Drapieżcy (okładka  miękka, wyd. 03.2019)

Policjant pragnący zapomnieć o związku. Brutalny gwałt i morderstwo. Czy rzeczywiście chłopcy z dobrej rodziny sà tacy grzeczni? Jaki był motyw tego czynu? Czy inność, np. dotyczàca urody lub jej defektu sprawia, ze dziewczyna jest niczym zwierzyna, na którą należy zapolować? Ale czy każde młode sumienie pozwoli z tym żyć...

Dziś, kiedy świat nadal żyje sławnym kubkiem do kawy znanej sieciówki Starbucks, który pojawił się w ostatnim odcinku "Gry o tron", ja chciałabym państwo przedstawić nowość wydawniczą od HarperCollins Polska. 20 marca do księgarni trafił trzeci tom cyklu Stracone Dusze, autorstwa Darii Orlicz, znanej również jaki Katarzyna Misiołek. Ani jednej ani "drugiej" Pani nie znałam, jednak moje wrodzone zamiłowanie do thrillerów i kryminałów sprawia, że co i rusz poszerzam moje horyzonty, odkrywam nowe nazwiska i talenty. Chociaż tym razem trafiło na autorkę doświadczoną i mającą grono wiernych fanów, ja nie odkryłam tutaj ani nic spektakularnego, ani oryginalnego a fakt, iż zaczęłam od samego środka serii sprawił, iż momentami czułam się wykluczona z fabuły. "Drapieżcy" to typowy kryminał dla niewymagających czytelników, którzy od lektury oczekują rozrywki, tempa, kontrowersji i poruszania tematów tabu. Im bardziej nasi bohaterowie się zdradzają, mordują, oszukują czy oczerniają, tym bardziej ich kochamy. Patologia u Pani Orlicz jest na poziomie odpowiednim by zadowolić nawet najbardziej doświadczone gospodynie domowe. Dziewczyna ze szkarłatnym znamieniem na twarzy mieszkała samotnie w domu pod lasem. Nazywali ją córką czarownicy; prześladowali, wyśmiewali i upokarzali. Tamtej nocy, kiedy dopadło ją trzech zwyrodnialców, nie było nikogo, kto mógłby ją uratować. Jej życie zgasło niespostrzeżenie i nikt nie zauważył, że zniknęła… Czas mijał i napastnicy zaczęli się czuć bezkarnie. Ale ktoś jednak odkrył, co się stało. Ktoś, kto zapalił przed jej domem znicz w kształcie serca. Ktoś, komu jej brakowało. Nieco później w miasteczku zdarzyło się coś, co sprawiło, że bestialska zbrodnia wyszła na jaw, a sprawcy zaczęli panikować, tracąc grunt pod nogami. Za co lubię kryminały? Za to, że ich autorzy zmuszają mnie do myślenia, wyciągania wniosków, analizowania dowodów i rozwiązywania zagadek. Czytanie takich książek to nie tylko dobra rozrywka lecz również doskonałe ćwiczenie pamięci i logicznego myślenia. Muszę przyznać, że wraz z ilością przeczytanych przeze mnie książek, liczba rozwiązanych zagadek i przewidzianych zakończeń, wykładniczo wzrasta. Jeszcze trochę a będę mogła zatrudnić się jako oficer śledczy. Oczywiście to żart, jednak nie da się ukryć, iż od kiedy rozpoczęłam przygodę z tym gatunkiem, stałam się bardziej spostrzegawcza, drobiazgowa i ciekawa świata. Kiedy w moje ręce trafia książka Pani Orlicz, od razu wiedziałam, że będę mieć z nią problem. Już na samym wstępie bowiem autorka zdradza nam zarówno sprawcę, jak i motyw zbrodni, tym samym ograbiając mnie z tego co lubię najbardziej czyli możliwości dedukowania. Mamy więc trójkę nastolatków, jedną martwą dziewczynę, jednego denata z poprzedniego odcinka (drugi niespodziewanie ożył), dziennikarkę modową oraz cały komisariat. Od razu czuć, że to kolejna część większej całości a odcinek w którym zaczęliśmy oglądać, powinien nazywać się "Żałoba" lub "Wspomnienia o Bugaju". Ja niestety nie miałam okazji poznać tego znanego, życzliwego i dobrego policjanta, jednak nasi bohaterowie, jego