Córeczka (okładka  miękka, wyd. 03.2017)

Córeczka to najlepszy kryminał jaki kiedykolwiek czytałam! Lepszy niż "Dziewczyna z pociągu" i na pewno spodoba się wszystkim miłośnikom takich historii. Trzyma w napięciu do ostatnich stron, nie można się z nią rozstać, gdy już się zacznie, a po zakończeniu na długo pozostaje w pamięci.

Książka godna polecenia. Zaczynasz czytać i nagle się okazuje że ciężko się oderwać. Polecam.

Bardzo ciekawa :)

"Córeczka" to powieściowy debiut Anny Snoekstry, która po ukończeniu studiów zaczęła pisać scenariusze do niezależnych produkcji filmowych i teatralnych, a także reżyserować videoklipy. "Córeczka" to zaskakujący thriller, który przyprawia czytelnika o gęsią skórkę, budzi niepokój, silnie angażuje w opowiedzianą historię i porywa. Nie tylko większa niż normalnie czcionka oraz stosunkowa mała ilość stron decyduje o tym, że "Córeczka" jest książką na jeden wieczór. Wartka historia, dynamizm akcji jak i postaci głównej bohaterki sprawia, że spokój czytelnika z każdą kolejną stroną ulega zaburzeniu... Zupełnie wbrew sobie w pewnym momencie miałam cichą nadzieję, że "Córeczka" okaże się po prostu historią obyczajową z dziwnym i trudnym początkiem, ale nic z tego! Anna Snoekstra przez pierwsze strony po prostu mobilizuje siły do finalnego uderzenia. Niezaprzeczalnie świetnego i niesamowicie zaskakującego! "Córeczka" nie jest z początku książką tak zaskakującą i to właśnie zakończenie decyduje o końcowej ocenie... I tu muszę zaznaczyć, że nawet 30 min przed skończeniem lektury "Córeczki" nie wiedziałam, że wywrze na mnie tak wielkie wrażenie. Było super, było ciekawie, było zaskakująco... ale nie było tego efektu "wow!". A pod koniec? Pełny zachwyt, wielkie wow i pełne oderwanie od rzeczywistości – w tak dużym stopniu, że człowiek zamyka się w świecie literatury... a każde wyrwanie z niego: budzi lęk i przestrach. Główna bohaterka "Córeczki" kilka lat żyła na ulicy. Gdy pewnego dnia po próbie kradzieży trafia na komisariat przypomina sobie o programie o zaginionych, który kiedyś oglądała. To właśnie wtedy dojrzała swoje podobieństwo do zaginionej przed laty Rebeki Winter. Postanawia przygarnąć sobie jej tożsamość i tym samym uniknąć kary więzienia za błędy młodości. Przejmuje nie tylko jej tożsamość, ale także życie – śpi w jej łóżku, nosi jej rzeczy, przytula się do jej mamy... zaczyna odgrywać rolę kochającej córki i siostry. Jednak to nie zmienia faktu, że tak naprawdę nie wie jak wyglądało życie Rebeki w rzeczywistości – czytelnicy za to będą mieli szansę poznać choć jego małe fragmenty, ale nic nie będzie zapowiadało tak wielkiej i mrożącej krew w żyłach tajemnicy. Główna bohaterka zbyt późno zrozumie, że nie tylko ona jest pozbawioną skrupułów oszustką, a zaginięcie Rebeki ma drugie dno... nim do tego dojdzie będzie musiała poradzić sobie z wieloma trudnościami w celu podtrzymania swojej tożsamości. Z pozoru radości bliźniacy, młodsze rodzeństwo Rebeki (w dniu "powrotu" prawdziwa Rebeka ma 27 lat) powrót zaginionej przed laty siostry przyjmują z lekkim niedowierzaniem. Przyjaciółka Rebeki, Lizzie, która znała ją dobrze jak nikt inny zauważa jej dziwne zachowanie... dziewczyna wydaje jej się inna, ale może to po prostu kwestia tego, że ma do czynienia z dorosłą – prawie trzydziestoletnią kobietą, a nie z niespełna siedemnastolatką, która dla rozrywki kradnie sukienki ze sklepów? Pozostaje jeszcze śledczy Andropolis, któremu sprawa zaginięcia Rebeki od lat nie daje spokoju... "Córeczka" nie zachwyciła mnie od pierwszej strony... często miałam wrażenie jakiś nieścisłości, nierealności przedstawionych sytuacji... Pod koniec okazało się jednak, że to