Czy ty też tak masz (CD)

Tracklista:

1. Cuda
2. 24/7
3. Pod światło
4. Crash
5. Rzym
6. Psy
7. Niebieski
8. Za tych co na morzu
9. Spokój

Trio wywodzące się z ascetycznego noise-rocka wykonało kolejną, udaną dekonstrukcję formuły. Jeśli poprzednia, trzecia płyta była elektroniczną woltą gitarowego zespołu, to jak określić tę, gdzie do syntezatorów i elektronicznych bitów dochodzą elementy bluesa znad Missisipi, ambientu, plemiennych zaśpiewów, kurortowego dancingu z lat 80, dusznych klubowych pogłosów, a na finiszu nawet pojawia się chór gospel z Londynu? Organizm nie poszedł w jedną konkretną stronę, ale wystrzelił we wszystkie strony naraz. Choć więcej jest wszystkiego: tańca, eksperymentów brzmieniowych, melodyjnych refrenów, to wszystkie te elementy grają do jednej bramki, tworząc spójny emocjonalnie i dojrzały album.
Organizm od pierwszych dźwięków wciąga nas w swój dziwny świat, gdzie czucie jest jakieś większe i ważniejsze. Po raz pierwszy zespół zabiera nas także w jasne i słoneczne miejsca. Podróż, droga, otwarcie na nowe i nieznane. Tekstowo nastąpiło tu liryczne przełamanie. Stosując filmową nomenklaturę: oprócz dokumentalnych, bezpośrednich relacji z życia wewnętrznego (Cuda, Pod światło, Crash), mamy kino fabularne (Rzym, Psy, Za tych co na morzu). Jędrek Dąbrowski potrafi spojrzeć z dystansu i fabularyzuje historie, żeby skuteczniej przekazać nam swoje widzenie świata, dzięki temu płyta zyskuje przystępność i uniwersalność, Organizm przestaje być zespołem tylko dla romantycznych desperatów. Pojawiają się rzeczy jak „Rzym” gdzie z epickim rozmachem kreślona jest historia ludzkich wzlotów i upadków, aby sprowadzić wszystko do prostego gestu lub słowa w relacji z bliską osobą. Lub “Za tych co na morzu", gdzie niezobowiązujące spotkanie towarzyskie nabiera głębi i pokoleniowych refleksji.
 
Obraz na okładce: Jarek Puczel „Bezimienna”, olej na płótnie, 2016 (dzięki uprzejmości Autora)