przyjaciele, bardzo za nim tęsknią. Okazuje się, iż zagadka jego śmierci, jeszcze nie została wyjaśniona. Policjantom cały czas coś umyka, tropy się zacierają a sytuacja staje coraz bardziej frustrująca. Na jaw wychodzą skrywane sekrety i reputacja denata, który oprócz tego, że był zatwardziałym i sprawiedliwym gliną, to miał również inną, mroczniejszą stronę. Podobnie jak kot, nie potrafił wyżyć z jednej dziury. Zdradzał żonę, zdradzał kochanki, był prawdziwym małomiasteczkowym lovelasem. Nie dziwi, że komuś w końcu zalazł za skórę. Jednak zagadka zabójstwa policjanta i rozwiązane już morderstwo dziewczyny ze szkarłatną blizną, nie wystarczyłoby do stworzenia ciekawej, oryginalnej i trzymającej w napięciu powieści. Autorka, by jeszcze bardziej wszystko skomplikować, wprowadziła wątek dopalaczy, psychopatycznych nastolatków, stalkingu, zdrad oraz lokalnej przestępczości zorganizowanej. Dzieje się dużo, dzieje się intensywnie, jednak zabrakło mi tutaj głębi.W jednym z wywiadów Orlicz powiedziała, iż powodem dla którego jej książki przesiąknięte są przemocą jest fakt, iż złe rzeczy się zdarzają, źli ludzie chodzą tymi samymi ulicami co my. Autorka wszechobecną patologią, wulgaryzmami i brutalnością zwraca nam na to uwagę. Pora żebyśmy otworzyli oczy.

Drapieżcy, Darii Orlicz są drugą książką, którą miałam okazję przeczytać tejże autorki. Pierwszą książkę bardzo pozytywnie przyjęłam, ale czy tym razem również tak było? Drapieżcy - tytuł bardzo mroczny. Tak samo sama okładka budzi strach i niepewność. Sięgając po nią miałam, aż ciarki na rękach, bo nie lubię książek, gdzie leje się krew i jest przemoc, ale pomyślałam sobie, że to tylko książka... Historia dzieje się z dala od zabudowań. W domu przy lesie mieszka samotna Irena Wilczyńska, która ma na buzi szkarłatne znamię. Dziewczyna jest wytykana palcami w swojej miejscowości. Mieszkała samotnie z tego względu, że tutejsi mieszkańcy jej dokuczali i byli nie raz agresywni wobec biednej dziewczyny. Pewnego wieczoru znajomi chłopacy ze wsi znów ją naszli w domu. Wybili jej szybę kamieniem i zaczęli głośno krzyczeć przed domem. Dziewczyna bardzo się przestraszyła i schowała się. Niestety nie miała szczęścia Irena ponieważ mężczyźni weszli bezprawnie do jej domu i ją okrutnie pobili i zgwałcili. Jeden z nich nagrał całe zdarzenie. Po tym wszystkim wywlekli dziewczynę na pobliski staw i Konrad ją zabił. Z pozoru grzeczny i poukładany chłopak, ale ma mroczne oblicze. Smutna i niebywale okrutna historia. Kiedy czytałam jaką wielką krzywdę robili tej dziewczynie, aż serce mi płakało i same łzy napływały do oczu. Nigdy nie spotkałam się z taką nienawiścią do drugiego człowieka. Nawet nigdy nie czytałam takiej książki. Po prostu staram się unikać takich historii, bo potem mam zrytą psychikę. Tak naprawdę nikt nie zauważył, aby Irena zniknęła. Miejsce jest z dala od jakichkolwiek mieszkańców. Dopiero jeden chyba Senegalczyk spotykał się z tą dziewczyną i podczas kolejnej wizyty zauważył, że ona zniknęła. Zdziwił się chłopak, że jej nie ma na zewnątrz i wszedł do domu. Nie było jej, ale ciągnęła go jakaś wewnętrzna siła do środka, do piwnicy. Kiedy już do niej wszedł znalazł biedną dziewczynę w stanie rozkładu. Wybiegł i nikomu o tym nie powiedział, bo bał się, że oskarżą go o zabójstwo skoro ona tylko z nim miała jakiekolwiek kontakty. Konrad nie przypuszczał, że kiedykolwiek, ktoś znajdzie Irenę Wilczyńską. Od czasu do czasu Senegalczyk zapala znicz przed jej domem i