Bitterblue. Siedem Królestw. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Są takie powieści, które sprawiają, że chciałoby się do nich powracać znacznie częściej niż się ma na to możliwość. „Bitterblue” to trzeci tom autorstwa Kristin Cashore, pod tytułem Siedem Królestw. Nie lubię zostawiać spraw niedokończonych, dlatego też postanowiłam przeczytać tą książkę. Cashore zbudowała piękny, niesamowity świat, czytelnik widzi miasto oczami pełnymi zapału Bitterblue. Widzimy, jak zamek i miasto budzą się z letargu. Pokazano nam świat magii, zaklęć, cudów i historii. Pełen intryg, oszustw i kłamstw, zamkniętych drzwi i kluczy prowadzących do szokujących prawd i jasnych punktów realizacji. Widzimy, jak miasto zniszczone psychicznie i fizycznie, rządzone przez tyrana, który mógł i robił, co mu się podobało, walczy o wyrwanie się z odrętwienia i niewoli, próbując przywrócić życie i jasność umysłom ludzi. Główną bohaterką książki autorstwa Kristin Cashore pod tytułem „Bitterblue” jest księżniczka Bitterblue, minęło już osiem lat, kiedy jej kraj został ocalony, w Monsei panuje pokój. Nie jest łatwo jednak odrzucić coś, co tak mocno wpływało i truło umysły. Krwawe rządy jej ojca odcisnęły na niej i jej ludziach ogromne piętno. Rządy w Monsea odzwierciedlało dziedzictwo dyktatur kolonialnych. To świat, w którym kultura otwartości, bogata ekonomia i wypróbowana przez lata struktura życia zostały całkowicie obalone przez nikczemnego, tyrańskiego przywódcę, a teraz mieszkańcy królestwa muszą stanąć na nogi i zacząć żyć od nowa. Podobała mi się jej determinacja, by ocalić swoje królestwo przed wpływem Lecka. Nawet po śmierci wciąż jest obecny w umysłach i sercach ludzi. Zapuścił korzenie tak głęboko, że dla niektórych ludzi nie jest możliwe wykorzenienie go i uwolnienie się od wewnętrznej udręki. Bitterblue uważa, że wszyscy w jej królestwie wariują, szerzą kłamstwa, mają tajemnice. Zaczyna czuć, że nie może nikomu ufać. Królowa pragnie poznać prawdę, dlatego też zaczyna wymykać się nocą, by słuchać opowieści i odkrywać wszystko. „Bitterblue” była jedną wielką układanką, a każdy rozdział lub scena dawały mi jej element. Uwielbiam łamigłówki, więc kiedy znajduję książkę, która ma w sobie tajemnicę i stopniowo podsuwa strzępki informacji, to próbuje to rozgryźć. Ekscytuję się perspektywą ułożenia wszystkich fragmentów, które Cashore miała w swojej głowie. Autorka nie daje wszystkich elementów naraz, nie poda rozwiązania na tacy, Rozrzuca je do samego końca i pozostawia czytelnikowi, aby samodzielne znalazł wszystkie powiązania. Wystarczy przyjrzeć się wystarczająco uważnie. Bitterblue próbowała odkryć, co naprawdę wydarzyło się podczas panowania jej ojca, zarówno dla jej ludu, jak i dla niej samej. W pewnym sensie to nie tylko droga bohaterki ku dorosłości, ale to podróż całego kraju, by uwolnić się od dziedzictwa kolonializmu i brutalności. Bitterblue to jedna z najprawdziwszych postaci, nie jest typem wojowniczki, którą zwykle widzimy w roli silnej kobiecej postaci, ani też słodkiej i mizdrzącej się. Uważam, że dziewczyna jest sprytna i chętna do walki o ludzi, których kocha. Ma chwile lekkomyślności, braku pewności siebie i małostkowości. „Bitterblue” ma wiele do przekazania, akcja jest bardzo dynamiczna, pobudzająca wyobraźnię oraz wiele emocji.

