Burza (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

„Burza” to pierwszy tom Cykl: The Darkening I muszę przyznać, że ta książka wciągnęła mnie bez reszty. Jest to opowieść o Vesper. Dziewczynie, która może pokonać Burzę i uratować swój świat. Zadanie to nie jest proste. Bowiem owa Burza jeśli kogoś dotknie zsyła na niego klątwę. Przez laty śmierć w Burzy wybrała matka Vesper. Zarówno Vesper jak i jej tata mają pewien dar. Dar ikonomacji. Jest on zakazany i gdy tylko użyła do jej drzwi zapukali żołnierze księcia. Tata Vesper zostaje aresztowany i dziewczyna jest w stanie zrobić wszystko by go uratować. W trakcie misji ratunkowej ma jednak wątpliwości i musi wybrać, czy uratować tatę czy miasto. Co wybierze Vesper? Czy uda się jej wyjść z tej misji cało? Przekonacie się sami. Jeśli chodzi o ten gatunek to jest bardzo wybredna i nie każda książka podoba mi się. „Burza” na szczęście mnie nie rozczarowała. Od samego początku dałam się wciągnąć w świat, który został stworzony przez autorkę. Oprócz głównego wątku, znajdziemy również tutaj wątek miłosny. Ale nie jest on za bardzo rozbudowany. Czekałam, aż on się bardziej rozwinie, jednak się nie doczekałam. Sunya Mara świetnie wykreowała bohaterów, zwłaszcza Vesper. Jest ona zdecydowanie odważną i silną postacią. Autorka posiada lekki styl pisania, dzięki czemu przez książkę wręcz płynie się i nie można się od niej oderwać. To co czasami odstrasza mnie w fantastyce to nie grubość książki, a zawarte w niej opisy. Czasami myślę, że jest ich za dużo i zamiast akcji i działań bohaterów, są opisy ich strojów, domów itp. Tutaj również są, ale nie dominują, dzięki czemu nie ma mowy o nudzie. Jeśli dawno nie czytaliście czegoś z fantastyki lub chcecie zacząć dopiero przygodę z tym gatunkiem, to bardzo polecam „Burzę”. Nie ma tutaj nurzących opisów, ani zbyt wielu bohaterów w których można się pogubić.

Nie dowiesz się co czai się w burzy, póki w nią nie wstąpisz. W żyłach Vesper płynie wrząca krew rewolucjonistki, a także geniusz ikonomanty. Jest tajemnicą, która czai się w świecie pochłanianym przez Burzę. Jednak kiedy ojciec dziewczyny wpada w ręce, które poszukiwał go tyle czasu, ostatnia łza spływa po jej policzku i budzi tą, która nie zawaha się walczyć. Pod osłoną, kryta przez wielu, wkraca w królewskie szeregi, by uwolnić ukochanego ojca i dowiedzieć się wszystkiego, co tyle lat starał się przed nią ukrywać. Kurtyny opadają, niebezpieczeństwo rośnie z każdym kolejnym ruchem, a za plecami każdego nadal czai się Burza, która nie zawaha się zatracić w ciemności wszystkiego, czego tylko się dotknie. Każdy krok Vesper jest bacznie obserwowany... przez Księcia, którego plan, również odkrywa wiele tajemnic i stawia na nowe karty. Czy warto będzie zaryzykować i pójść razem z nim? Burza nadchodzi. Strzeżcie się wszyscy. To było fantastyczne! Burza to opowieść, która wciąga od pierwszych stron i daje naprawdę porządną dawkę emocji. Spotykamy bohaterów, którzy myślą, są dobrze wkomponowani w fabułę i przede wszystkim - każdy z nich jest tej fabule bardzo potrzebny. Debiut, który mnie zaskoczył i sprawił, że z niecierpliwością czekam na drugi tom. Czy są minusy? Pewnie! Najwięcej z nich znalazłam w zachowaniu Księcia Dalki, który w moim odczuciu kotłuje w sobie zbyt wiele emocji, które zostały przedstawione w zbyt zagmatwany sposób. Miało być według mnie trochę na skraju szaleństwa, a wyszło zbyt chaotycznie. Fabuła się spina, choć chciałabym dostać jeszcze więcej wiedzy o ikonomantach i odpowiedzi na pytania, które rodzą się w trakcie lektury! Gorąco Wam polecam, bo nie będziecie się nudzić. <3