wszystko to były zamierzone działania autorki, które tworzyły część misternie skonstruowanej fabuły, a nie były potknięciem – jak przypuszczałam. Akcja debiutu Snoekstry toczy się szybko i intensywnie, a jednak w pewnym momencie miałam wrażenie, że możemy dojść do nieprzewidywalnego happy endu... Nic z tych rzeczy. Tu cisza i spokój jest tylko pozorna. W końcu to thriller - nietypowy, może nie taki "stricte", ale naprawdę dobry! Thriller z bardzo dobrze zarysowanymi portretami bohaterów. Postacie z jednej strony są takie oczywiste, przewidywalne, czasami banalne, a z czasem okazuje się, że one wszystkie są tak naprawdę bardzo niejednoznaczne i zagadkowe. Czarno – biała nie jest także kreacja głównej bohaterki, która wciela się w Rebekę, ale także samej... prawdziwej Bec. Ich historie czytelnik poznaje dwutorowo, a jednak zagadka dotycząca tego co tak naprawdę stało się z Bec wychodzi na jaw dopiero pod koniec książki, choć nawet temu... towarzyszy niejeden zwrot akcji. Autorka nagle przyśpiesza i zaczyna się szalona jazda! Główna bohaterka, choć z pozoru wydaje się do szpiku zepsuta (zresztą rzeczy, których czytelnik dowiaduje się o niej w trakcie mogłyby tę opinię tylko potwierdzać), bardzo szybko staje się odbiorcy bliska. Czytelnik podczas czytania czuje lęk.. nie tylko o to jak rozwinie się akcja, ale także jak skończy główna bohaterka. "Córeczka" jest powieścią, która przyprawia o szybsze bicie serce. Jest zaskakująca, budzi delikatny lęk... Anna Snoekstra napisała rewelacyjną książkę, w której bardzo dobrze rozłożyła naciski między tym co było, a tym co dzieje się w książce obecnie. Wywodzi w pole nie tylko główną bohaterkę, ale także samego czytelnika, który w pewnym momencie traci czujność, a kiedy już ją odzyskuje... ciśnienie wzrasta! Thriller Snoekstr

"Ukradła cudze życie. Teraz za to zapłaci." Kilka lat żyła na ulicy. Pewnego dnia oskarżona o kradzież trafia na komisariat. Jedynym bezkarnym wyjściem z sytuacji wydaję się jej przedstawienie jako zaginiona ponad dziesięć lat temu Rebeka Winter. Dziewczyna wykorzystuje podobieństwo łączące ją z ofiarą porwania, strzępki informacji, które zapamiętała z wiadomości telewizyjnych. Dość zgrabnie przechodzi przez policyjne pytania i zyskuje nową tożsamość. Dawno już nie czuła ciepła własnego łóżka, bezpieczeństwa i pełnego żołądka. Wszystko wydaje się iść po jej myśli. Chciała ciepłego domu, spokoju i azylu.. Zamiast tego zaczyna towarzyszyć jej strach, dziwne uczucie, że coś przeocza, że coś jest nie tak. "Lepiej bać się cały czas czy nie czuć absolutnie nic?" Dawno nie czytałam tak dobrej debiutanckiej książki. Już sam prolog wzbudził we mnie ciekawość. Historia napisana jest w dwóch ramach czasowych: retrospekcji, w której poznajemy ostatnie dni z życia prawdziwej Rebeki oraz z perspektywy teraźniejszej, której narratorką jest oszustka podająca się za zaginioną Rebekę. Ta forma bardzo przypadła mi do gustu, obie relacje tworzą spójną całość. Miałam już styczność z takim zabiegiem, jednak zazwyczaj zastosowana retrospekcja dawała odczuć, że to było kiedyś i znacznie odcina się od teraźniejszości. W tym przypadku jest zupełnie inaczej. Czytając czułam jakbym podążała w tym samym czasie za historiami obu dziewczyn. Do tej pory zachwycam się płynnością całej fabuły. Jeżeli szukacie historii trzymającej w napięciu... bingo! Właśnie ją znaleźliście. Narastające napięcie, namacalność emocji towarzyszących bohaterkom, atmosfera czyhającego zła, jednak trudnego do zdefiniowania, zagrożenie, które tak bardzo zniszczyło poczucie bezpieczeństwa to idealna mieszanka tworząca dobry kryminał. Sceny zawarte w książce to nie makabryczne rzezie, czy