Czerwony pamiętnik (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Do debiutów podchodzę ostrożnie, ale nie negatywnie, ponieważ sama kiedyś debiutowałam jako autorka i pamiętam jak bardzo drżałam na samą informację o tym, że ktoś przeczytał moją książkę. Powieści o podobnej tematyce trochę nam się w ostatnim czasie namnożyło, historie z wojną w tle stały się modne, ale ja chętnie czytam tego typu powieści. Fabuła tej książki to połączenie dwóch historii. Jednej odnoszącej się do drugiej wojny światowej, a drugiej do współczesności. Główną bohaterką jednej części jest młoda dziewczyna, pochodząca z bogatej i wpływowej rodziny, działająca w czasie wojny w konspiracji. Rodzina jednak niewiele wiedziała o młodości Michaliny, pseudonim Jarzębina, dopiero odnaleziony przez jej wnuczkę pamiętnik otworzył drzwi do przeszłości. W części współczesnej poznajemy Emilię, kobietę prowadzącą pracownię konserwacji dzieł sztuki, zafascynowaną historią i wyglądem starych domów. Biorąc do ręki tę lekturę spodziewałam się kolejnej powieści obyczajowej z historią w tle i ta książka jest tego typu, ale wczytując się w jej fabułę uznałam, że nie jest ona typową powieścią obyczajową, mamy w niej bowiem również ciekawy wątek kryminalny. Książka jak już wspomniałam wcześniej jest debiutem i jak na debiut myślę, że autorka ma przed sobą dobrze zapowiadającą się przyszłość pisarską. Powieść dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych, ale autorka zadbała o to, aby czytelnik płynnie przenosił się z jednego czasu w drugi. Fabuła jest pełna tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji, z pewnością wielu czytelników zaskoczy wątek kryminalny, ale mamy tutaj również wątki obyczajowy i romantyczny. Czytając tę lekturę śledzimy losy dwóch kobiet żyjących w zupełnie różnych czasach i muszę przyznać, że zarówno intrygi mające miejsce w życiu Michaliny, jak i te odnoszące się do życia Emilii wywołały we mnie sporo emocji. Z rozmysłem wykreowane osobowości zarówno obu kobiet jak i również pozostałych bohaterów są nie tyle dodatkiem do fabuły, co jej uzupełnieniem. Michalina i Emilia to młode, piękne, mądre i odważne kobiety emanujące inteligencją i wewnętrzną siłą. Przyznam szczerze, że trudno mi było oderwać się od tej lektury, kibicowałam obu bohaterkom trzymając mocne kciuki za ich przyszłość. Początkowo fabuła toczy się dość spokojnie, można nawet powiedzieć, że niepozornie, ale im głębiej się w niej zatapiamy, tym bardziej się rozwija i mocniej zaciekawia. Dla mnie z pewnością komfortem czytania była większa, bardzo wyrazista czcionka. Bardzo za to dziękuję wydawnictwu Dragon. Od jakiegoś czasu bardzo zwracam na to uwagę, bo czasami zdarzają się ciekawe lektury, ale wydane tak, że trudno skupić się na czytaniu właśnie z powodu zbyt małej czcionki. Myślę, że ta książka pozwoli wielu czytelnikom na porządny relaks i oderwanie się chociaż na chwilę od problemów (jeżeli ktoś je ma) dnia codziennego. Tajemnica rodzinna, życie w obliczu wojennej zawieruchy, konspiracja a także świat wielkiej sztuki i wielkich pieniędzy, a do tego romans i kryminał w jednym. Czyż nie zapowiada się intrygująco? Moim zdaniem jak na debiut to jest to świetna lektura, polecam ją z czystym sercem i trzymam mocne kciuki za kolejne książki tej autorki.