Po tyranii ojca Bitterblue stara się zaprowadzić ład w królestwie. Młodej królowej zależy także na zyskaniu zaufania wśród poddanych. Kiedy uświadamia sobie, jak bardzo trudno to osiągnąć, zaczyna wymykać się z zamku i na własną rękę poznawać wszystkie tajemnice kraju. Jak będą wyglądać rządy królowej, udającej służącą? Jak bardzo szokujące okażą się realia życia poza pałacem? Trzeci tom cyklu aspirował do mojego ulubieńca i przez jakieś sto stron zapowiadało się naprawdę świetnie. Nie dość, że śledzimy dalsze losy bohaterki, którą poznaliśmy w pierwszym tomie, to jeszcze powieść roztacza wokół siebie magnetyzującą aurę mroku i tajemnic, którą czuć niemal od samego początku. Dodatkowa obecność postaci z „Wybrańców” obudziła we mnie wewnętrzne dziecko, cieszące się z takich pozornych drobnostek. Nie spodziewałam się jednak, że Cashore potrafi tak bardzo „lać wodę”. Powieść zawiera ogrom zapychaczy, które nudzą, niepotrzebnie rozwlekają całą historię i co najważniejsze – niszczą jej rytm. Jest to Spore zaskoczenie biorąc pod uwagę wartką oraz wyważoną akcję, jaką autorka fundowała nam wcześniej. Kreacja postaci pozostawia sporo do życzenia. Za bardzo nie wiem, w jaką stronę autorka chciała pójść, tworząc tytułową Bitterblue, ale szanuję próbę wyjścia ze swojej strefy komfortu. W porównaniu do jej poprzedniczek nie jest aż tak silna. Widać, że nie do końca radzi sobie z obowiązkami władczyni, natomiast dzięki temu nareszcie dostajemy bardziej autentyczną bohaterkę, która mimo przeciwności wciąż idzie do przodu. Niestety miałam wrażenie, że niczym za pomocą przełącznika zmienia się z nieco zagubionej w nadzwyczaj pewną siebie dziewczynę, przez co wiele decyzji jest dalekich od spójnych. Moją irytację potęgował sposób, w jaki odnoszą się do niej doradcy i inni pracownicy – jakby mimo wszystko nie traktowali poważnie młodej królowej, a ona w ogóle na to nie reaguje. Ogromnym plusem jest romans pomiędzy główną bohaterką, a tajemniczym złodziejem. Właśnie ten nietuzinkowy wątek trzymał poziom powieści. W szczególności, że Bitterblue udaje zwykłą służącą, więc utrzymywanie tego w tajemnicy funduje nam dodatkowe napięcie. Standardowo dostajemy wycieczkę po kolejnych miejscach uniwersum, jednak tym razem autorka skupia się bardziej na sytuacji społeczeństwa. Uznaję to za atut, ponieważ poznając i porównując ich świat z tym królewskim, dostajemy wiele przemyśleń zarówno tych na papierze, jak i własnych. Porównując ten tom z poprzednimi widać, jak bardzo jest on niedopracowany. Roi się w nim od niedopowiedzeń, niedokończonych wątków i niespójności. Jednakże osobiście nie żałuję poznania historii Bitterblue i czekam na kolejne części.

Są takie powieści, które czyta się z czystą przyjemnością bez względu na preferowany literacki gatunek. Czasami bowiem wystarczy umiejętny styl autora a w tym przypadku autorki, by oderwać nas od codzienności i zaprosić do świata, w którym każdy z nas chciałby się znaleźć mimo wszechobecnych niebezpieczeństw. Długo przyszło nam czekać na trzeci tom serii Siedem królestw, ale czas oczekiwania został wynagrodzony niemalże sześćset stronnicową historią zapierającą dech w piersi. Rozległa kraina, bajkowo opisane miejsce, niebezpieczeństwo, mrok a także nieprzewidywalni bohaterowie składają się na obraz powieści młodzieżowej z prawdziwym pazurem. Autorka nie bawi się w półśrodki, nie koloryzuje faktów a pokazuje jak brutalnie wygląda dworska rzeczywistość, walka o władzę a także rodzinne powiązania, nie zawsze zwiastujące sielankę. Trzecia część to czysta kontynuacja wydarzeń z poprzednich tomów, więc jeśli jeszcze nie mieliście możliwości przeczytać tego co działo się na początku - odsyłam do nadrobienia zaległości, koniecznie! Księżniczka Bitterblue i jej kraj wyszli cało z ostatnich wydarzeń i minęło osiem lat względnego spokoju. Niestety jej ojciec wciąż próbuje manipulować swoimi mocami tak, by pokrzyżować córce plany. Na domiar złego królewscy doradcy domagają się uwolnienia pojmanych dawniej oprawców a młodej królowej ciężko przeforsować swoje racje. Bitterblue podejmuje jednak pewne ryzyko i jeszcze nie wie, że to całkiem odmieni jej życie. Tylko czy nowo poznani złodzieje faktycznie mają coś co pomoże jej w rządach? Myślałam, że już nic mnie nie zaskoczy a jednak fabuła wciąż ma wiele do powiedzenia. Dużo się dzieje, akcja jest dynamiczna a mimo sporej ilości stron nie ma mowy o nudnych czy przegadanych momentach. Wielką zaletą serii są bohaterowie, zarówno ci na pierwszym jak i drugim planie, którzy zaskakują kreacją i wielowymiarowością, ale prawdę mówiąc wszystko utrzymane jest tutaj na najwyższym poziomie począwszy od emocji, przez ciekawe fabularne zwroty, królewskie intrygi czy posiadane dary na samej otoczce fantasty kończąc. "Bitterblue" pobudza wyobraźnię z każdej możliwej strony. Uwielbiam bohaterów, cenię podejmowane przez nich decyzję i cieszę się ogromnie, że mogę patrzeć jak dojrzewają za sprawą przeżytych doświadczeń. To przejmująca i pełna emocji seria, która zyskuje uznanie czytelnika bez względu na jego upodobania gatunkowe, ponieważ w tej historii zamknięte jest wszystko: przygoda, romans, rodzinne nieporozumienia i walka o własne miejsce w świecie. Nie trzeba daleko szukać książki, która pochłania bez reszty skoro Kristin Cashore tak dobrze odnajduje się w tej roli.