Konrad się orientuje, że ktoś wie, ale nie wie dokładnie kto.... Chłopak i jego brat wpadają w panikę i młodszy się zabija, ale co z Konradem? W tym samym czasie jest prowadzone śledztwo dotyczące śmierci policjanta Tadeusza Bugaja. Typowego babiarza. Nie wiadomo kto go dokładnie zabił, a ponoć był dobrym ojcem i mężem. Niestety nie zdradzę wam innych ważnych szczegółów w tych dwóch sprawach. Cała historia z Ireną zapadła mi w pamięci, a zabójstwo policjanta, to kontynuacja poprzedniej części. Książkę czyta się szybko, lekko i bez wytężania umysłu. Autorka piszę bardzo prostym językiem i za to ją cenię. Jeśli lubicie książki z lekkim dreszczykiem emocji, to zdecydowanie ją polecam. Jeśli nie - odpuście ją sobie. Mi się spodobała i z miłą chęcią przeczytam kolejną część. Czytaliście już książki Darii Orlicz?

"Drapieżcy" to trzeci tom nadmorskiej serii autorstwa Darii Orlicz. Ponownie przenosimy się w okrutny świat okolic Szczecina, gdzie zbrodnia goni zbrodnię, a samobójstwa są równie częstym zjawiskiem. To książka dla ludzi o mocnych nerwach, bo autorka nie szczędzi krwawych i bezlitosnych opisów. Jak to dobrze, że dałam drugą szansę serii Stracone dusze. Po lekturze "Martwe dusze" myślałam, że nic z tego nie będzie. A tutaj proszę, takie miłe zaskoczenie. "Drapieżcy" to brutalny i krwawy kryminał, w którym żaden z bohaterów nie jest bezpieczny. Daria Orlicz utkała świetną i dynamiczną akcję, w której to każda postać jest kluczowa, ważna i wprowadza coś do toczącego się śledztwa. Mocne uderzenie już od pierwszych stron sprawiło, że nie mogłam się od tej powieści oderwać. Po raz kolejny w akcji możemy widzieć Kiciusia, Bugaj nie żyje, a cała komenda za wszelką cenę chce poznać powód jawnej egzekucji policjanta. To bardzo nietypowy zabieg, za który szanuję autorkę, bo choć Krzysztof nie zaskarbił sobie mojej sympatii, to uśmiercenie głównego bohatera można zaliczyć jako spory wyczyn. Życie jednak toczy się dalej, a gdzieś w osamotnionym domu w lesie zginęła młoda kobieta Irena, która ze względu na swoje znamię była pogardzana i poniżana. Śledztwo toczy się kilkutorowo, nie jedną sprawą zajmuje się policja, a dzięki wprowadzeniu także innych narratorów mamy pełen obraz przedstawianych wydarzeń, co pozwala nam odkrywać tajemnice i mroczne sekrety. Dzięki temu możemy poznać także punkty widzenia różnych osób, których historię zaplatają się w jeden mocno zaplątany supeł. Ta książka to dla mnie ogromne zaskoczenie, bo na prawdę nie sądziłam, że to będzie tak dobrze skrojony kryminał i moje obawy przed lekturą były zdecydowanie bezpodstawne. Daria Orlicz w rzetelny i bardzo wiarygodny sposób ukazała profile psychologiczne sprawców, jakimi byli młodzi ludzie, ale też zwraca naszą uwagę jak trudno jest wyrwać się ze środowiska przestępczego, uprawiania nierządu czy handlu narkotykami. Uwypukliła również problem jakim są w ostatnim czasie pseudonarkotyki, po które sięgają nastolatkowie. Myślę, że wielu z Was znajdzie w tej książce coś dla siebie, bo nie jest to taki typowy policyjny kryminał z zaplątanym śledztwem. To głębsza opowieść o ukrytych w nas potworach i pozorach, którymi często się otaczamy. Daria Orlicz w serii Stracone dusze udowadnia, że czasem nie możemy ufać każdej napotkanej osobie. "Drapieżcy" to pełnowymiarowy, klimatyczny kryminał, który złapie Was w swoje szpony i zbyt szybko nie wypuści. Książkę można czytać jako osobny tytuł, ale sądzę, że lepiej będzie jeśli poznacie poprzednie części.