„Czerwony pamiętnik” to debiutancka powieść autorstwa Eweliny Klimko, którą miałam przyjemność przeczytać w ramach akcji recenzenckiej wydawnictwa „Dragon”. I chociaż początek lektury budził mieszane uczucia, to w pewnym momencie (niestety dość późnym) akcja tak mocno przyspieszyła, że pochłonęła mnie bez reszty. Patrząc na całość mogę stwierdzić, że autorka ma potencjał. Jak w każdej dziedzinie, tak i tu potrzeba jednak jeszcze trochę praktyki, więc nie pozostaje nic innego jak pisać, pisać i pisać. Emilia otrzymała „czerwony pamiętnik” w testamencie od swojej babci. Dzięki tym zapiskom miała poznać prawdę i swoją ukochaną babcię, która ją wychowała i zadbała o nią najlepiej jak było można – rozwijając w niej m.in. zamiłowanie do sztuki i antyków, wokół których będzie się kręcić jej przyszłe życie zawodowe. Z wypiekami na twarzy i coraz większym zdziwieniem czytała więc opowieść o młodej Michalinie, która zaangażowała się w dość nietypowy sposób w walkę z wrogiem w czasie drugiej wojny światowej. Kolejne rozdziały opowieści budziły w młodej kobiecie coraz większe zdziwienie i zaciekawienie. Ani się obejrzała, a historia jej babci zaczęła przenikać sprawy teraźniejsze, które absorbowały młodą właścicielkę galerii sztuki. A to, że kobieta wplątała się przy okazji w sam środek afery kryminalnej dopełniło całości zaskoczeń, które spadły na dziewczynę w ostatnim czasie. Fabuła powieści toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych. Czytelnik naprzemiennie poznaje przeszłość babci Michaliny oraz teraźniejszość jej wnuczki Emilii. Od samego początku bardziej zajmująca była opowieść sięgająca czasów wojennych. Postać babci jest też nieporównywalnie bardziej intrygująca i budzi więcej emocji. Niestety, czytając o życiu prywatnym i zawodowym Emilii, odnosiłam wrażenie, że zabrakło tu jakiejś koncepcji, by wzbudzić ciekawość. To, że obie historie zaczną się w końcu przeplatać i przenikać, było dość oczywiste, jednak moment ten był dość mocno odsunięty w czasie. Jednak punkt kulminacyjny mocno przyćmił to nieprzyjemne uczucie, zacierając niefortunny początek i powieść zaczęła mnie pochłaniać, a ja ją. Zastanawia mnie ta zmiana stylu autorki i ciekawa jestem, co wpłynęło na narrację. Gdyby opowieść toczyła się tak wartko od początku, byłaby niemal idealna. Jak już wspomniałam „ćwiczenie czyni mistrza”. Bardzo obiecujący debiut, który sprawił, że mam ochotę sięgnąć po kolejną powieść Eweliny Klimko. Historia drugiej wojny światowej jest bardzo wdzięcznym, chociaż popularnym motywem przewodnim w literaturze ostatnich lat, jednak autorka wykorzystała go w bardzo oryginalny sposób, przez co sprawiła, że opowieść o Michalinie zapadła mocno w pamięć, a całość zyskała na wartości. Zresztą, kilka pomysłów na wątki opowieści robią ogromne wrażenie. Dość lekki styl autorki sprzyjał szybkiemu czytaniu i sprawił, że przy lekturze czas spędziłam bardzo przyjemnie. Pomysł na zakończenie książki trafił w mój gust idealnie. Polecam i czekam na kolejną powieść! Ciekawe, czym autorka zaskoczy i czy skupi się na dawnych czy obecnych czasach.