Bitterblue obejmuje rządy po tyranii swojego ojca w królestwie. Musi zmierzyć się z odbudową swoich ziem, zyskaniem poparcia wśród swoich mieszkańców jako młoda królowa i nauczyć się współpracować ze swoimi doradcami. Nocą jednak wymyka się z zamku by poznać jak wygląda życie w mieście, widząc dwie perspektywy stara się odkryć okrucieństwa ojca i naprawić krzywdy, niestety nie wszyscy chcą rozpamiętywać jego zbrodnie. Niestety ten tom mnie zawiódł. Dwa poprzednie były pełnymi akcji historiami o dwóch silnych postaciach kobiecych i niestety, tytułowa Bitterblue choć bardzo stara się być charyzmatyczna, to niestety jej się to nie udaje, pokazując jak bardzo nie radzi sobie na nowym stanowisku zarówno jeśli chodzi o decyzję jak i jej stan psychiczny (często płacze i panikuje). Rozciągnięta na 500 stron fabuła, niestety temu nie sprzyja. Ogrom nie wnoszących nic go historii wstawek, rozmów, opisów, nie dokończone wątki, ucięte lub dezorientująco poprowadzone dialogi, niewyjaśnione zachowania postaci - z początku budowało to we mnie odczucie tajemniczości mroku jednak ze strony na stronę potęgowało moją irytację. W pewnym momencie zaczęłam myśleć, że może wciąż bohaterowie są pod wpływem magii i dlatego zachowują się tak odmiennie w niektórych scenach ale nie, ich relacje są po prostu nie spójne. Plusem tej historii jest ciekawy wątek romantyczny. Ona, królowa udająca służkę w zamku, on złodziej, który wprowadza ją w świat przestępczości i realiów życia poza zamkiem. Relacja z ukrywaniem tożsamości, trzymała tę historię do pewnego stopnia w napięciu. Plusem był też wątek z szyfrowaniem książek (szyfr i rysunku zostały wydrukowane na stronach więc ogromny plus do wizualizacji tego wszystkiego). Zakończenie misji Bitterblue i odkrycie zagadki nawet nie przyniosło mi satysfakcji bo liczyłam na wielkie wow a okazało się, że było to to, co odkryłam już z początku książki. Mam wrażenie, że gdyby historia byłaby krótsza o 200 stron, akcja nabrałaby tempa, a całą książkę by się milej odbierało.

