Dead Island - Definitive Collection (PC)

POLSKA ZOMBIE STOI Kiedy zaczynałem swoją przygodę z Dead Island, nie sądziłem, że to może być dobra gra. Dlaczego? Powodów miałem kilka – zombie przez wszędobylskie The WalkingDead miałem już powyżej uszu. Poza tym całość wyglądała na prostą zabawę w stylu hack’n’slash, a na dodatek stworzyło ją polskie studio. Dla wielu zabrzmię pewnie jak bluźnierca, ale nigdy wcześniej rodacy nie zachwycili mnie cyfrową rozrywką – nawet pierwszym, jakże przegadanym, Wiedźminem byłem zawiedziony, a po kolejne nieszczególnie chciało mi się sięgnąć. Dlatego tym większe było moje zaskoczenie, kiedy niepozorne Dead Island okazało się produkcją wciągającą i znakomicie przygotowaną. Jej kontynuacja, choć już nie tak dobra, nie rozczarowała, a teraz obie gry (wraz z solidną porcją dodatków) ukazują się w poprawionej edycji w ramach kolekcji SeriaDay1 i jeśli jeszcze ich nie znacie, to doskonała okazja, by nadrobić ten błąd i przekonać się, jak dobry może być nasz rodzimy survival horror. O czym opowiada Dead Island, nietrudno jest się domyślić. Jest wyspa (Banoi), są żywe trupy i bohaterowie, którzy muszą przetrwać koszmar, w jakiego centrum się znaleźli. Amerykański raper, chińska policjantka, Australijka aborygeńskiego pochodzenia i była teksańska gwiazda sportu – jako jedno z nich budzimy się w hotelu, z którego oczywiście musimy się wydostać. Jako osoba, jak się wkrótce okazuje, odporna na zarazę, która zainfekowała mieszkańców wyspy, zmieniając ich w zombie, jesteśmy ważnym elementem całej układanki. Pomaga nam „Tajemniczy Głos” dobiegający z głośników, a także wysłani przez niego z pomocą ludzie. Co jest naszym głównym celem? Przeżyć na opanowanym przez żywe trupy terenie oraz wydostać się z Banoi. To ostatnie ma nam umożliwić Głos, jednak najpierw na naszego bohatera czeka przeprawa przez niegościnny świat, gdzie na każdym kroku czeka śmiertelne zagrożenie, a także kolejne zadania do wykonania… W ile już takich gier graliście? Pięć, dziesięć, dwadzieścia, więcej? To nie ma znaczenia, sami doskonale wiecie, że ten schemat zawsze sprawdza się doskonale, liczy się dobre wykonanie i ciekawa fabuła – czyli dokładnie to, co oferuje nam Dead Island. Sama zagadka pochodzenia wirusa zombie, tożsamość Głosu oraz jego cele ciekawią, akcja nie daje chwili wytchnienia, a zabijanie kolejnych zombie wciąga. Na tym w końcu opiera się rozgrywka, metod wykańczania przeciwników mamy natomiast wiele. Najlepiej sprawdza się oczywiście wszelka broń biała, że tak to uproszczę, z bronią palną może być problem, kiedy mamy mało czasu na reakcję, a co za tym idzie nie jesteśmy w stanie dobrze wycelować, najsłabiej wypadają własne pięści. Chyba że skorzystamy z jednego z dodatków, One Punch Mode, gdzie cios zadany ręką powala przeciwnika, a gdy uda się nam wyprowadzić go w zwarciu, posyłamy zombiaka na krótki lot w powietrzu. Minusem tego trybu jest to, że nasze dokonania nie wliczają się do osiągnięć – warto też dodać, że w multiplayerze w One Punch już sobie nie pogramy; ale w podstawową grę jak najbardziej. Co jeszcze oferuje nam tytuł? Praktycznie wszystko to, co w takich przypadkach być powinno. Powoli rozwijamy swoje umiejętności. Tych zresztą wraz z postępem gry przybywa. Czasem wędrujemy pieszo, czasem zdobędziemy jakiś środek lokomocji (tak, zombie można rozjeżdżać), broń nam się zużywa, więc musimy ją naprawiać albo składać ze znalezionych elementów, a przy okazji zbieramy gazety etc., żeby poznawać informacje o samej wyspie i tym, co się na niej wydarzyło. Co ciekawe do walki z zombie możemy wykorzystać też… ich ziomków: znajdziecie tutaj bowiem wybuchające żywe trupy. A skoro o głównych przeciwnikach mowa, warto zauważyć, że ich poziom jest różny. I nie chodzi tylko o to, że mocniejsi stają się wraz z ewolucją naszego bohatera, po prostu siła i szybkość chodzących zwłok różnią się od siebie. Strona techniczna gry też przedstawia się bez zarzutu. Grafika w nowej, poprawionej wersji jest realistyczna i szczegółowa. Świat, który przemierzamy, wygląda sielankowo niczym z wakacyjnej pocztówki albo katalogu biura podróży – to w końcu rajska wyspa, z tym, że wkrótce przekonujemy się, ile brudu kryje się za tą fasadą; brudu slumsów kraju trzeciego świata. Do tego dochodzi ścieżka dźwiękowa dobrze dobrana do całości, a motyw główny, wzorem licznych tematów filmowych, na długo zapada w pamięć. Dodajcie do tego proste sterowanie i dobrą mechanikę, a otrzymacie wprost rewelacyjną gierkę w sam raz zarówno dla odprężenia się, jak i wielogodzinnych sesji.