Kochani “Czerwony pamiętnik” to jeden z najlepszych debiutów, jakie czytałam. Jestem zauroczona tą książką. Czytając tą historię czułam się tak jakbym otworzyła kufer pełen skarbów. Emilia jest nie tylko właścicielką pracowni konserwacji dzieł sztuki i galerii, ale także pasjonatką starych domów i przedwojennych artefaktów, którym przywraca blask i znaczenie. Jej niezwykłe zamiłowanie do dziedzictwa przeszłości sprawia, że staje się specjalistką od renowacji i odnawiania historii, przywracając życie każdemu zabytkowi, który trafia w jej ręce. Kiedy od babci dostaje w spadku uroczą biblioteczkę, Emilia widzi w niej nie tylko przedmiot do odnowy, ale również skrywaną tajemnicę. Ukryte zapiski, które odkrywa w meblu, prowadzą ją do fascynującej historii Michaliny Lobsdorf, zmieniając nie tylko jej opinię na temat tej tajemniczej kobiety, ale i samej siebie. Podczas letnich wakacji Emilia spotyka Szymona, swojego pracownika, który przypadkiem staje się jej towarzyszem w odkrywaniu sekretów przeszłości. Razem otrzymują zaproszenie na ekskluzywny wernisaż i aukcję u jednego z milionerów, gdzie Emilia zaskakuje obecnych swoją wiedzą i wrażliwością na piękno sztuki. W miarę jak Emilia zgłębia tajemnice notatek swojej babci, próbuje również rozwikłać zagadkę związaną z pseudonimem "Jarzębina", którym babcia się posługiwała. Jednak im głębiej wchodzi w śledztwo, tym bardziej zdaje sobie sprawę, że historia przeszłości splata się z teraźniejszością w sposób, którego nie mogła się spodziewać. Ta książka jest tak niesamowita, że aż ciężko mi to ubrać w słowa, ale mimo wszystko spróbuję.Kiedy Emilia zaczyna czytać pierwszy wpis z pamiętnika babci poczułam się jakby ktoś włączył projektor w starym kinie. Oczami wyobraźni mogłam oglądać wydarzenia z przeszłości. Magia kina w książce. Najpiękniejsza podróż w czasie jaką odbyłam, a to dzięki przepięknie skonstruowanemu wątkowi pamiętnika. Mimo że akcja rozwija się powoli, to nie ma miejsca na nudę. Jest niezwykle ekscytująca i wciągająca. Biegnie dwutorowo - w czasach II wojny światowej, gdzie poznajemy życie Michaliny Lobsdorf, i we współczesności, gdzie poznajemy życie, a może bardziej intrygę, w jaką została wciągnięta jej wnuczka Emilia. Świetnie wpleciony w całość wątek kryminalny, którego się zupełnie nie spodziewałam. Myślę, że historia Jarzębiny z czasów II wojny światowej jest wzruszająca i jest swego rodzaju hołdem i podziękowaniem dla wszystkich takich osób jak ona działających w podziemiu, gotowych poświęcić się dla ratowania bliskich i okupowanej Polski. To, jak organizowano działania konspiracyjne i jak funkcjonowało całe podziemie, jest niewiarygodne. Jak ratowano ludzi, książki, dzieła sztuki… Ta część jest najbardziej emocjonalna. Czuć poświęcenie, miłość i wolę walki o lepsze jutro. Jak dla mnie debiut roku!!! Kochani tą książkę powinien przeczytać każdy ;-) Brawa dla grafika, przepiękna okładka.

Co może skrywać pamiętnik? Tajemnicę z przeszłości? A może zapiski życia codziennego? Tego dowiecie się z książki „Czerwony pamiętnik” Ewelina Klimko, wydawnictwo Dragon. Powiem Wam, że książka jest debiutem i kompletnie bym tego o niej nie powiedziała, jest to piękna opowieść, od której nie mogłam się oderwać. Poznajemy tu historię dwóch kobiet Emilii, a także jej babci Michaliny. Emilia prowadzi pracownię konserwacji dzieł sztuki i galerie wraz ze swoim przyjacielem. A także  jest specjalistką od przedwojennych domów i starych przedmiotów, potrafi nadać im drugie życie. Po śmierci babci zostaje właściciela starej biblioteczki, w której odnajduje stare zapiski seniorki. Ewelina postanawia jechać na wakacje i okazuje się, że jednym z gości hotelu jest jej pracownik. Wraz z