Boicie się burzy ? To zjawisko atmosferyczne z pewnością ma prawo przerażać. Doskonale wie o tym Vesper - bohaterka książki, którą miałam ostatnio przyjemność czytać. Burza otacza jej miasto od lat, jest coraz bliżej, pochłania kolejne kręgi, na które podzielone jest miasto. Standardowo sektory dzielą ludzi wg statusu, pozycji. Ona mieszka w tym na granicy, tuż obok największego zagrożenia. Każdy kolejny szkwał coś im odbiera - kolejne życia, fragmenty miasta, poczucie bezpieczeństwa, nadzieję na przyszłość… Nie ma ucieczki. Ich życie to ciągła walka o przetrwanie. Wojownicy Wardanu walczą z potworami, które burza zrzuca do miasta. Jednak przybywa ofiar, przybywa przeklętych, a nadziei na ratunek ubywa. Dalco, następca tronu i przyszły Regia, wierzy, że istnieje magiczny znak - ikona, która ich uratuje. Uparcie poszukuje jej i osoby, która może ją znać. Ojca Vesper… A gdy trafia w jego ręce - co będzie ważniejsze - zemsta za wydarzenia z przeszłości, w których mężczyzna brał udział czy dobro miasta. A może miłość, która niespodziewanie wkroczyła w jego życie ? “Burza” to książka, w której autorka wykreowała bardzo ciekawy świat, choć wizja jest ewidentnie taka postapokaliptyczna. My mamy świadomość, że gdy nam nie odpowiada otoczenie - miasto, kraj, a nawet kontynent - mamy szansę by je zmienić. Tu bohaterowie książki nie mają na to szans. Burza szczelnie otacza ich miasto i nawet latający wojownicy, nie znaleźli jej kresu. A wkroczenie w nią to praktycznie pewna śmierć lub przekleństwo. A klątwy jakimi burza dotyka ludzi są …przerażające. Jednak wszystko wskazuje na to, że tylko to źródło zagrożenia stanowi odpowiedź i szansę na ratunek. Absurdalne ale gdy nie ma innej szansy, nie ma nadziei, to trzeba zaryzykować. Jakie będą efekty ? Czy bohaterom uda się uratować królestwo ? Bardzo zaintrygował mnie wątek Regii - osoby, następcy tronu, nad którego ciałem przejmuje władzę duch Wielkiego Króla. Zalatuje opętaniem? Przyznam, że cały czas w ten sposób to odbierałam. A mimo to opisywane jest to jak pewnego rodzaju błogosławieństwo i jedyny ratunek. Bo moc Wielkiego Króla daje ochronę przed Burzą. Czym silniejsze “naczynie” czyli następca udostępniający swoje ciało, tym burza mniej szkód ma możliwość narobić. Dalco ma być kolejnym Regią, w każdej chwili nad jego życiem, ciałem i duszą, może przejąć kontrolę Wielki Król. Z pozoru jest dumny, lecz Vesper szybko dostrzega targające nim przerażenie. Wcale mnie ono nie dziwiło. “Przejrzałam go. Na wierzchu cienka jak papier skorupka bohaterskiego księcia, altruisty oddanego ludowi. Pod spodem zaś tylko przerażenie, które można czasem dojrzeć w tym, jak nagle ciemnieją mu oczy, jak zaciska zęby, jak nie jest w stanie zapanować nad nerwowymi ruchami rąk. “ Czuł się zobowiązany do chronienia miasta, na jego barkach spoczywa ogromna odpowiedzialność. Desperacko szuka ratunku i dla miasta i dla matki i dla…siebie. Zarazem ratując Vesper. Ale gdy rozpacz przejmie nad nim władzę… Były chwile, że zupełnie straciłam do niego szacunek. Czy go odzyskam ? Okaże się w kolejnym tomie. To historia świetnie skonstruowana, przemyślana, skomplikowana. Jej złożoność, wielowątkowość nie daje czytelnikowi szans na nudę. Każdy kolejny element zaskakuje. Ta historia nie należy do tych schematycznych i przewidywalnych. Osoby, które z początku wydawało się, że będą wrogami, że nie ma szans by je polubić, z czasem pokazują swoje zupełnie inne oblicza. Czyli kreacja bohaterów w moim przekonaniu jest bez zarzutu. Patrząc na okładkę nasuwało mi się przypuszczenie, że będzie to coś podobnego do Szklanego Tronu ale tylko wizualnie te książki mają może nikłe, podobieństwo. Treść i elementy tej historii, są zupełnie różne. I wciągające, emocjonujące. Czuć ten strach bohaterów, czuć ich desperację - każde z nich ma swój cel , ma wątpliwości, każdy boi się, że zawiedzie, że nie podoła temu co chce / musi osiągnąć. A jako czytelnicy mamy okazję się przekonać czy im się udało, czy polegli. Finał tego tomu to cała lawina emocji i szok. Zostałam z milionem pytań i nadzieją, że w kolejnej części otrzymam na nie odpowiedzi. Pozostaje czekanie. Ostatnio częściej sięgam po fantastykę, może niedługo znów będzie dominować jak lata temu, wśród książek, które czytam. Niezwykle rzadko rozczarowują mnie takie książki i w tym przypadku absolutnie rozczarowana nie jestem. Spędziłam z nią bardzo przyjemnie czas i serdecznie Wam ją polecam. Dziękuję za egzemplarz do recenzji.