Lubię Darię Orlicz i lubię jej dusznawe kryminały. Wydane w listopadzie "Martwe dusze" zakończyły się w sposób, który dosłownie zmuszał do sięgnięcia po kolejną część serii. I w końcu, po 4 miesiącach czekania, moja ciekawość została zaspokojona. A Daria Orlicz, jak zwykle, trzyma poziom. Mieszkała w leśnej samotni, a jej twarz szpeciło znamię. Gdy dopadli ją ONI, nikt nie przybył jej na ratunek. A ONI... ONI szybko poczuli się bezkarni. Chwilę później ONI stali się duetem, choć wcześniej stanowili trio. Wkrótce ktoś odkrył bestialską zbrodnię na niewinnej dziewczynie. Pojawił się kolejny, trzeci już trup. A spirala zła zaczęła się kręcić coraz szybciej. Bugaj faktycznie został zabity. Bałam się, że pani Orlicz uderzy w klimaty rodem z niskobudżetowego horroru, w którym to bohater zostaje postrzelony milion razy (w tym pięć w serce), po czym i tak, niczym rącza łania, ucieka z miejsca wydarzeń, ale... Ale nie :D Główna męska postać, która nie wzbudzała we mnie nawet grama sympatii, została zlikwidowana (uff!). W jej miejsce pojawia się sobowtór Keanu Reeves'a, który od czasu do czasu lubi pobawić się w stalkera, a do tego nieco lepiej poznajemy przyjaciela Bugaja, Wojtka Kicińskiego. Bardzo podobał mi się wątek idealnego psychopaty (rany boskie, to brzmi nieco dziwnie :o :D ), za to kilka zostało wprowadzonych troszkę od przysłowiowej czapy. Jasne, pierwsza część również obfitowała w bohaterów i wątki, tyle tylko, że w niej wszystkie ostatecznie się łączyły. Tym razem zabrakło jakiejś ładnej klamry, która by je ze sobą posplatała. Nie zabrakło za to odpowiedniej atmosfery, dusznego klimatu i wszechobecnego mroku, dlatego też jestem skłonna przymknąć oko na te szczególiki ;) Niecierpliwie czekam na kolejną, czwartą już część "Straconych dusz" i mam nadzieję (OGROMNĄ!), że Kiciński nie pójdzie w ślady Bugaja, jeśli o "miłość" do kobiet chodzi. Tego bym nie zniosła. Lubię kryminały Darii Orlicz. W wyważony sposób miesza wątki obyczajowe z tymi, które jeżą włos na karku. W świetny sposób portretuje socjo- i psychopatów, i sieje niepokój w czytelniczych sercach. Mam nadzieję, że już znacie jej książki. A jeśli nie... Macie co nadrabiać ;)

”Drapieżcy”Darii Orlicz to już trzecia część z cyklu ”Stracone dusze”.I choć było to moje pierwsze spotkanie z tą autorka,to oceniam je całkiem nieźle😉 .🐾 Akcja tej powieści dzieje się w małym nadmorskim miasteczku w okolicy Szczecina.W środku nocy,w domku pod lasem dochodzi do napadu na młodą kobietę.Trzech napastników wywlekło ją nad jezioro,gdzie brutalnie pobita,zgwałcona a potem umiera w samotności.W międzyczasie prowadzone jest śledztwo nad zamordowanym policjantem.