Doktor Strange. Tom 4 (okładka  miękka, wyd. 03.2021)

Komiks kończący Marvel Now 2.0 obfituje w znakomity scenariusz. Zebranie kilku równie imponujących rysowników to także popis indywidualności każdej kreski. O to jest dr Strange, który chcąc czynić dobro sprowadza na ziemię jeszcze więcej zła. I to w miejscu, w którym wszędobylskie zło ma się na ogół całkiem dobrze, bo co więcej można powiedzieć o Las Vegas? Na ratunek Doktorowi wyrusza Wong, który zbiera ekipę indywidualności, nie koniecznie przekonanej do współpracy, i wraz z duchem psa (postać przekomiczna, przezabawna i jakże znakomicie wpisującą się w ten klimat) wierzy w słuszności swojej walki,pomimo wielu zgrzytow na Lini Wong-Strange Wspominam też jakże idealne rysunki Szymona Kudrańskiego. W przekroju całego komiksu to właśnie strony z jego rysunkami zrobiły, bynajmniej na mnie, najlepsze wrażenie. Osobiście Bardzo polecam. Wciągający komiks aż za szybko się go czyta.

PIEKŁO NA ZIEMI Po ten tom „Doktora Strange’a” sięgnąłbym prędzej czy później, bo poprzednie trzy albumy były udane i sympatyczne. Wahałem się jednak czy w pierwszej kolejności nie rzucić się na inny komiks. Co mnie przekonało do wyboru tego tytułu? Przede wszystkim jego skład, a w szczególności zeszyty z serii „Ben Reilly: Scarlet Spider”, nadające się w sam raz do mojej pajęczej kolekcji. Ale dobrze, że sięgnąłem po ten komiks, bo nawet bez tego to kawał bardzo dobrej rozrywki supehero, gdzie nie brak elementów fantasy i horroru, która ma w sobie sporo z epickiego eventu. W trakcie „Tajnego imperium” Las Vegas zostało zniszczone. Strange odwrócił to wydarzenie, jednocześnie przywracając do życia ofiary, które straciły wówczas życie, ale jednocześnie doprowadził do przybycia do naszego wymiaru Mephisto – władcę piekieł. Teraz Mapehisto, rządząc tutaj własnym piekielnym hotelem, upomina się o swoje, twierdząc że dusze zmarłych należały do niego. Strange trafia do tego dziwnego miejsca, by stoczyć walkę w grze, w której nie ma szans. A przynajmniej nie sam, skoro istnienie hotelu wpływa na ludzi wokoło, także bohaterów, zmieniając ich w iście piekielne kreatury. Nasz magik będzie więc potrzebował pomocy przyjaciół, problem w tym, że chyba żadni mu już nie zostali… A może jednak? Solidny to komiks, oj solidny. Liczący niemal czterysta stron album zawiera w sobie bowiem nie tylko kolejne zeszyty doskonale znanej nam już serii, ale też i takie numery, jak „Doctor Strange: Damnation” #1–4, „Damnation: Johnny Blaze – Ghost Rider” #1, „Iron Fist” #78–80 i wspomniany już przez mnie „Ben Reilly: Scarlet Spider” #15- 17. Jak widać po takim składzie, to nie tylko kolejna typowa przygoda Doktora Dziwago, ale też i crossover o eventowych zapędach. Co prawda akcja nie jest tu tak epicka i rozległa, jak mogłoby się wydawać, ale na pewno gwarantuje dobrą rozrywkę. Opowieść ta wyrosła na gruncie, jaki został po „Tajnym imperium” (nie dziwi więc udział scenarzysty odpowiedzialnego za tamto wydarzenie, Nicka Spencera) i jej trzonem jest miniseria „Damnation”. Reszta albumu to komplet dodatków do niej. A razem składają się na najdłuższą opowieść, jaką do „Doktora Strange’a” zrobił jego ówczesny scenarzysta, Donny Cates – najdłuższą, ale i ostatnią. I naprawdę udaną. Jest tu akcja, jest klimat, spora doza fantastyki i co najważniejsze wmieszanie w to innych bohaterów, nawet tak zdawałoby się nie pasujących do tego typu opowieści, jak Szkarłatny Pająk (fani „Spider-Mana” mają okazję zobaczyć jak poukładało mu się po „Spisku klonów”) czy Iron Fist. To oni wprowadzają wspominany eventowy posmak i sprawiają, że nawet ci, którzy za Strange’em nie przepadają, mogą znaleźć tu coś dla siebie. Ale opowieści nie brak też pewnej dozy humoru i lekkości. Dzięki temu całość czyta się naprawdę dobrze i bez znudzenia. A całość wieńczy udana szata graficzna, wprowadzająca trochę mniej typowych rozwiązań i eksperymentów rysunkowych, odświeżających opowieść. Dobre, solidnej grubości wydanie staje się tu kropką nad i, a całość po prostu warta jest polecenia wszystkim miłośnikom superbohaterskich opowieści, które korzystają z elementów urban fantasy i horroru, pozostając jednocześnie rasowym superhero.

Doktor Strange – fikcyjna postać znana z różnych serii komiksowych wydawanych przez Marvel Comics, oraz adaptacji. Jego twórcami są scenarzysta Stan Lee i rysownik Steve Ditko. Zadebiutował on w Strange Tales 1963 roku. Doktor Strange jest byłym neurochirurgiem, który stał się Najwyższym Czarnoksiężnikiem , walczącym z wszelkimi zagrożeniami o nadprzyrodzonej naturze. A ja zapoznałem się z już czwartym tomem cyklu, który nawiązuje do wydarzeń ukazujących przemianę Kapitana Ameryki w agenta Hydry. O komiksie możemy przeczytać, że: Gdy Doktor Strange podniósł z ruin Las Vegas, zniszczone przez tajne imperium Hydry, niechcący zaprosił do naszego wymiaru samego władcę piekieł! Mephisto przejął raj hazardzistów i zmienił go w piekło na ziemi. Stephen Strange musi teraz pobić diabła w jego własnej grze, ale potrzebuje do tego czegoś więcej niż magii i sprytu – potrzebuje przyjaciół. Problem w tym, że wszyscy się od niego odwrócili… A może tylko tak mu się wydaje? To krótka acz treściwa rozrywka dla każdego miłośnika postaci. Lekka, bez większej głębi, ale interesująca i mamy co robić na te kilka chwil. Czyta się szybko, jak to komiks, a jednocześnie nie trzeba zbytnio wysilać wyobraźni, bowiem rysownicy zrobili robotę za nas a my czytając od razu widzimy co czytamy. Genialne w swojej prostocie...