Kiedyś jak byłam dzieckiem, a za oknem szalała burza, mama przekonywała nas, że nie musimy się bać burzy, bo to tylko małe aniołki z małymi diabełekami grają w kręgle 😅. Siedziałam wtedy w oknie i podziwiałam błyski. Odliczałam też z siostrą czas dzielący błyskawice od grzmotu. Też tak robiliście?  ⚡️Ale co jeśli burza, to nie tylko BURZA? A budząca grozę i oddzielająca ludzi od światła ściana, która nie ma końca? Rosnąca, buzująca masa kłębiących się ciemnych chmur i mroku, przecinanych przez jarzące się na złoty i fioletowy kolor błyskawice, gdzie gdzieś w jej wnętrzu słychać tylko okropne ryki bestii ze świecącymi ślepiami, obserwującymi każdy twój krok z daleka, przyczajonej w mroku czekając tylko na to, aż będzie mogła się wyrwać z otchłani, by zebrać nowe żniwa i pochłonąć kolejny kawałek świata, zabrać tych, którzy nie zdąrzyli się schronić w bezpiecznym miejscu, bo go nie mieli lub zbyt późno zaczęli szukać.     ⚡️Świat Vesper z piątego kręgu, to świat, którego w swoją otchłań jeszcze nie zdąrzyła pochłonąć burza. Dziewczyna prowadzi walkę o przetrwanie w świecie, gdzie rządzi Regia, w którym znajomość magicznych ikon może być szansą na przetrwanie. Dziewczyna pomaga swojemu ojcu i Ammye w opiece nad ludźmi dotkniętymi przez klątwę, którzy zbliżyli się zbyt blisko burzy, a ona zdołała dosięgnąć ich swoimi mackami. Pewnego dnia w trakcie jednego ze szkwałów, swoim lekkomyślnym zachowaniem doprowadza do sytuacji, której konsekwencje mają straszne skutki, a ona traci praktycznie wszystko co kocha i na czym jej zależało. Uczucie żalu, złości, desperacji, cierpienia oraz bólu, które doprowadzają ją prawie do przekroczenia bardzo cienkiej granicy, między rozsądkiem a głupotą. To właśnie te uczucia sprawiają, że zaczyna pragnąć zemsty na Wardana i ratunku dla swojego Ojca. Napędzana determinacją by go uwolnić, zaczyna szukać, a te poszukiwania doprowadzaja ją do Izammaela, który oferuje jej swoją pomoc w przedostaniu się do trzeciego kręgu i wbicia się w łaski wojowników Wardana. Czy wszystko pójdzie po jej myśli? Czy zdoła uwolnić osobę, dla której znalazła się tak blisko księcia Dalca i zaryzykuje własnym życiem, by odzyskać to co zostało z jej Świata? Czy dzielni wojownicy Wardana używający ikon do walki z "BURZĄ" dadzą radę odeprzeć ją na tyle, by uchronić mieszkańców kręgów i Regię.    ⚡️Ta książka to jest fantastyczna przygoda. Czytając ją czułam ekscytację, ciekawość, ale za razem strach i obawę o to, co dalej z bohaterami. Autorka fantastycznie przeniosła na papier  żal, złość, strach, który potrafi przeniknąć do kości i wywołać gęsią skórkę i samo wyobrażenie burzy. Sprawiła, że w mojej głowie rodziły się obrazy rodem z horroru (pająk fuj), gdzie wielkie bestie stworzone z ciemnej mgły pochłaniały i rozszarpywały wszystko i  wszystkich.  W całej tej mrocznej otoczce i szaleństwie pokazała nam walkę o przetrwanie, o rodzinę i przyjaźnie, ale też o rodzące się uczucie między głównymi bohatermi, które nie wiadomo czy ma szansę przetrwać. Bardzo spodobały mi się charaktery bohaterów, zupełnie od siebie różnych, a jednak w tej całej inności i prowadzonych przez siebie własnych grach, potrafiących się zjednoczyć i zawalczyć w słusznych sprawach. Każdy z nich też zostanie wysłany na własną wojnę, w której będzie musiał zajrzeć w głąb siebie by dokonać wyboru i pokonać własne lęki, a jak sami wiemy nie jest to takie proste. W tej książce znajdziecie świetnie odzwierciedloną walkę z własnym sumieniem, pomiędzy tym