Szymonem otrzymuje zaproszenie na wernisaż. Kobieta równocześnie czyta pamiętnik i coraz więcej odkrywa tajemnic z życia babci. Co skrywa pamiętnik Michaliny? Fabuła książki poprowadzona jest w dwóch ramach czasowych teraźniejszości i przeszłości, o której czytamy w zapisanych wspomnianych Michaliny czyli babci Emilii. Czy tak naprawdę znamy przeszłość naszych bliskich? Emilia tak naprawdę zaczyna poznawać życie babci z jej spisanych wspomnień, poznając ją na nowo, jej młodość, czasy w których przyszło jej żyć, pierwszą miłość, jej rozterki i decyzje. Michalina jako młoda kobieta żyje w ciężkich latach wojennych, przez przypadek trafia do konspiracji i tu również poznaje mężczyznę, którego pokochała całym sercem. Przez ten czas kobiecie towarzyszy strach, niepewność, a także otaczające okrucieństwo wojny. Autorka zabrała mnie do świata tajemnic, pięknych dzieł sztuki. Pojawia się też wątek kradzieży i nielegalnej sprzedaży dzieł sztuki, które zaginęły podczas wojny. „Czerwony pamiętnik” jest to książka gdzie przeszłość przeplata się z teraźniejszością, tworząc niezwykłą historię, którą autorka przelała na karty książki. Autorka wskazuje, że nie ważne w jakich czasach żyjemy mamy marzenia i warto podążać za nimi, aby się spełniły. Zakończenie książki bardzo mi się podobało i mam nadzieję, że będzie ciąg dalszy tej historii. Czy historia może zatoczyć koło i mieć swoje zakończenie w teraźniejszości? Książkę polecam Wam z całego serca. 

Debiut Eweliny Klimko czyta się szybko i miło, jest napisany w dwóch płaszczyznach czasowych, osobiście lubię takie podziały w książkach, ale w tej historii bardziej do mnie przemawiała przeszłość wywołała w mej głowie mnóstwo emocji, teraźniejszość była troszkę za bardzo naciągana ale jak na debiut to i tak styl autorki bardzo udany, po mimo tego, że ta historia nie pozostanie w mojej pamięci na długo to i tak przyjemnie spędziłam czas. Mam nadzieję, że autorka się nie podda i zaskoczy nas kolejnymi książkami. Trochę o książce : Emilia z przyjacielem prowadzą pracownię, w której zajmują się konserwacją starych przedmiotów i fascynuje się starymi domami, którym próbuje znaleźć odpowiednich właścicieli. Bo nie każdy dom pasuje do każdego, ale nie zawsze wszystko idzie tak jakby chciała. Pewnego razu gdy dostała starą biblioteczkę w spadku po babci Michalinie, postanowiła że naprawi ją sama i wtedy odkryła, że w tej biblioteczce znajduje się schowek, a w nim zapiski babci zamknięte w czerwonym pamiętniku, w każdej wolnej chwili Emilia sięga po zapiski i poznaje historię babci, z każdą przewracaną stroną jej ciekawość rośnie a przydomek babki ~Jarzębina~ bardzo intryguje Emilię. Bieg życia młodej kobiety nie pozwala zanurzyć się w stu procentach w lekturze babci, gdy wyruszyła na wakacje postanowiła, że tam bardziej zagłębi się w lekturze, ale na miejscu zastała Szymona swojego pracownika, ten natomiast zadbał o to aby Emilia się nie nudziła, załatwił im wejście na wernisaż i aukcję u milionera, który był zafascynowana wiedzą młodej kobiety i postanowił z nią ubić interes ale czy do końca legalny? Dziewczyna mimo natłoku zmian w jej życiu cały czas się zastanawia dlaczego jej babcia posługiwała się pseudonimem Jarzębina. Emila nawet nie wie jak bardzo jej życie będzie się przeplatało z czytanymi wspomnieniami babci... Kim tak naprawdę była babcia Michalina w młodości? I co jeszcze odkryje Emila? Czy poznany milioner nie narobi w jej życiu bałaganu? Książkę naprawdę czytało się super i jeżeli lubicie sięgnąć po książki z historią w tle, to ta książka będzie dobra na chwilę relaksu, co prawda w mej pamięci nie zostanie na długo ale i tak uważam, że była bardzo fajną odskocznią dnia codziennego.