sadystyczni oprawcy. Moim zdaniem autorka posłużyła się czymś znacznie mocniejszym niż wizja makabryczności - psychiką. Atmosfera towarzysząca zdarzeniom, dostęp do myśli bohaterki, poczucie jej strachu, sprawia, że nie potrzebujemy krwawych ozdobników by czuć ucisk w żołądku, narastające napięcie i oczekiwanie na najgorsze. "Odejdź teraz albo to się powtórzy." W książce spotykamy się z różnorodnością bohaterów. Przesympatyczna Lizzie jest prawdziwą przyjaciółką, taką, która od razu zauważy, że coś jest nie tak. Każdy chciałby mieć taką kumpelę, na dobre i złe, przy której może byś sobą, nie bawiąc się w etykiety. I choć minęło ponad dziesięć lat Lizzie nie zapomniała głosu Rebeki, po jej powrocie jest nieufna, sprawdza ją.. Bezdomna podająca się za Rebekę wzbudza naszą sympatię. Kradzież tożsamości nie wydaje się wielkim przewinieniem i choć wątpliwości nachodzą dziewczynę, postanawia grać swoją rolę. Idzie jej całkiem nieźle, rodzina jest zszokowana powrotem, ale równocześnie szczęśliwa mając ją z powrotem u swego boku. Nie zauważają różnicy, a może to tylko złudzenie? Z czasem ciężko jej zwodzić policjanta, jednak największym problemem okazuje się być Lizzie, która znała prawdziwą Rebekę na wylot. Można nie pamiętać wielu rzeczy, ale 16-nastu lat życia przed uprowadzeniem? Pomimo ochów i achów, jeden element pozostawił po lekturze malusieńki niesmak. Myślę, że mogę go zdradzić, ponieważ nie jest to rozwiązanie zagadki czy całej historii. W książce występuje moment, w którym konieczne jest sprawdzenie DNA odnalezionej Rebeki Winter. Oszustka wpada na genialny pomysł. Wyciąga włosy ze szczotki przyniesionej przez rodziców dziewczyny a przy próbie pobrania krwi udaje atak histerii, w którym 'rwie włosy z głowy' i ostatecznie oddaje je lekarzowi z zapytaniem czy to wystarczy. Wciska mu włosy ze szczotki, wynik jest pozytywny itd. Uważam, że analizatorzy powinni zauważyć, że cebulki włosów nie są z niedawnego wyrwania, więc jest to starszy materiał, a na pewno oglądają wiadomości i słyszeli o sprawie Rebeki, tym bardziej iż było o tym naprawdę głośno.. Moim zdaniem jest to niedociągnięcie, no ale cóż. Autorka rozmyślnie zaplanowała całą historię. Podrzucała fałszywe tropy, ciężko było wytypować mordercę. Zakończenie mnie zaskoczyło, prawie do ostatnich stron byłam przekonana co do jednej teorii, która okazała się mylna, z czego bardzo się cieszę, bo autorce udało się mnie zaskoczyć. Warto zwrócić uwagę na "Córeczkę". Wartka akcja, atmosfera zagrożenia, niebezpieczeństwa, cechy thrillera psychologicznego powinny was przekonać do sięgnięcia po tą lekturę. Wierzcie mi, że zawsze lepiej ponieść konsekwencje swoich czynów niż udawać kogoś innego, bo z pozoru idealne życie i rodzina mogą okazać się po prostu złudzeniem, które może nas kosztować więcej niż na to zasłużyliśmy. books-culture.blogspot.com

Po nie do końca trafionej „Dziewczynie z pociągu”, która zebrała wiele niepochlebnych recenzji, nadeszła pora na wyjątkowo udany debiut Snoekstry. Na komisariat w Sydney zostaje przywieziona dziewczyna, która twierdzi, że jest zaginioną sprzed lat Rebeką Winter. Wykorzystując łudzące podobieństwo do ofiary, postanawia uniknąć kary za kradzież. Początkowy plan jest taki – podczas transportu do Canberry, rodzinnego miasta Bec, ucieknie funkcjonariuszom na lotnisko. Niestety plan spala na panewce, a kobieta zostaje zabrana do domu Rebeki. Od tej pory będzie żyła cudzym życiem, a jak się później okaże, również przekleństwem. Jakie mroczne sekrety skrywała poszukiwana i jej rodzina? Czy kradzież tożsamości może okazać się dobrym pomysłem? Pomyślmy. Wchodzisz butami w życie innej osoby. Osoby, której