czego chcemy a tym, co powinniśmy zrobić. Wybór pomiędzy mniejszym, lub większym złem nie jest wcale prosty, jeśli wogóle istnieje coś takiego jak mniejsze lub większe zło. Czasem takie wybory dowodzą tego, jak wielka drzemie w nas odwaga, a czasem dowodzi też szaleństwa, chodź i w nim często znajdujemy tak ważne dla nas rozwiązania. Końcówka książki nie powiem zaskoczyła mnie, ale pozytywnie, bo kompletnie nie spodziewałam się takiego zakończenia. Dałam się całkowicie wciągnąć w fabułę wspaniałej fantastyki, w życie bohaterów i ich emocje. Czytajcie "Burzę" jeśli jeszcze jej nie przeczytaliście, bo to istne tornado, a Ja z wielką niecierpliwością będę teraz czekała na kolejny tom.

Wiele jest ludzi na świecie, którzy słysząc pierwsze grzmoty albo widząc pioruny rozjaśniające niebo, bezpiecznie zamykają się w swoich czterech ścianach, włączają muzykę bądź telewizor, by zagłuszyć hałasy z zewnątrz, albo przytulają się do najbliższej osoby w celu poczucia choćby namiastki bezpieczeństwa. Boją się nieprzyjemnych dźwięków, przeraża ich widok czystej energii nad głowami. A ja zupełnie się im nie dziwię, zwłaszcza jeśli burza choć w minimalnym stopniu przypomina Burzę... Sunya Mara to amerykańska pisarka, która postawiła na sprawdzoną metodę pisania fantasy. Postanowiła odrobinę przeinaczyć znane już wszystkim zjawisko, dodać do tego potwory oraz pozwolić magii działać, co ostatecznie stworzyło niesamowicie wciągającą, wielowątkową opowieść, od jakiej nie da rady się oderwać. "Burza" to książka, którą bez dwóch zdań polecę każdemu fanowi fantastyki, a także osobie, która dopiero rozpoczyna przygodę z tym pięknym, acz wymagającym gatunkiem. Historia magicznie zaczarowuje, wręcz wsysa czytelnika w swoje momentami zawiłe, chwilami zabawne, często wzruszające i zdecydowanie bezlitosne łapska. W Burzy do głosu dochodzi młoda Vesper - dziewczyna mieszka z ojcem w piątym kręgu, w przytułku Ammy dla Przeklętych, czyli dla osób dotkniętych Burzą. Osoby te w jakiś sposób miały dosłowny kontakt z niebezpiecznym zjawiskiem pogodowym, nawiedzającym nocą świat od dawien dawna. Burza to monstrualne zjawisko, które pożera na swojej drodze niemal wszystko i które niesie w sobie potwory oraz dziwną, zaklętą mgłę. Nikt, kto wszedł do środka Burzy, nigdy z niej nie wyszedł... W wyniku zbiegu okoliczności Vesper poznaje Dalcę, syna Regii, czyli aktualnie panującej władczyni i jedynej osoby posiadającej moc potrafiącą powstrzymać Burzę. Dalca należy do Wardana - strażników chroniących miasto za pomocą ikonomancji. Spotkanie to przybiera dziwny charakter, zwłaszcza kiedy po kilku dniach ojciec Vesper zostaje aresztowany i zamknięty w więzieniu jako były rebeliant. A Vesper zrobi wszystko, by uwolnić ojca. Nawet przeobrazi się w zupełnie inną osobę, wkradnie w łaski Dalci i pozna tajniki pilnie strzeżonej wiedzy o ikonomancji. A przy tym postanowi wejść w Burzę? "Burza" to bez dwóch zdań wyśmienita fantastyka. Autorka wykreowała zawiły, magiczny i bardzo logiczny świat, stworzyła bohaterów z krwi i kości, a na dodatek opisała ich historię w zjawiskowy sposób, który porwał mnie bez reszty. Już od pierwszego rozdziału wiedziałam, że książka okaże się wspaniałym sposobem na oderwanie od burej rzeczywistości. Na wspomnienie zasługuje świetna kreacja Vesper: jej mocny charakter, motywy nią kierujące, a także powoli budująca się relacja między nią a Dalcą. Wraz z kolejnymi wydarzeniami decyzje podejmowane przez główną bohaterkę miały sens, a co za tym idzie - ani trochę nie raziły. Wydawały się przemyślane albo wręcz spontaniczne, jednak ów spontaniczność znajdowała logiczne wyjaśnienie. Nic nie było naciągane czy tworzone na siłę. Autorka idealnie weszła w głowę Vesper, co od razu widać. Bardzo podobał mi się wątek ikonomancji, czyli tworzenia ikon pozwalających choć przez chwilę poczuć złudne bezpieczeństwo przed Burzą oraz jej bestiami. W historii pojawił się też motyw rebeliancki, który osobiście uwielbiam, szczególnie jeśli jest on dobrze poprowadzony. W kilku słowach podsumowania, bo trochę się rozpisałam, uważam, że "Burza" to naprawdę wspaniały kawał historii. Od książki ciężko się oderwać, ponieważ jej fabuła, bohaterowie oraz wykreowany, magiczny świat w pewnym momencie wręcz spajają się z rzeczywistością. Czytelnik w jednej chwili czyta na fotelu, by w kolejnej wpaść w wir niebezpiecznych sytuacji, mrocznych tajemnic, starć bogów oraz niespodziewanych przewrotów. Dawno żadna opowieść aż tak mnie nie porwała i nie zauroczyła. Z niecierpliwością czekam na kontynuację i mam nadzieję, że dacie się namówić i że sięgnięcie po "Burzę"! :)

"Burza" to książka z gatunku fantasy, przyznam, że nawet nie spodziewałam się, że jej fabuła mnie aż tak bardzo wciągnie. Pomysł bardzo dobry na tak wykreowany świat przedstawiony jako zbiór kręgów otoczony przez Burzę. Te zewnętrzne już obróciły się w nicość, pochłonęła je Burza, a pozostałe kręgi to cały świat, bo poza Burzą nie ma już nic. Ale wejście w nią to pewna śmierć. A sama Burza ciągle poszerza swój zasięg, sprawiając jednocześnie, że dla ludzi pozostaje coraz mniej miejsca. "Nie ma świata poza Burzą. Nie ma ucieczki, bezpiecznej przystani za wałem chmur. Nie ma niczego prócz Burzy." "Widziałam, jak Burza zabiera ludzi, jednego po drugim. Tkniętych, sąsiadów, wędrowców, którzy zjawiali się na jeden dzień, a potem przepadali. To nieracjonalne, nie ma w tym żadnych sensownych reguł. I dlatego samotne wejście w Burzę to wyrok śmierci." Dodatkowym zagrożeniem są bestie, które zamieszkują Burzę, gdy tylko wymkną się z niej staja się groźne dla ludzi i atakują ich. Do obrony przed nimi są wyszkoleni wojownicy Wardana, chociaż nie zawsze są w stanie zdążyć na czas. Władca tej krainy również stara się z całych sił powstrzymać burzę, ale niestety coraz gorzej mu to wychodzi. Każdy krąg zamieszkują inni klasowo ludzie, najbliżej pierwszego, w którym znajduje się pałac Regii jest słonecznie i mieszkańcy nie przejmują się zbytnio Burzą, im dalej od pałacu, tym mroczniej i bardziej wilgotno a jednocześnie coraz gorzej nawet z żywnością. W piątym, najbiedniejszym kręgu stoi dom dla tkniętych Burzą, którzy raz przez nią naznaczeni nigdy już nie odzyskają swego dawnego życia. Vesper jest córką legendarnego rebelianta, dziewczyna wraz z ojcem mieszka w piątym kręgu, korzystając z pomocy Ammy, która opiekuje się tkniętymi Burzą. Jej dom jest jedynym schronieniem dla tych niejako wykluczonych ze społeczeństwa. Gdy ojciec Vesper zostaje pojmany przez straż królewską, dziewczyna zrobi wszystko żeby go uratować. Wie, że nie jest to proste a wręcz nawet niebezpieczne, ale nie ma nic do stracenia. Matka już wstąpiła w Burzę, więc chociaż ojca spróbuje uratować. Czy jej się uda? Nie jest łatwą sprawą poruszać się niezauważonym po wyższych kręgach, gdyż od razu zwróci na siebie uwagę swoim wyglądem. Dlatego chcąc udać się do zamku w pierwszym kręgu musi zmienić swój wygląd. Ma na to sposób, za pomocą ikon chce wyglądać jak ktoś przynajmniej z