotypowo niż dotychczas (jak sądzę) spojrzeć na historie Norwegii, na to jak zmieniała się, przekształcała, ewoluowała pod wpływem rozmaitych dziejowych okoliczności, uzyskując poziom, który możemy oglądać dzisiaj.

Uwielbiam takie książki, które w ciekawy, interesujący i przystępny dla czytelnika sposób opisują historię. Ta lektura właśnie taka jest. Opisuje ona historię Norwegii, która dotyczy głównie XX wieku. Szczególnie spodobało mi się, że nie jest to książka jednego autora, który narzuciłby nam swój punkt widzenia, tylko zawiera ona trzydzieści pięć tekstów źródłowych, które dotyczął właśnie tego okresu, ale napisane są przez róźnych autorów. Dzięki temu czytelnik może poznać historię Norwegii w róźnych ujęciach i z róźnych perspektyw. Ja gorąco polecam, historia stała mi się teraz dużo bliźsza.

Powiem szczerze, że książka okazała się być dla mnie wielkim zaskoczeniem. Nie spotkałam się do tej pory z taką antologią literatury. A mianowicie historię literatury norweskiej poznajemy przez pryzmat tektów źródłowych, listów, dzienników czy wspomnień. Zdecydowanie był to najlepszy sposób poznawania literatury z jakim do tej pory się spotkałam. Do tego książka opieczętowana jest licznymi ilustracjami, które mi pomogły lepiej wyobrazić sobie właśnie ten wspaniałay kraj oraz wczuć się w klimat tego niesamowitego miejsca. Na pewano jest to ksiązka, którą warto przeczytać.