OPOWIEŚĆ O PRZEZNACZENIU, KTÓRE WYPEŁNIA SIĘ PRZEZ POKOLENIA Główna bohaterka Emilia to młoda dziewczyna wraz z przyjacielem Michałem prowadzi małą galerię sztuki połączoną z pracownią renowacji. Kobieta uwielbia przedwojenne domy i przedmioty, którym nadaje drugie życie. Emilia była bardzo związana z babcią, po śmierci staruszki, wnuczka wciąż wraca wspomnieniami do chwil spędzonych z seniorką. Starsza pani zostawiła dziewczynie w spadku zabytkową biblioteczkę wraz z cennym skarbem – tytułowym czerwonym pamiętnikiem, w którym znajdują się zapiski Michaliny Lobsdorf. Emilia na kartach notesu wyrusza w podróż do przeszłości. Poznaje wojenną historię swojej babci, wiele rodzinnych tajemnic oraz okrucieństwo jakie spotkało niewinnych ludzi w czasie wojny. Historia opisywana jest dwutorowo, to co działo się kiedyś oraz obecne wydarzenia. Do książki wpleciony został bardzo wyraźny wątek związany z dziełami sztuki. Emilia podczas wakacji została zaproszona na wernisaż i aukcję u jednego z milionerów z tej branży. Później nawiązuje z nim współpracę i staje na drodze oszustów fałszujących dzieła sztuki. Jakie skutki przyniesie to odkrycie? Czego o swojej babci dowie się Emilia? Jak historia zatoczy koło i połączy przeszłość z teraźniejszością? CZERWONY PAMIĘTNIK to bardzo dobrze napisany debiut, przemyślany i dopracowany. Ciekawe połączenie wątków i zaskakujący finał. Świetne manewrowanie Autorki między przeszłością i teraźniejszością. Od samego początku bardzo polubiłam Emilię, byłam też jednocześnie ciekawa historii Jarzębiny. Ewelina Klimko nie omija też tematu miłości. Opisuje uczucie jakie łączyło Michalinę i Jana. Miłość w czasie wojny to coś co trudno sobie dziś wyobrazić. Niepewność, strach, niebezpieczeństwo to wszystko towarzyszyło ludziom każdego dnia. Jednocześnie tak samo jak dziś pragnęli kochać i być kochanymi. Wielu musiało podejmować trudne decyzje, które przynosiły konsekwencje nie tylko dla nich samych, ale ich najbliższych i przyszłych pokoleń. Jak potoczą się losy babci i wnuczki? Czy dzieła sztuki będą kiedykolwiek bezpieczne? Jaką historie skrywa czerwony pamiętnik? – sięgnij po debiutancką książkę Eweliny Klimko i poznaj wartościową międzypokoleniową historię.

“Możemy próbować zaplanować swoje życie, ale los i tak pomiesza szyki”. Emilię od zawsze fascynowały stare przedmioty i przedwojenne domy z duszą. Z cierpliwością i uporem potrafi nadać im nowe życie. Od lat przyjaźni się z Michałem, razem prowadzą galerię i pracownię dzieł sztuki. Ukochana babcia była jej jedyną rodziną, jej śmierć mocno nią wstrząsnęła. Babcia pozostawiła jej spadek, w tym piękną, nadszarpniętą czasem biblioteczkę, która wymaga pilnej renowacji. Niespodziewanie odkrywa w niej zapiski dotyczące życia Michaliny Lobsdorf. To one sprawią, że Emilia spojrzy na swoją babcię zupełnie inaczej. W międzyczasie Emilia wybiera się na od dawna planowane wakacje, tam dostaje zaproszenie na wernisaż i aukcję od pewnego milionera. Szybko znajdują temat do rozmowy, Emilia imponuje mu swoją wszechstronną wiedzą. Niebawem przeszłość zacznie się przeplatać z teraźniejszością… Wielowymiarowa perspektywa, akcja powieści toczy się swoim rytmem, wywołuje emocje. Fabuła zajmująco poprowadzona, mamy dwie ramy czasowe, teraźniejszość i