Ślady tej zbrodni prowadzą do nikąd.Kiedy życie w miasteczku toczy się dalej ,tą niezmąconą cisze przerywa seria rozprowadzanych,nowego typu dopalaczy oraz samobójstwo młodego chłopaka.Tu ścieżki bohaterów zaczynają się ze sobą splatać a łączące ich dramatyczne losy łączyć we wspólną historię.O tym, jak potoczą się dalsze losy śledztwa i jego mieszkańców,przekonacie się sięgając po tą kryminalną zagadkę. .🐾 ”Drapieżcy"to typowy kryminał z wielowątkową fabułą.Klimat powieści jest gęsty i mroczny obsadzony w polskich realiach.Czytając miałam przed oczami niezły zadatek na polski serial kryminalny,choć w samej książce mnogość wątków i bohaterów potrafiła przytłoczyć.W pewnym momencie imiona bohaterów mi się zlewały i nie pamiętałam kto z kim i dlaczego.Autorka również jest znana z tego,że porusza w powieści wiele kontrowersyjnych tematów, jak prostytucja,handel substancjami zakazanymi (dopalacze),czy patologia społeczna.Tu tempo akcji nie zawalania a spirala przemocy nakręca się do ostatnich stron. . Dziękuje HarperCollins Polska 🖤 Moja ocena 6.5/10 https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

,,Drapieżcy" to trzeci tom serii Darii Orlicz, czyli Katarzyny Misiołek, która wydaje pod pseudonimem. Czy warto dać mu szansę? Daria Orlicz dała się już poznać w swojej serii dzięki lekkiemu stylowi i wciągającym akcjom. Tym razem poznajemy historię Ireny Wilczyńskiej, kobiety z blizną, mieszkającej na odludziu. Nastolatkowie postanawiają po raz kolejny zabawić się jej kosztem. Niestety, nie wszystko idzie tak, jak to się mogło wydawać. Następujący po sobie splot wydarzeń powoduje, że policjanci mają co robić. Do tego niewyjaśniona śmierć ich kolegi. Czy istnieje możliwość, że te wszystkie sprawy jakoś się łączą? Powiem szczerze, że zastanawiałam się, z jaką lekką lekturą spędzić jedno z wolnych popołudni. Okazało się, że mój wybór padł na ,,Drapieżców" i zupełnie nie żałuję. To jedna z tych powieści, obok których nie sposób przejść obojętnie, ale jednocześnie nie jest to lektura wysokich lotów. Ot, interesująca historia. Autorce udało się tak stworzyć fabuły wszystkich trzech części, że obecnie nie wyobrażam sobie, że mogłoby nie być dalszych tomów. Bardzo lubię ten cykl, dlatego cieszę się, że Katarzyna Misiołek zdecydowała się go wydać pod pseudonimem. Jeśli masz ochotę na niecodzienną lekturę, gdzie bohaterowie są ludźmi z krwi i kości, ze słabostkami i ideałami, serdecznie polecam ci tę, jak na razie, trylogię. Zdecydowanie się przy niej odprężysz.

