Zacznę od tego, że książka jest przepięknie wydana, twarda okładka, w środku zarys i opis Saardama wraz z listą pasażerów. Pierwsze 150 stron trochę mi się ciągnęło, ale kiedy już poznałam dobrze wszystkich bohaterów i zaznajomiłam się z pokładem Saardama, popłynęłam w ten rejs razem z nimi. Autor raczy nas wyśmienitą opowieścią,  zaskakuje zwrotami akcji i misternie uknutą intrygą. Do tego wykreował ciekawych, charyzmatycznych bohaterów, których z pewnością zapamiętam na długo. Ta książka to taka przygodowo - sensacyjno - kryminalna mieszanka, dla mnie idealna. W dodatku do samego końca nie wiemy kto stoi po stronie zła. Zwieńczeniem genialnej fabuły jest znakomite zakończenie, czyli kiedy wszystkie elementy układanki nareszcie wskakują na właściwe miejsce. Książka jest dopracowana w każdym calu, począwszy od dedykacji, aż po podziękowania, autor trzyma poziom - mistrzowski! 🏆 Teraz koniecznie muszę przeczytać pierwsze dzieło Stuarta Turtona 🖤 Gotowi na rejs Saardamem? ⚓⛵

Na pewno ta książka nie dała mi tego, czego się spodziewałam. Nie znaczy to, że było lepiej czy gorzej, ale inaczej. To historia trochę zagmatwana, nieprzewidywalna, przygodowa i umiejscowiona w historycznych realiach. Mieszanka wybuchowa. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem (ale wiem, że muszę poznać jego wcześniejszą powieść), i już wiem, że jest on obdarzony dużą wyobraźnią. Jednak żeby dotrzeć do sedna, musimy się wgryźć, ja przynajmniej musiałam, bo początek nie przyciągał. No fanką morskich i historycznych książek nie jestem. Ale z każdą stroną było coraz lepiej i łatwiej. Bo oprócz tej przygody jest tu też klasyczny kryminał. I jak początek zaczął się spokojnie, tak końcówka już płynęła pełną falą. Warto też zwrócić uwagę na wydanie, po raz kolejny Wydawnictwo Albatros zrobiło cudowną robotę i nawet gdyby książka mi się nie podobała (ale podobała), to jest idealną ozdobą biblioteczki.

Szalenie podobała mi się pierwsza książka Turtona, wiedziałam więc, że sięgnę po kolejną. Demon bardzo przypomina Evelyn Hardcastle. Nie przypomina też jej wcale. Cóż to znaczy? Jest morderstwo, jest zagadka, jest mnóstwo pytań i szalenie niewiele odpowiedzi. I język jest naprawdę świetny. Mamy tutaj przypominającego Sherlocka Holmsa bohatera - Samuela Pippsa. Tym razem jednak to "Watson" zajmie się odkrywaniem prawdy. Arent jest ochroniarzem Samuela. I przyjacielem, który próbuje oczyścić imię przyjaciela i odkryć co, o ironio, u licha, dzieje się na tym statku! Nie wiadomo, kto jest potworem, kto zagraża innym, a komu grozi niebezpieczeństwo. Na szczęście mamy rok 1634, a podróż statkiem, to nie Pendolino, więc Arent ma odrobinę czasu w zanadrzu... prawda? Wiele interesujących postaci (Sarah!). Powoli rozgrywająca się akcja, ale warto. Dziwacznie warto ;)

"Demon i mroczna toń" to jedna z tych lektur, która gwarantuje relaks przy fabularnie lekkiej, ale bardzo sprawnie napisanej historii. Wątek kryminalny został poprowadzony w sposób ciekawy i naprawdę oryginalny, ale jednocześnie nie odnosi się wrażenia, że zakończenie jest przekombinowane, ponieważ autor zadbał o to, by staranie rozmieścić wszystkie poszlaki. Chociaż w całości brakowało mi elementów oddających ducha epoki, to i tak uważam, że była to jedna z przyjemniejszych lektur ostatnich miesięcy.

Na pewno jest to książka inna niż poprzednia i w zestawieniu „Demon” podobał mi się mniej. Jednak, odcinając moją wiedzę o poprzedniej muszę powiedzieć, że było inaczej, ale pasjonująco. To był bardzo dobrze spędzony czas. Zagadka nie zaczyna się od pierwszej strony, nie pędzi tak bardzo do przodu. Za to mamy doskonały, żeglarski klimat, ale zdecydowanie w laickim wydaniu, ciekawe postaci, które dokonują przeróżnych wyborów i polowanie na demona, który robi przerażajace rzeczy. To było ciekawe,

Demon jest szalenie klimatyczną książką, napisaną z olbrzymia kulturą i talentem. Powieścią z historią w tle, ale i solidnym wątkiem paranormalnym. Polecam miłośnikom dobrych, zawiłych i nieoczywistych kryminałów.