"Bitterblue" to trzeci tom serii "Siedem Królestw" Kristin Cashore. 📚 Co tym razem autorka przygotowała dla fanów tego cyklu fantasy❓️🤔 Od ostatnich pełnych niebezpieczeństw wydarzeń minęło osiem lat. Bitterblue jest królową, 👑 a w jej kraju w końcu zagościł pokój. Jednak doradcy władczyni chcą ułaskawienia pojmanych niegdyś łotrów. 🫢 Ta kwestionuje ich zdanie, ale trudno jej przekonać ich do swoich racji. Królowa, chcąc poznać prawdę o swoim kraju, podejmuje ogromne ryzyko. 😯 Samotnie i w przebraniu zaczyna wymykać się nocą z zamku. 🫣 Gdy na swojej drodze spotyka dwóch nietypowych złodziei, jej życie całkiem się odmienia. Osobnicy posiadają bowiem coś, czego Bitterblue potrzebuje - klucz do prawdy❗️😲 Na wstępie małe ostrzeżenie - jeśli nie czytaliście pozostałych tomów serii, to koniecznie musicie to nadrobić zanim sięgnięcie po "Bitterblue". 🤷‍♀️ Wszystkie części łączą się bowiem ze sobą i trzeba je czytać w porządku chronologicznym❗️ Kolejna odsłona "Siedmiu Królestw" to ponownie strzał w dziesiątkę! 😍 Książka trzyma poziom, a może nawet jest i nieco lepsza od poprzednich. 🤩 Historia jest ciekawa, pełno w niej tajemnic, niebezpieczeństw, przygód i magii. ✨️ Dynamiczna akcja nie pozwala na nudę, a cudnie opisany przez autorkę świat zachwyca. 🥰 No i oczywiście świetnie wykreowani, autentyczni w odbiorze bohaterowie, którzy imponują charakterami i których nie da się nie lubić. 😊 "Bitterblue" to pełna intryg oraz akcji emocjonująca i wciągająca młodzieżowa powieść fantasy. 📚🤩 Gorąco polecam! 😊 I niecierpliwie czekam na kolejne tomy tej wspaniałej serii❗️☺️

"Bitterblue" - książka, którą oceniłam 10/10! To jest trzeci tom cyklu książek "Siedem królestw" autorstwa Kristin Cashore. Jestem pod wrażeniem całej serii, ponieważ każdy kolejny tom jest coraz lepszy! Bittterblue jest jak na razie najgrubszą książką z serii i ma ponad 500 stron, ale zdecydowanie przeczytałam ten tom najszybciej niż pozostałe! Fabuła jest bardzo wciągająca! Bitterblue — młoda królowa, zaczyna zauważać, że w jej Państwie ludzie dziwnie się zachowują i wydaje się, że nikt poza nią tego nie dostrzega. Znikają rzeczy, których kradzież nie ma sensu...coraz więcej pytań u młodej królowej i coraz więcej zagadek i tajemnic przeszłości dopada dziewczynę. W tej książce znajdziemy, jak i w pozostałych, piękny wątek miłosny. Co mi się bardzo podoba, jeśli chodzi o miłosne historie w tej serii — to że każda jest zupełnie inna, ale stanowi sporą część fabuły. Zauważyłam, że wszystkich trzech bohaterek serii łączy jedno — one lubią wymykać się w nocy gdzieś i właśnie takie "nocne spacery" później wpakowują ich w kłopoty:) Muszę też zaznaczyć, że wydanie książki jest piękne — szata graficzna przecudowna, widziałam inne wydania zagraniczne i uważam, że to jest jedno z najpiękniejszych! Do tego mamy wiele dodatków w środku w postaci mapek, nie tylko królestw, ale też zamku i komnat Bitterblue. No i dodatek, którego nie było w żadnej poprzedniej książki serii - "kto jest kim albo indeks znanych osób". No i w środku samej książki też są dodatki, o których nie będę pisać — niech to będzie niespodzianką! Polecam całym sercem "Bitterblue" i bardzo czekam na "Zimogród"!

„Bitterblue” ma najlepszy dotychczas plot. Jest w niej dużo niewyjaśnionych spraw, które proszą się o rozwiązanie. Poza tym główna bohaterka jest ciekawą postacią, z bogatą przeszłością i już od pierwszej części wyczekiwałam, by dowiedzieć się więcej o jej życiu sprzed poznania Katsy i Po. Małe śledztwo, które prowadziła Bitterblue w kierunku poznania prawdy o czasach rządów Lecka i przyczyn obecnego zniszczenia królestwa bardzo mnie wciągnęło. Nikt nie pamiętał dokładnie co się wtedy działo, ponieważ za sprawą jego daru ich wspomnienia były zamglone i szczątkowe. Ciekawiły mnie próby przypominania prowadzone przez Bitterblue. Poza tym zapisywana przez nią lista nurtujących pytań była świetnym drobnym podsumowaniem bieżącej akcji oraz dobrym zabiegiem by utrzymać napięcie i pozwolić czytelnikowi snuć domysły. Super się bawiłam przy dociekaniu odpowiedzi na nie i rozwiązywaniu zagadek. Miłym aspektem historii było też połączenie wydarzeń z poprzednich tomów. 4,5

Cudowna, na pewno jeszcze wielokrotnie powrócę do tej książki, świat który stworzyła Kristin pochłonął mnie w całości na całe godziny 💙