nie widziałeś na oczy. Osoby, o której kompletnie nic nie wiesz. Amnezja na dłuższą metę nie powinna być rozwiązaniem, bo prędzej czy później ktoś się zorientuje. Mama, która co rano widziała swoją córkę? Bracia? Ojciec? A może najlepsza przyjaciółka, z którą spędzała każdą wolną chwilę i z którą dzieliła się największymi sekretami? A jeśli dziewczyna, którą próbujesz się stać, miała tajemnice, o których nawet nie chcesz myśleć, bo mogą przerazić swoją treścią? Czy nadal uważasz, że to dobry pomysł? Emocjonujący thriller, który trzyma w napięciu do samego końca. Autorka stworzyła powieść, w której pytania narastają, a punkt kulminacyjny zmienia miejsce wraz z odkrywaną historią. Początkowe nakierowanie czytelnika na egzorcyzmy i zjawiska nadnaturalne wprowadza delikatny chaos w całej historii, jednak Anna Snoekstra doskonale sobie poradziła z końcowym uporządkowaniem całości. Tempo narzucone przez autorkę jest idealnie dopasowane do atmosfery i stylu, przez co czyta się błyskawicznie i z wciąż rosnącym zainteresowaniem i ekscytacją. Dodatkowo za sprawą narracji poprowadzonej z dwóch perspektyw, w sporej różnicy czasowej (Rebeki, kilka dni przed zaginięciem oraz złodziejki jej tożsamości, w czasie teraźniejszym) nie czułam się zagubiona, gdy Snoekstra dodawała kolejne niewiadome i niepewne bądź niepełne informacje. Jednego możecie być pewni – Autorka wie, jak budować napięcie, by odbiorca nie stracił chęci na poznanie zakończenia oraz by ono go całkowicie zaskoczyło. Konstrukcja bohaterów pozwala na dostrzeżenie różnic pomiędzy zachowaniem i konkretnymi cechami charakteru pomiędzy wyglądającymi prawie identycznie dziewczynami. Bezdomna kobieta może być dobrą aktorką, może wodzić za nos policjantów, jednak luki powstałe przez brak jakichkolwiek danych o Bec i jej codzienności, wspomnień sprawiają, że najbliżsi szybko powinni zorientować się o jej fałszerstwie. Nie robią jednak tego, zatem powstaje pytanie - Czy aż tak dobrze udaje, czy może jednak jest jakiś inny powód ich zaślepienia? Może są tak bardzo stęsknieni, że nie chcą widzieć rzeczywistości? Sieć kłamstw, w którą zaplątane są nasze charaktery wprowadza w osłupienie. Pojawiają się ciarki przy tajemnicach, które powodują zawroty głowy. Nieustający strach o życie, który wkrótce udziela się czytelnikowi. Umysły bohaterów, tak doskonale opracowane pod względem psychologicznym, że aż ich analiza przeraża. Zachowania, które nigdy nie powinny mieć miejsca. Człowieczeństwo, które zostaje podważone. Książka oczywiście nie jest bez skazy. Brak autentyczności może być problemem, ale ta fikcja literacka jest jak najbardziej wciągająca i zapierająca dech w piersi. W obliczu tak ciekawej historii i w pełni satysfakcjonującego zakończenia nawet fakt, że autorka wprowadziła jedną informację, z której później ślamazarnie zrezygnowała nie ma najmniejszego znaczenia. Podsumowując, debiut Anny Snoekstry wprowadził powiew świeżości do gatunku. Zwroty akcji i rodzinne sekrety były tak dopieszczone, że czerpałam ogromną przyjemność z tej lektury. Moim zdaniem ta książka zasługuje na rozgłos, może być bowiem pozytywnym zaskoczeniem dla wielu miłośników thrillerów czy po prostu dobrych publikacji. Recenzja znajduje się również na www.zksiazkadolozka.blogspot.com