drugiego kręgu, chociaż jeszcze tego nie próbowała, musi zaryzykować. "Im bliżej jestem szczytu, tym bardziej ryzykuję." "Im głębiej docieram, tym więcej ekstrawagancji mnie otacza. Są tu drzewa, jakich nigdy nie widziałam, o czarnej korze i liściach mieniących się jak diamenty." Powieść napisana ciekawym, niemal poetyckim językiem, lekko się czyta i intryguje do samego końca. Z przyjemnością śledziłam los Vesper i szukanie pomysłu na to, żeby uratować ojca. Spotka na swojej drodze i przyjaciół i wrogów, lecz nie zawsze będzie w stanie określić kto jest kim tak naprawdę. Czy będzie potrafiła zaufać właściwej osobie? Czy potrafi stawić czoła Burzy? Czy uda się jej znaleźć i uratować ojca? "Burza" to historia o rodzinie, przyjaźni, lojalności, o walce dobra ze złem, o honorze i odwadze. A także o poświęceniu dla innych, nawet dla nieznajomych... Jeżeli ciekawi Was ta historia to sięgajcie po książkę. A to dopiero część pierwsza... Przeczytałam tę książkę w ramach Akcji recenzenckiej Lubimy Czytać. Za egzemplarz dziękuję Domowi Wydawniczemu Rebis

„Burza” to pełna akcji uczta dla zmysłów z bogato utkanym światem pełnym magicznych klątw, intryg politycznych i moralnie szarych postaci, które wydały mi się dość ujmujące. Akcja rozgrywa się w niezwykle klimatycznym świecie, w którym jedyną nadzieją przeklętego, nękanego burzami miasta jest córka rewolucjonistów i książę, który boi się tronu, który odziedziczy. Jesteście zainteresowani? Nie mogłam się doczekać, kiedy książka Sunyi Mary trafi w moje dłonie, ten świat, burza i rewolucja, która ma o wiele szersze podłoże niżby można było się spodziewać. Kiedy żyje się w świecie, którym rządzą niebezpieczni ludzie walka staje się codziennością. Ta książka jest pełna pięknych opisów i nie mogłam się od niej oderwać. Wciągający, pełen emocji tekst jest prawdziwą zaletą tej powieści. Główną bohaterką książki autorstwa Sunyi Mary pod tytułem „Burza” jest Vesper Vale jest córką rewolucjonistów, kiedy żołnierze królowej schwytali jej matkę, dali jej wybór. Tak naprawdę to był Aden wybór, śmierć od topora kata lub śmierć przez burzę, która otacza miasto i przeklina każdego, kogo dotknie. Wybrała Burzę. Mija sporo czasu, ojciec to jedyne, co pozostało Vesper. Kiedy jednak zostaje uprowadzony i przetrzymywany, dziewczyna chce zrobić wszystko, aby go uratować. Zrobi wszystko, co w jej mocy, aby chronić ojca przed podzieleniem losu jej matki. Nawet, jeśli oznacza to uzbrojenie się w księgę magii eksperymentalnej jej ojca, przeniknięcie do elitarnego oddziału żołnierzy księcia lub oszukanie jego zimnego serca. Postanawia udawać uczennicę trzeciego roku, próbując zbliżyć się do, księcia Dalca, i dowiedzieć się, gdzie przetrzymują jej ojca. Czy uda jej się to zrobić? Czy sama będzie musiała wybrać Burzę? „Burza” to historia połączona intrygami politycznymi, magią i romansem. System wiedzy i magii w powieści jest skomplikowany. Świat, struktura miasta o siedmiu pierścieniach i szalejąca wokół niego burza, system magii oparty na ikonomancji. Bardzo polubiłam główną bohaterkę, imponowała mi. Vesper jest córką dwójki rewolucjonistów, dlatego też zmuszona była uciekać, było to następstwem i konsekwencją nieudanego spisku. Całe życie Vesper jest kształtowane przez działania jej rodziców, ciekawie jest zobaczyć, jak bycie córką poszukiwanego mężczyzny wpłynęło na nią i ją ukształtowało. Zdecydowanie powiedziałbym, że większość bohaterów jest szara pod względem moralnym, co osobiście lubię najbardziej. Dobro