przeszłość, którą poznajemy z notatek starszej pani z czasów II wojny światowej. Atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, ciekawie wykreowane osobowości, cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Często wydaje nam się, że dobrze znamy swoich bliskich, zwłaszcza tych starszych. A jednak ich życie, młodość potrafią zaskoczyć, odkrywamy coś, co zmienia nasze ich postrzeganie. Tak właśnie było z Emilią, po przeczytaniu wspomnień babci, młoda kobieta odkryła ją na nowo. Jej historia, życie nie było usłane różami, młodość przypadła na okrutne wojenne czasy. Przez zrządzenie losu zaczęła działać w konspiracji, to tam spotkała miłość swojego życia. Towarzyszył jej strach, niepewność jutra, brak poczucia bezpieczeństwa, wojenne okrucieństwo. Tajemnice, intrygująca zagadka kradzieży dzieł sztuki. Piękno prawdziwej przyjaźni. Pełna życiowych zawirowań opowieść, której dałam się porwać. Miłość i jej różne oblicza, a w tle trudne, bolesne czasy II wojny światowej. Zakończenie bardzo mi się podobało. Czy ciąg dalszy nastąpi? Oby! Polecam, czytajcie! Tatiasza i jej książki ;)

Główną bohaterkę Emilię poznajemy w momencie, w którym musi pożegnać się z umierającą babcią Michaliną. Jest to trudne pożegnanie, gdyż młoda kobieta jest bardzo zżyta z babcią. Gdy przychodzi do podziału majątku po zmarłej, większość dziedziczy Emilia, w tym zabytkową biblioteczkę. Kobieta postanawia ją odnowić i wówczas natrafia na skrytkę, a w niej na czerwony pamiętnik. Emilia za pośrednictwem zapisków babci, przenosi się w czasie do lat młodości Michaliny Lobsdorf vel „Jarzębiny”. Emilia wraz ze swym przyjaciel Michałem prowadzi niewielką galerię sztuki. Nawiązują współpracę z poważanym w branży przedsiębiorcą, który wystawia kopie znanych na całym świecie dzieł. Okazuje się jednak, iż zawarta współpraca przyniesie więcej złego niż dobrego. „Czerwony pamiętnik” to bardzo ciekawie napisana debiutancka powieść Autorki, w której posiłkuje się dwiema osiami czasowymi. Pierwsza z nich rozgrywa się w 2011 roku i dotyczy losów Emilii, zaś druga jest wspominkami, historią Michaliny zapisaną w tytułowym czerwonym pamiętniku, rozpoczynającą się Truskawcu w 1938 roku, opowiadającą o latach II wojny oraz czasach powojennych. Autorka skupiła się na ciężkich przeżyciach związanych z działaniami wojennymi, walką z wrogiem, konspiracją, w której między innymi działała Michalina. Wspomnienia babci Emilii wywoływały niemałe emocje, począwszy od strachu, niepewności, lęku, poczucia utraty bezpieczeństwa, troski o przyszłość. Emilia wcześniej nie wiedziała, w jaki sposób jej babcia poznała miłość swojego życia – dziadka Jana. We wspomnieniach spisanych w pamiętniku, Michalina zawarła również tę historię i szczerze mówiąc, była ona dla mnie niemałym zaskoczeniem. Jest to opowieść o trudach wojny, bolesnych, łamiących serce przeżyciach, ale i o tych szczęśliwszych aspektach życia, jakim niewątpliwie jest miłość. To historia różnych jej obliczy, od miłości między wnuczką a babcią, miłość do sztuki, po miłość udawaną czy niespełnioną. To książka skierowana głównie do czytelników lubujących się w literaturze obyczajowej z historią w tle. Całość czyta się bardzo szybko i sprawnie, między innymi dzięki lekkiemu i przyjemnemu stylowi Autorki. Polecam!