Tekst pochodzi z bloga: http://amandaasays.blogspot.com/ UKRADNĘ CI ŻYCIE, REBEKO WINTER Złapana w sklepie na kradzieży próbuje wszystkiego, aby tylko wywinąć się od odpowiedzialności. Gdy nic nie pomaga, chwyta się ostateczności i podaje się za Rebekę Winter - dziewczynę, która zaginęła 11 lat temu i do której jest łudząco podobna. Od tego momentu zaczyna prowadzić niebezpieczną grę, w której stawką jest utrzymanie nowej tożsamości, co wcale nie jest takie proste, gdy wpada w sam środek toczącego się śledztwa i zasypywana jest pytaniami o przeszłość kogoś, kim przecież nie jest. Jak sobie poradzi w nowej roli? I co, jeśli nowe życie wcale nie będzie takie kolorowe? ŚLADAMI BECKY Dzięki zastosowaniu pierwszoosobowej narracji, autorka udziela głosu "nowej Becky", która na własną rękę próbuje dowiedzieć się czegoś o zaginionej i sama tworzy domysły na temat jej dawnego życia, zachowania i możliwych problemów. Jednak, im dalej zagłębia się w tę historię, tym więcej pojawia się znaków zapytania. Dodatkowo, dziewczyna czuje, że i ona może być w niebezpieczeństwie. Czyżby ktoś przejrzał jej intrygę? W powieści pojawia się również narracja trzecioosobowa, dzięki której poznajemy prawdziwą zaginioną. Narrator nie jest wszechwiedzący, a jedynie opisuje uczucia bohaterki, co pozwala, byśmy śledzili jej czyny na krótki czas przed zaginięciem. Co przyczyniło się do tak dramatycznego biegu wydarzeń? TAJEMNICE Jak na rasowy thriller psychologiczny przystało, Córeczka pełna jest tajemnic. Tych niewinnych i tych mrocznych, które wprowadzają klimat niepokoju i sprawiają, że chcemy jeszcze lepiej poznać całą historię. Każdy skrywa jakieś sekrety - od Becky, przez jej rodzinę, przyjaciół, znajomych, po jej sobowtóra. Która z tajemnic okaże się istotną w sprawie Winter? Dodatkowo, autorka otrzymuje plusa za świetne nakreślenie portretów psychologicznych bohaterów - każda z postaci jest złożona, ma w sobie jakąś drugą twarz. I wielką przyjemnością było odkrywanie tych twarzy i wszystkich tajemnic, które w sobie kryły. CO SIĘ Z TOBĄ STAŁO, BEC? Gdy dziewczyna z ulicy wchodzi w rolę Rebeki, rozpoczyna się próba ustalenia, co działo się z nią przez ostatnie 11 lat. Dziewczyna próbuje zamącić w śledztwie, jednak sama jest coraz bardziej pewna, jaki los spotkał Bec. Nie zdradzę Wam, czy domysły bohaterki okazały się prawdziwe, jednak zapewniam, że zakończenie tej powieści naprawdę zaskakuje i wbija w fotel. Jak całą historię czytało mi się bardzo dobrze, tak ostatnie strony wręcz pochłonęłam, nie mogąc się nachwalić pomysłowości autorki i tego, jak zgrabnie operowała swoim planem. Przyznam, że nie przewidziałam zakończenia, chociaż po przeczytaniu książki zrozumiałam, jak wiele podpowiedzi podsunęła mi pod nos autorka. I to właśnie kolejna zaleta - wszystko składa się w całość. Australijka konsekwentnie prowadzi swoją historię, a zakończenie jest jedynie jej genialnym zwieńczeniem. Nie wyciąga żadnych wątków na sam koniec, jak z kapelusza, byle tylko zaskoczyć czytelnika. Potrafi zrobić to z tym, co już powstało, a to wielka sztuka i udaje się nielicznym. KIM JESTEM? Główną bohaterką tej powieści jest bez wątpienia Rebeka Winter, nawet w tych fragmentach, w których minęło już 11 lat od jej zaginięcia, ponieważ wszystko i tak kręci się wokół jej sprawy. Drugą z głównych bohaterek jest dziewczyna, która się za Rebekę podaje, jednak czy da się nazwać główną postacią osobę, o której praktycznie nic nie wiemy? No właśnie, bo kim jest tajemnicza dziewczyna, podobna do Becky, która bierze się tu właściwie nie wiadomo skąd? Czy jej sekrety mają coś wspólnego z naszą zaginioną? Przed czym ta dziewczyna ucieka? Istnieje tylko jeden sposób, by się przekonać. PODSUMOWUJĄC Córeczka to thriller psychologiczny na wysokim poziomie, który niesamowicie wciąga i angażuje czytelnika. Zachwyca kreacją bohaterów i zaskakującym biegiem akcji, a przez niewielkie gabaryty (niecałe 300 stron) pochłoniesz ją w jeden wieczór i wcale nie pozostawi Cię z niedosytem. Jeśli jeszcze tej historii nie znasz - czas to zmienić! Polecam!

http://ksiazki-wiktorii2.blogspot.com Sama nie wiem, co mnie podkusiło do przeczytania tej książki. Uważałam, że ten gatunek nie będzie należał do książek, które czytam z zapałem, dlatego zazwyczaj omijałam go i nie zwracałam uwagi na twórczość pisarzy w tym gatunku. Gdy otrzymałam propozycję kilku książek do recenzji od wydawnictwa nie sądziłam, że wezmę akurat tą książkę, dopóki nie przeczytałam wprowadzenia autorki na odwrocie. To mnie przekonało, stwierdziłam spróbuję. I jestem zaskoczona. Zaskoczona oczywiście w pozytywny sposób. "Córeczka" to thriller łapiący za serce, nie ma tutaj ckliwych scen, nie ma szczęścia, jest brutalność i straszna prawda, są kłamstwa, zagadka i łapiąca za serce tajemnica. Nigdy bym nie sądziła, że mi się to spodoba, jestem z natury delikatną osobą, lubię ciepło, przyjaźń i miłość w książkach. Do tego trzeba przyznać, że jestem wyjątkowym tchórzem, nie ma, co ukrywać, boję się własnego cienia, czy ciemności w mieszkaniu! A tu nagle taka niespodzianka! Sama byłam zszokowana, kiedy zaczynając z wątpliwościami i lekkim przeczuciem straconego czasu, zakończyłam książkę z myślą " chce więcej!". Przyznam bez bicia, że kiedy siadałam do niej byłam przekonana, że ta recenzja będzie miała na celu zniechęcenie was do tej pozycji, jednak teraz mam kompletnie inne zdanie, które przedstawiam poniżej. Kilka lat żyła na ulicy. Podczas kradzieży, kiedy zostaje złapana, i aby ominąć karę podszywa się do Rebeki Winter, która zaginęła przeszło jedenaście lat temu. Kradnie jej tożsamość. Świetnie gra, kochającą córkę, dobrą siostrę oraz najlepszą przyjaciółkę. Śpi w łóżku Rebeki, nosi jej ubrania, zaprzyjaźnia się z jej dawnymi znajomymi, jednak w między czasie odkrywa coraz to dziwniejsze sekrety, na pozór idealnej rodziny. Z czasem sama zaczyna się zastanawiać, co stało się z młodą dziewczyną, która wracając po pracy do domu, po prostu zniknęła. Dziewczyna za późno zrozumie, że nie tylko ona jest świetną aktorką i oszustką bez skrupułów, odkryje, że zniknięcie Rebeki ma drugie dno, a ona z dnia na dzień jest w coraz większym niebezpieczeństwie. Książka Anny Snoekstra jest rewelacyjnym thrillerem. Pełna zwrotów akcji, mylnych tropów, kiedy byłam czegoś pewna w jednym rozdziale, w kolejnym już ta pewność znikała. Rebeka, zaginiona dziewczyna, mówi się z idealnego domu, ale czy aby na pewno? To tylko zarys tego, co się widzi poza czterema ścianami domu, a w środku? Czy aby życie tej dziewczyny, było na pewno takie piękne i usłane różami? Od głównej bohaterki dowiadujemy się, że nie. Dziewczyna grając Rebeke wgłębia się w tajemnice, które ukryte są między ścianami domu. Odkrywa, że to, co na pozór wydaje się piękne i kolorowe, może okazać się czarno - białe. Główna bohaterka to osoba dosyć specyficzna. Poznajemy ją, jako osobę bez skrupułów, która aby uratować własny tyłek jest gotowa ukraść czyjąś tożsamość. Jednak z czasem, kiedy zagłębiamy się w lekturze odkrywamy, że nie jest jednak taka zimna, jaka się wydawała na początku. Sama w pewnym momencie zaczyna rozumieć, co zrobiła, próbuję dociec prawdy, tym samym wpakowując się w coraz to większe tarapaty i niebezpieczeństwo. "Córeczka" to jak dla mnie książka pełna wrażeń i zwrotów akcji, tutaj nie ma czegoś takiego jak przewidywalne zakończenie. Sam koniec rzuca czytelnika na kolana, a na skórze wywołuje ciarki. Osobiście nie mogłam tej powieści wypuścić z rąk. Czytałam i czytałam, a z każdym rozdziałem moja ciekawość rosła. Co się stało z Rebeką? Czytając bardzo polubiłam bohaterkę, ponieważ była charakterystyczna, nie była pusta. Miała głębie psychologiczną. Autorka świetnie, według mnie, opisała fabułę, nie brakowało zwrotów akcji, ślepych uliczek, nie brakło irytującego detektywa, podejrzliwej przyjaciółki zaginionej, oraz bardzo dziwnej rodziny. Sama dopiero zaczynam moją przygodę z thrillerami, dlatego nie wiem, czy osobie, która czyta tego gatunku sporo, akurat ta powieść przypadnie do gusty. Mi osobiście bardzo się podobała i na pewno szybko o niej nie zapomnę. Polecam gorąco!

Odkąd tylko zobaczyłam tę książkę w zapowiedziach wiedziałam, że będzie to ciekawa pozycja. Sam jej opis bowiem bardzo mnie intrygował i doprawdy nie mogłam doczekać się dnia, w którym w końcu sięgnę po jej lekturę. Czy moje przepuszczenia okazały się słuszne? Bezdomna dwudziestosiedmiolatka zostaje przyłapana na kradzieży w sklepie. Aby uniknąć odpowiedzialności podaje się za inną osobę - za zaginioną ponad piętnaście lat wcześniej Rebbekę Winter. Los sprzyja kobiecie od samego początku, bowiem ze względu na wielkie podobieństwo z wyglądu zostaje ona uznana przez policję za Rebbekę. Bezdomna trafia pod opiekę swojej rzekomej rodziny, która od wielu lat cierpliwie czekała na powrót córki. Pozornie jednak nic nie jest tym, czym być powinno. W szybkim bowiem czasie na jaw zaczynają wychodzić przerażające fakty z życia rodziny Winter. Anna Snoekstra (rocznik 1988) to australijska pisarka, od lat mieszkająca w Melbourne. Po ukończeniu studiów zaczęła pisać scenariusze do wielu niezależnych produkcji filmowych i teatralnych. Jest również reżyserką kilku wideoklipów. W 2016 roku wydała swoją pierwszą powieść pt "Córeczka". "Córeczka" jest zatem debiutem literackim autorki. Niewątpliwie debiut ten uważam za jak najbardziej udany, bowiem nie sądziłam, iż książka tak bardzo przypadnie mi do gustu. Muszę przyznać, że jest to jedna z najlepszych pozycji, jakie dotąd udało mi się przeczytać w tym roku, dlatego też z pewnością jeszcze wiele razy będę o niej wspominać i ją polecać. Akcja owej powieści toczy się dwutorowo - tj. z perspektywy prawdziwej Bec i dziewczyny, która po ponad piętnastu lat od jej zaginięcia postanawia udawać, że nią jest. Przyznam szczerze, że zabieg ten to strzał w dziesiątkę, bowiem dzięki niemu możemy poznać nieco bardziej szczegółowo ową historię i wyciągnąć z niej o wiele więcej wniosków. Obie bohaterki są dość wyraźnie zarysowane, ze wszelkimi swoimi wadami i cechami, przez które jedyne co możemy to albo im współczuć albo je znienawidzić. W żaden sposób nie są one przewidywalne i każdorazowo ich zachowanie bardzo dziwi, jednakże w tego typu powieściach to bardzo ważne, aby bohater nie był nijaki, dlatego też cieszę się - pomimo tego, iż czasem ciężko było mi zrozumieć zachowanie Bec, jak i bezdomnej kobiety -, że były one tak różne i nieprzewidywalne. Główny plus to warta akcja i ciągłe, niesłabnące ani na moment tempo, które za sprawą coraz to nowszych i szokujących sytuacji, co rusz zostaje podkręcone. W momencie, w którym myślałam, że wiem już wszystko zdawałam sobie sprawę, że tak naprawdę nie wiem nic, a wszystko to, czego dotychczas się domyślałam jest tylko moją wyobraźnią, która nijak ma się do tego, co zaserwowała nam autorka. Bez dwóch zdań zatem uważam, że jest to jeden z najlepszych kryminałów, jakie ostatnio czytałam, bowiem tak wciągającej historii doprawdy nie mogłabym sobie wymarzyć nawet w najśmielszych snach. Historia ta jest nie tylko wciągająca, lecz przede wszystkim tak bardzo życiowa, że naprawdę pozostaje mi jedynie szczerze pozazdrościć autorce pomysłu na nią, jak i talentu pisarskiego, dzięki któremu udało jej się tak zgrabnie i ciekawie to wszystko opisać. Wielki plus również za samo zakończenie, zresztą jak i za całą historię, przy której naprawdę nie wiadomo, czego można się spodziewać. Doprawdy nie wiem, ile czasu autorce zajęło stworzenie i napisanie tej historii, jednakże uważam, iż nie było to łatwe zadanie. W dzisiejszych czasach, gdzie wszystko jest powszechnie dostępne i coraz więcej ludzi decyduje się na pisanie, ciężko jest wymyślić coś oryginalnego i wciągającego zarazem, więc tym bardziej pisarce należą się słowa uznania. Jeśli zatem jest wśród Was ktoś, kto jest fanem kryminałów i wszelkich historii "z dreszczykiem" to koniecznie niech sięgnie po "Córeczkę". Moc wrażeń i historia niezapomniana przez długi czas gwarantowana! Szczerze polecam i z pewnością będę to robić jeszcze wiele razy.

Odkąd dołączyłam do książkowej blogosfery, zaczęłam oglądać zagraniczny booktube i wzmożyłam swoją aktywność na portalu Goodreads (czyt. przestałam ograniczać się jedynie do odznaczania przeczytanych tytułów), coraz rzadziej zdarza mi się sięgać po powieści na temat, których nic wcześniej nie słyszałam. „Córeczka” stanowiła w tym wypadku wyjątek. O powieści Anny Snoekstra dowiedziałam się dopiero w chwili przeglądania zapowiedzi i od razu poczułam się zaintrygowana zarysem fabuły. Na pierwsze negatywne opinie dotyczące debiutu autorki natrafiłam już w momencie, gdy książka znajdowała się w moich rękach, a chociaż postanowiłam sobie, że nie będę się nimi sugerować, niestety jest w nich sporo racji. Młoda dziewczyna, która opuściła rodzinny dom i od kilku lat zamieszkuje na ulicy, zostaje przyłapana na kradzieży. Żeby uniknąć kary i przedstawiania policji swoich prawdziwych danych, wykorzystuje swoje podobieństwo do zaginionej przed laty nastolatki - Rebeki Winter i kradnie jej tożsamość. Chociaż fortel ten miał dać dziewczynie okazję do ucieczki, szybko zmienia zdanie i postanawia na stałe zająć miejsce Bec. Stosunkowo łatwo przychodzi jej wejść w rolę ukochanej córeczki i siostry, nie wszyscy jednak dają się przekonać jej pokrętnym wyjaśnieniom. Na dodatek wciąż pozostaje kwestia tego co stało się z prawdziwą Rebeką Winter. Sam koncept na fabułę, który przyciągnął mnie pierwotnie do lektury, jest niesamowicie ciekawy i posiada ogromny potencjał. Niestety, nie jestem przekonana co do tego czy Anna Snoekstra rzeczywiście w pełni go wykorzystała. „Córeczka” przedstawia naprzemiennie wydarzenia z teraźniejszości, kiedy nieznana z imienia dziewczyna przyjmuje tożsamość Rebeki i z przeszłości - dni poprzedzających zaginięcie prawdziwej “córeczki” Winterów. Tajemnica na temat tego co wydarzyło się z Rebeką jest tak naprawdę jedynym co powoduje zainteresowanie lekturą. Owszem, debiut Anny Snoekstra czyta się szybko przez wzgląd na jego niewielkie rozmiary, ale zdecydowanie brakuje tu jakiegoś napięcia czy suspensu. Trochę szkoda, że autorka nie zdecydowała się wejść nieco głębiej w kreacje bohaterów. Postacie przewijające się na kartach powieści - poczynając od dziewczyny podającej się za Rebekę, przez policjanta prowadzącego śledztwo i państwa Winterów, a na bliźniakach kończąc - zdecydowanie stanowią osobliwe, unikatowe jednostki i jakieś dodatkowe informacje na ich temat, choćby motywy ich postępowania, stanowiłyby dodatkowy atut dla całej historii. Najbardziej brakowało mi tego typu “back story” w przypadku fałszywej Rebeki. Brak kontekstu, fragmentaryczna wiedza na temat jej prawdziwego życia sprawiły, że jej postępowanie było dla mnie niezrozumiałe i niewiarygodne. Samo zakończenie - finalny twist na temat tego co stało się z Bec i co do tego doprowadziło - w pewien sposób rehabilituje niektóre aspekty „Córeczki”. Owszem, wytłumaczenie dlaczego? i jak? mogło zostać jeszcze lepiej rozwinięte, ale mimo wszystko finalny twist wprowadził efekt zaskoczenia i pewne napięcie. Opis z tyłu okładki nie zdradza rozwiązania, ale jest w nim coś zbyt sugestywnego - jeśli możecie, raczej nie czytajcie go zbyt wnikliwie. Ostrzegam też, że osoby wrażliwe na punkcie znęcania się nad zwierzętami powinny zdecydowanie pominąć lekturę jednej ze scen (znajdującej się pod sam koniec książki). „Córeczka” to powieść o ciekawym zarysie fabularnym, która nie w pełni wykorzystała swój potencjał. Sam koncept i finalny twist sugerują, że twórczość Anny Snoekstra może się rozwinąć w ciekawy sposób, ale w jej debiucie jest trochę zbyt dużo wad bym mogła go w pełni docenić. Być może jeśli nie czytaliście jeszcze zbyt dużo thrillerów, powieść autorki znacznie bardziej przypadnie Wam do gustu. Jeśli okładka rzuci się Wam w oczy (np. w bibliotece), warto się o tym przekonać.