i zło mieszają się ze sobą i były chwile, kiedy nie byłam pewna, po której stronie stanąć. Pozostali bohaterowie są dobrze wykreowani, każdy z nich ma ukrytą głębię i złożoność. Ma skomplikowane relacje z innymi, swoje wady. Cechy te dały im głębsze poczucie realności, w ramach ich złożoności Sunyi Marr stworzyła coś prawdziwego. Wszyscy są ludźmi, mają nadzieje, lęki i marzenia. „Burza” to także dobre wykorzystanie motywu ciemności i jej przeciwieństwa światła, zalewały wybory bohaterów i stały się naczyniami ich tęsknot i bólu. Głębokość, która nadeszła wraz z burzą, była niesamowita, nie tylko reprezentowała gniew, ale gdy spojrzałam na nią dociekliwiej, można było odszukać w niej także żal. To naprawdę była niesamowita lektura.

Jeśli „Burza” jest debiutem z gatunku fantasy, pozostaje mi życzyć Autorom tylko jednego – większej ilości tak dobrze wykreowanych pierwszych książek! W większości powieści tego rodzaju, pisarze decydują się na to, aby na początku objaśnić czytelnikowi, jak funkcjonuje stworzony przez nich świat. Sunya Mara postępuje zaś bardzo odważnie: wrzuca książkomaniaka w sam środek fantastycznych realiów, rozpoczynając historię niebezpieczną akcją i pozwalając mu pozostać przez całkiem długi czas w sferze niedopowiedzeń oraz odkrywać tajniki namalowanej rzeczywistości na własną rękę. Zabieg ten powoduje, że od książki wprost nie można się oderwać – czytający tak bardzo chce dowiedzieć się, jak świat zagrożony Burzą tak naprawdę funkcjonuje, że nawet nie zauważa, kiedy daje mu się porwać bez reszty. Przyznam szczerze, że na początku miałam problem z odnalezieniem się w pełnej owianych tajemnicą ikon kreacji – ale z każdą kolejną stroną rozumiałam ją coraz lepiej, wespół z bohaterami przeżywając pełne zagrożeń przygody. Akcja rozpoczyna się bardzo dynamicznie i prawie przez wszystkie rozdziały trzyma poziom. Prawie, bowiem gdybym miała wskazać jakikolwiek minus byłby to fakt, że te sceny podczas których postaci zmagały się z własnymi demonami, odrobinę bym skróciła. To jednak jedyna wada. Pełna magii kreacja innej rzeczywistości jest wręcz kunsztowna, nasączona całą feerią barw i ogromną ilością mroku. To propozycja fantasy, która przypadnie do gustu zarówno zwolennikom tego gatunku, jak i miłośnikom mrocznych książek jako takich. Czytelnicy romantasy również będą ukontentowani, jako że mamy tu epicko przeprowadzony motyw enemies to lovers, który wręcz burzy krew w żyłach. Jestem pewna, że większość przedstawicielek płci pięknej pokocha personę potrafiącego latać za sprawą magicznego płaszcza księcia Dalki o rozwianych czarnych włosach i błękitnych oczach otoczonych srebrną obwódką. 😉 Po zakończeniu towarzyszyły mi dwie myśli – każda z nich w zestawie z głębokim westchnieniem. Pierwsza: tak nie wolno kończyć książek, nie w takim momencie! Druga: potrzebuję drugiego tomu; już, teraz, zaraz, natychmiast… 8.5/10

Cóż to była za niesamowita i odurzająca przygoda! Powieść zaczyna się pozornie spokojnie, po to, by za chwilę zaintrygować do granic wytrzymałości i nie wypuścić ze swoich hipnotyzujących macek niemal do samego finału. Świat, w którym przenikającym zagrożeniem jest potężna, wykraczająca poza wszelkie ramy umysłu burza, staje się niezwykłą areną do emocjonującej walki dobra ze złem. Ludzie dotknięci przez burzę zostają przeklęci, obarczeni okrutnymi klątwami, chorobami, a narzędziem do walki z tymi mrocznymi siłami okazują się tajemnicze i wymagające specjalnych zdolności, ręcznie kreślone