✒️„Możemy próbować zaplanować swoje życie, ale los i tak pomiesza nam szyki. Jedno zdarzenie, bycie w określonym miejscu i czasie spowodują, że nie poznamy już własnej historii ani samych siebie.” Emilia, wraz z przyjacielem Michałem, prowadzą galerię sztuki. Oprócz wystaw, zajmują się też renowacją starych przedmiotów, nadając im drugie życie. Po śmierci babci Michaliny, Emilia dziedziczy w spadku biblioteczkę, w której znajduje czerwony pamiętnik... I tu przenosimy się do czasów wojny. Babcia głównej bohaterki opisuje swoje przeżycia w tym trudnym czasie. Zdobywamy wiedzę o tym, jak działała w konspiracji, ratując najważniejsze dzieła polskiej literatury z biblioteki we Lwowie. Wraz z nią przeżywamy pierwszą młodzieńczą, ale bardzo dojrzałą miłość. Dowiadujemy się, że pseudonim, który nadano jej podczas tajemnych działań to Jarzębina... Aż trudno się nadziwić, jak to, co dzieje się obecnie w życiu Emilii, uwarunkowane jest wydarzeniami opisywanymi w czerwonym pamiętniku, a... „jarzębina spotkała się z piórem przy studni” Powieść „Czerwony pamiętnik” to debiut pisarki Eweliny Klimko. Ta młoda twórczyni sięgnęła po dość często powtarzany teraz schemat pisania, czyli łączenie dwóch płaszczyzn czasowych. I żeby była jasność, mi to odpowiada, bardzo lubię ten zabieg w literaturze. Jeśli miałabym sobie ponarzekać, to napomknę tylko, że bardziej przekonała mnie historia z przeszłości. Emocjonalne opowiadanie o życiu młodej Michaliny. Pełne poświęceń i odwagi. Ciekawe i wciągające. Opis teraźniejszości (w moim odczuciu bardziej „płaski”) nie zrobił na mnie aż takiego wrażenia. Nie mniej, powieść jest warta uwagi i niezwykle wciągająca. Czyta się ją szybko i z dużym zainteresowaniem. Bardzo podobał mi się element zaskoczenia na samym końcu książki i to w jaki sposób losy bohaterów z przeszłości splotły się z tymi współczesnymi. Kibicuję Pani Ewelinie w pracy nad nowymi powieściami! A książkę polecam.

"Czerwony pamiętnik" to debiutancka powieść pani Eweliny Klimko, która miała premierę 28 lutego 2024r. Debiut uważam za bardzo udany, bo Autorka pisze lekko, pięknym i barwnym językiem, a także potrafi zaciekawić czytelnika. Ukłon w stronę przeszłości i historii rodzinnej mnie wzruszył i przywołał wspomnienia z dzieciństwa: "Tu i teraz zapominamy, że życie to smak czereśni zjadanych na drzewie przed śniadaniem, promienie słońca na policzku podczas kąpieli w blaszanej wanience w ogrodzie, zapach ciasta drożdżowego babci, mruczenie kota kołyszące do snu". Emilia Lobsdorf i jej babcia Michalina były sobie bardzo bliskie. A jednak wnuczka nie znała do końca jej bolesnej historii z lat młodości. Kluczem do zrozumienia przeszłości stał się czerwony pamiętnik odnaleziony w starej biblioteczce po śmierci babci. Co skrywał ten dziennik pełen tajemniczych i intrygujących zapisków? Emilia poznała losy babci w czasie wojny. Te przeżycia nie były łatwe, ale młodzi ludzie w tamtych czasach musieli szybko dorosnąć. Mieli tyle marzeń i planów, gdy w ich życie wkradła się brutalność wroga i niepewność, co się wydarzy każdego dnia. Babcia pod pseudonimem Jarzębina przystąpiła do tajnej grupy zajmującej się ochroną dóbr kultury narodowej. Z narażeniem życia ratowała je dla przyszłych pokoleń, bo książki i dzieła polskich pisarzy i artystów stanowiły ważne dziedzictwo. Dawne życie Michaliny i współczesne jej wnuczki znalazły teraz punkt styczny. Emilia prowadzi małą galerię sztuki i poznaje ludzi, którzy pasjonują się sztuką. Jednak czy do końca mają szlachetne zamiary? W taki sposób pojawia się w książce wątek momentami szpiegowski a nawet kryminalny. Przyznaję, że zabrakło mi trochę większego napięcia i emocji, ale nie umniejszyło zainteresowania tą historią. Historią o pięknej miłości, przyjaźni, odwadze i marzeniom młodych ludzi, na przekór czasom, w których przyszło im żyć.