Z okazji przypadających w sierpniu 2014 roku 40. urodzin jednego z najwspanialszych skrzypków swojego pokolenia, Maxima Vengerova, ukazuje się wyjątkowy box, w którym zebrano 19 płyt CD oraz jedną DVD, prezentujących wszystkie nagrania artysty, zrealizowane dla wytwórni Teldec i EMI Classics między 1991 a 2007 rokiem.
Premiera boxu jest okazją do uczczenia powrotu wirtuoza do regularnych występów koncertowych, od których miał przerwę między 2007 a 2011 rokiem. To, że wciąż jest wspaniałym artystą Maxim potwierdził w 2014 roku podczas serii pięciu występów z cyklu "Artist Spotlight" w Londynie, w Barbican Centre. "Wśród obecnych skrzypków, nie ma lepszego od Maxima Vengerova" – napisał "The Independent". "Piątkowy recital Vengerova to było coś, co przejdzie do legendy" – wtórował "The Times".
Artysta urodził się w 1974 roku w ZSRR i zaczął karierę skrzypka w wieku pięciu lat. Jego pierwsza nauczycielka, Galina Tourchaninowa, powiedziała o nim: "Taki talent rodzi się raz na kilkaset lat". Potem uczył się u Zachara Brona, obecnie jednego z najbardziej cenionych pedagogów na świecie. Jako 10-latek wygrał konkurs imienia Henryka Wieniawskiego, pięć lat później, w 1990 roku, triumfował na Carl Flesch International Violin Competition, a potem dokonał swoich pierwszych nagrań dla wytwórni Teldec.
Vengerov należy do rosyjskiej szkoły gry na skrzypcach, którą od XIX wieku uosabiają takie postacie, jak Auer, Zimbalist, Elman, Heifetz, Milstein, Ojstrach i Kogan. Krytycy często porównują go do legend z przeszłości. "Nie było doskonalszego wykonania »Violin Concerto No 2« Szostakowicza od tego, dedykowanego Dawidowi Ojstrachowi. Vengerov to klasa sama dla siebie" (Gramophone). "Maksym Vengerov łączy doskonałą technikę ze śpiewnymi dźwiękami i umiejętnością włożenia w to emocji. Przywołuje to na myśl takich wirtuozów, jak Jascha Heifetz i Dawid Ojstrach" (Wall Street Journal). "Mr. Vengerov, w przekonującej współpracy z Danielem Barenboimem i orkiestrą Chicago Symphony, tworzy subtelną raczej niźli zwyczajnie piękną interpretację Sibeliusa... Nawet Heifetz z jego błyskotliwą intensywnością, nie był w stanie osiągnąć tak wysokiej temperatury, jaka towarzyszy występowi Vengerova od początku do końca" (New York Times).
W albumie znalazło się 19 CD z koncertami i innymi dziełami na skrzypce solo i okierstrę, muzyka kameralna, a także DVD z pochodzącym z 2005 roku filmem dokumentalnym w reżyserii brytyjskiego twórcy Kena Howarda – "Maxim Vengerov: Living The Dream". Oprócz kwintesencjonalnych utworów dla skrzypcowego repertuaru, jak te stworzone przez Beethovena, Brahmsa, Brucha, Mendelssohna, Mozarta, Sibeliusa i Czajkowskiego, a także "Sonaty wiosennej" Beethovena, wydawnictwo zawiera mnóstwo innych kompozycji: wielkich koncertów z XIX i XX wieku, w tym Paganiniego (No 1), Dworaka, Glazunowa, Nielsena, Prokofiewa, Szostakowicza, Strawińskiego, Brittena, Waltona (raczej koncerty altówkowe niż skrzypcowe). Sonaty Brahmsa, Elgara, Ysaÿe’a, Mozarta i Mendelssohna, a także wybrane perełki z dorobku szerokiego wachlarza kompozytorów, takich jak Wieniawski, Kreisler, Sarasate, Lalo, Saint-Saëns, Massenet, Ravel, Messiaen oraz Waxman.
Dyrygenci, którzy współpracowali z Vengerovem, to między innymi Claudio Abbado, Daniel Barenboim, Antonio Pappano oraz mentor artysty, Mścisław Rostropowicz. "Sława był dla mnie niczym muzyczny ojciec" – mówi Maxim o Rostropowiczu w 2013 roku serwisowi Violinist.com. "Nauczyłem się od niego znacznie więcej niż muzyki i muzycznej ekspresji. Tym, co mnie u niego zachwyciło, było jego człowieczeństwo".
Maxim Vengerov w 1995 roku zdobył nagrodę magazynu "Gramophone" w kategorii "Nagranie roku" za interpretację koncertu No 1 Prokofiewa i koncertu No 1 Szostakowicza, zarejestrowanych z London Symphony Orchestra oraz Rostropowiczem. "Jeśli to nie jest cudowne granie na skrzypcach, to już nie wiem, co to jest. Wielki triumf wszystkich zaangażowanych w to przedsięwzięcie" – napisał wtedy recenzent "Gramophone".
W 2002 roku Maxim został artystą roku "Gramophone", a w 2003 roku zdobył Grammy Award za nagrania koncertów Brittena i Waltona z London Symphony Orchestra oraz Rostropowiczem.
Wszystkie płyty w albumie zapakowane są w koperty z replikami oryginalnych okładek. Najwcześniej zostały zarejestrowane sonaty (Mozarta, Beethovena, Mendelssohna), zaś najpóźniej koncerty Mozarta, w których Vengerov jest także dyrygentem UBS Verbier Festival Chamber Orchestra.
Zawartość wydawnictwa najlepiej podsumowuje fragment recenzji recitalu artysty "Virtuoso Vengerov", pochodzącej z 1993 roku z "Gramophone": "To tak genialny muzyk, że wszystko, czego się tknie, zmienia się w złoto".
Podziel się na Facebooku
Właśnie zrecenzowałem Complete Recordings 1991-2007
Z okazji przypadających w sierpniu 2014 roku 40. urodzin jednego z najwspanialszych skrzypków swojego pokolenia, Maxima Vengerova, ukazuje się wyjątkowy box, w którym zebrano 19 płyt CD oraz jedną ...