magiczne ikony. Gdy po użyciu jednej z nich, ojciec Vesper zostaje aresztowany, dziewczyna postanawia za wszelką cenę go odnaleźć i uwolnić. I choć oznacza to przywdzianie maski i pozorne dołączenie do wroga, a nawet zdobycie jego serca, nie cofnie się ona przed niczym. Niestety, ta walka będzie wymagała naprawdę najwyższego poświęcenia… Nakreślone postacie zdecydowanie nie należą do banalnych czy prostych. To bohaterowie pełnokrwiści i wielowymiarowi. Każdy z nich, bez względu na pochodzenie, toczy wewnętrzną walkę, zastanawia się, czy słuchać serca czy rozumu. Z jednej strony niezwykle ważne są odgórne obowiązki, nałożone na nich role, z drugiej, pojawia się lęk przed potęgą coraz silniejszej, mącącej w głowie demonicznej burzy. Jedni walczą o dobro ogółu, drudzy pozornie mogą zdawać się egoistami, a jednak tylko łącząc siły są w stanie odnaleźć skuteczną broń. Czas jednak nagli, bo władca staje się coraz słabszy, a wraz z jego upadkiem, mroczne moce stają się silniejsze. Czy świat zostanie pochłonięty przez ciemność? Przepełniona dobrem i złem, magią i człowieczeństwem, nieśmiertelnością i przemijaniem, „Burza” zabierze was w niezapomnianą, emocjonującą podróż, z której nie będziecie chcieli powracać do szarej rzeczywistości. Zatraćcie się w tym w niesamowitym, fantastycznym świecie, przeżyjcie odurzającą przygodę i delektujcie się każdą stroną, bo rozstanie z bohaterami tej książki, to niesłychanie bolesne doświadczenie! Polecam całym sercem!

Czy znów wciągam się w fantasy? Taaaak. Czy mi się to podoba? No jasne, że tak. Pierwszy tom cyklu wessał mnie do swego świata, intrygując i wywołując zaciekawienie raz po raz. Świat wykreowany przez autorkę jest fascynujący i pełen mroku jednakże nie brak także magii. Runy, które mogą niemalże wszystko od obrony przez leczenie po wiązanie sznurówek. Tajemnicza burza, która pochłania świat kawałek po kawałku, nie mając litości. Ludzie dotknięci burzą, zmagający się z klątwami i chorobami, wykluczeniem i biedą. Inni, wysoko urodzeni, pozornie żyjący w szczęściu. Ich wszystkich łączy jedno - szukają rozwiązania, by burza ich nie dosięgnęła. Czym jest ta tajemnicza burza? Czy bogowie pomogą mieszkańcom kręgów? Vesper jest córką byłych rewolucjonistów, żyje w ubóstwie i w największym zagrożeniu ze strony tytułowej burzy. Dziewczyna wydaje mi się być narwana, naiwna, odważna i czasami nawet głupiutka. Jednakże ku mojej radości, w miarę rozwoju wydarzeń zaczyna ona dojrzewać, otwiera oczy na świat a poznanie prawdy burzy jej mury i obala postrzeganie swoich bliskich. Nie brakowało tutaj walki, intryg, skrajności, świata magicznego czy niebezpieczeństw. Znalazło się także miejsce na miłość a przynajmniej zauroczenie i przyjaźnie. Z wielką radością poznawałam świat, który stworzyła autorka i muszę przyznać, był on dosyć barwny mimo mroku burzy. Pełen kontrastów, otoczony ciemnością a jednocześnie piękny. Spędziłam bardzo przyjemny czas przy tej lekturze, pomimo tego, że poruszała ona trudne tematy to jest napisana w sposób bardzo przyjemny, łatwy w odbiorze i nie było momentów znużenia. Czy Vesper uda się ocalić życie swoje i ojca? Czy burza zniszczy wszystko, co ludzie do tej pory znali? Polecam zajrzeć do lektury a ja z niecierpliwością czekam na kolejny tom, bo to nie koniec przygód naszych bohaterów. Mam nadzieję, że nie będę musiała czekać zbyt długo i dowiem się, co stało się dalej. Czy Vesper uda się złamać klątwę? Czy nowy Redia będzie wystarczająco silny, by ocalić ludzkość?