Dopiero w zeszłym miesiącu poznałam twórczość Darii Orlicz i jej cykl „Stracone dusze”. Dwie pierwsze części bardzo przypadły mi do gustu i nie wyobrażałam sobie, aby nie sięgnąć po kolejną. Tak w moje ręce wpadła część trzecia, czyli „Drapieżcy”. Byłam ciekawa czym tym razem zaskoczy mnie autorka. Pełna nadziei na dobrą lekturę zabrałam się za czytanie. Akcja książki „Drapieżcy” dzieje się niedługo po zakończonych wydarzeniach z książki „Martwe dusze”. Jeden wątek toczy się dalej, ale mamy także nowe. Spotkałam nowych bohaterów i nowe trupy. Z wielką chęcią przypatrywałam się śledztwu jakie prowadzili policjanci. Jednak to nie jest jedyna dobra rzecz w tej książki. Polubiłam to, że autorka nie omija drastycznych i obrzydliwych scen. Podczas czytania wydarzeń przesiąkniętych przemocą aż dreszcz obrzydzenia przeszedł przez moje ciało. Autorka zdecydowanie potrafi władać językiem i opisuje doskonale sceny z życia policjantów, ale i też przestępców. „Drapieżcy” to było moje kolejne bardzo udane spotkanie z twórczością pani Orlicz, która zdecydowanie zyskała kolejną fankę. Lubię kryminały, które nie boją się pokazać tych bardziej drastycznych scen. Mimo nieprzyjemnych wydarzeń tę książkę czyta się bardzo lekko i szybko, a to wszystko dzięki stylowi jakim posługuje się autorka. Jestem zachwycona i zaciekawiona z czym spotkam się w kolejnej części.

Irena Wilczyńska, dwudziestokilkuletnia dziewczyna z niewielkiego nadmorskiego miasteczka padła ofiarą nienawiści. Pewnej nocy do domu samotnej kobiety ze znamieniem, którą mieszkańcy miasteczka nazwali "Córką czarownicy" wkroczyło trzech napastników. Bili ją, poniżali, wyśmiewali. Siłą wyciągnęli z łóżka i zabrali nad jezioro,gdzie jej oczy zgasły na zawsze. Sprawcy tej ohydnej zbrodni długo czuli się bezkarnie, przeświadczeni o swojej bezkarności... Do czasu, aż jeden z nich umiera tragicznie, a w lesie nagle ktoś zostawił znicz w kształcie serca. Czując oddech policji na plecach, zdesperowani bandyci zrobią wszystko, by zbrodnia nie wyszła na jaw. Czy uda im się uciec przed ręką sprawiedliwości? Czy organy ścigania wreszcie wpadną na ich trop? Te i inne pytania muszą paść podczas czytania tej lektury."Drapieżcy" to mroczna, przejmująca historia o tym, co czego człowiek jest zdolny, gdy nikt nie patrzy. Spodoba się na pewno fanom kryminałów, którzy szukają czegoś więcej niż dreszczyku emocji i trzymającego w napięciu pościgu za sprawcą, a wolą raczej głębszą refleksję nad ludzką naturą i okropienstwami czającymi się w głębi duszy człowieka. Daria Orlicz zabiera nas w mroczne, epatujące złem i mrokiem miejsce, do którego strach wejść nocą. Drapieżcy bowiem nigdy nie śpią, gotowi zaatakować. Autor: Eli https://czytamytu.blogspot.com/

Daria Orlicz to pseudonim Katarzyny Misiołek. Jest ona autorką powieści społeczno-obyczajowych, jak również thrillerów. Pisze to, co sama by chciała przeczytać. Najbardziej znaną dotychczas jej powieścią jest „Dziewczyna, która przepadła". Właśnie w Wydawnictwie HarperCollins ukazała się jej najnowsza powieść „Drapieżcy". Jest to kolejny tom serii „Stracone dusze". Akcja książki dzieje się w nadmorskie miasteczku, niedaleko Szczecina. Najpierw jesteśmy świadkami brutalnego napadu trzech oprawców na samotnie mieszkającą dziewczynę. Później poznajemy prace policjantów, śledztwo, dalsze losy bohaterów dramatycznych zdarzeń. Książka, choć porusza ciężkie tematy morderstwo, brak zrozumienia w rodzinie, biedę, dopalacze, prostytucje czyta się szybko. Jest to ciekawa pozycja dla osób lubiących kryminały. Opisy są dosadne, a i patologii w niej nie brakuje, więc nie jest to lektura dla ludzi o słabych nerwach. Choć jest to kolejna część cyklu, nie wymaga znajomości poprzednich. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z tą autorką i myślę, że nie ostatnie. T.A., lat 16 źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl