Bezkres magii (okładka  twarda, wyd. 01.2017)

Rewelacja! Po prostu odlot! Sanderson znowu daje czadu. Książka zachwyca w każdym aspekcie: sequele/prequele historii znanych fandomowi i nie tylko siwetnie uzupelniają ewentualny niedosyt wrażeń, odpowiadają na nurtujące czytelników pytania. Jednak na każde odpowiedziane pytanie przypadają dwa kolejne budujące aurę tajemniczosci wokół Cosmere. Którą tak bardzo uwielbiam !!! Proza Sandersona wciągnęła mnie aż po uszy. Trudno odłożyć książkę i spokojnie usiedzieć na miejscu. Tancerka Krawędzi napewno pozwoli fanom Archiwum pokochać jeszcze bardziej postać Zwinki, nie szczędząc przy tym śmiechu. A Tajna Historia poruszy z pewnoscią wiele serc, nawet tych najtwardszych. Bogactwo nowych historii też mnie urzekło. Szósty ze Zmierzchu, pomimo tego, że krótki potrafi zaskoczyć, Biały Piasek na pewno przemówi do fanów komiksów, którzy chcieliby się wkręcić w poznawanie Cosmere. Ale jeszcze bardziej przemawia do mnie podręcznikowy wstęp do świata, w którym dzieje się dana historia. Te niewielkie fragmenty tekstu pisane przez postać z uniwersum świetnie wprowadzają do danej historii i spodobają się tym, którzy chcą poznać Cosmere jeszcze bardziej. Każdemu, kto sięgnie po tę książkę gwarantuję że znajdzie coś dla siebie i pokocha świat Sandersona tak jak ja

Książka wyjaśnia wiele wątków z książek oraz powoduje snucie najróżniejszych teorii ale i tak znając geniusz autora żadna z nich nie oddaje głębi oraz zawiłości faktycznej fabuły. Pozostaje nam czekać na następne tomy serii które nadają kolorów szarej rzeczywistości.

Książka i opowieści jak zawsze super. Problem leży w naszym wydaniu: ewidentnie ktoś nie przyłożył się do edycji tekstu przed wydaniem. Chciało mi się płakać nad bezsensem niektórych zdań. Sama książka oczywiście na plus.

Przeczytałem tylko kilka historia . Książka gdzieś leżała później po latach ja znalazłem a ja już w tym momencie nie miałem zajawki na fantastykę . Jednak opowiadania się czytało przyjemnie

Brandon Sanderson jak zwykle dostarcza mnóstwo fantastycznych wrażeń w kilku opowiadaniach z różnych regionów stworzonego przez siebie Uniwersum Cosmere.

Książki Sandersona czyta się jednym tchem, każda seria fantastyki jest niepowtarzalna.

Kto nie słyszał nigdy o Brandonie Sandersonie? Założę się, że każdy miłośnik książek chociaż raz natknął się na to nazwisko. Jest to autor, którego powieści otrzymują na portalach literackich najwyższe noty, a recenzenci wszem i wobec wychwalają jego dzieła. Niektórzy mówią, że trafi do kanonu fantastyki, podobnie jak J. R. R. Tolkien. Sanderson słynie z opowieści długich, skomplikowanych, przepełnionych akcją, bogatych w zróżnicowane charaktery, a przede wszystkim autor może pochwalić się ogromną fantazją, na co dowodem jest skomplikowane uniwersum cosmere. „Bezkres magii” to zbiór opowiadań i mikropowieści, którego tytuł idealnie oddaje charakter twórczości Sandersona. To pozycja idealna zarówno dla zagorzałych fanów, jak i dla osób, które choć raz przeczytały którąkolwiek z powieści autora. Ważną kwestię, w przypadku tego zbioru, stanowi wydanie i konstrukcja książki. Treść jest uporządkowana w taki sposób, że czytelnik łatwo zapozna się z genezą powstania danych opowiadań, pozna układy planetarne, w których ma miejsce akcja, a także z łatwością uniknie jakichkolwiek spoilerów do innych książek Sandersona. Głównym kryterium podziału historii są bowiem różne układy, z którymi zapoznamy się zarówno poprzez ilustracje, jak i komentarz napisany przez Khriss, kobietę tworzącą dodatki Ars Arcanum na końcu każdej powieści. I jest to zabieg naprawdę dobry, chociaż muszę przyznać, że komentarze często mnie do siebie nie przekonywały. Były one bowiem skomplikowane, co drugie słowo było dla mnie niezrozumiałe, a całość wypełniła sztuczna wyniosłość i ogrom filozofii. Czekam tylko na pozycję typu „Cosmere i filozofia”, sama z wielką chęcią zagłębiłabym się w temat, może wówczas zrozumiałabym trochę więcej. Nie ma natomiast na co narzekać, opisy układów planetarnych stanowiły zwykle nie więcej niż 2 strony. Przed lekturą każdego z opowiadań, czytelnik otrzymuje informację, jakiej książki dotyczy dana historia i czy znajdują się w niej mniejsze lub większe spoilery. „Bezkres magii” jest bowiem zbiorem mającym na celu ukazać fanom Sandersona zależności pomiędzy światami pojawiającymi się w jego powieściach. Nie oznacza to bowiem, że należy znać cosmere jako całość, co zaznacza sam autor już w prologu zbioru. Znajdziemy tutaj nie tylko opowieści będące prequelami lub sequelami danych dzieł obecnych na polskim rynku, ale także kilka mikropowieści, które występują całkowicie niezależnie od reszty. Dlatego nawet niedoświadczony w cosmere czytelnik będzie czerpał przyjemność z lektury. Nie ukrywam jednak, że każde z opowiadań będzie bardziej zrozumiałe dla osób, które zapoznały się ze światem w którejś z dłuższych form tekstowych autorstwa Brandona Sandersona i są w stanie łączyć więcej faktów w spójną całość. Dzieje się tak dlatego, że autor tworzy świat zupełnie nowy, obejmujący wiele galaktyk, przepełniony nowymi umiejętnościami magicznymi, niesamowitymi przedmiotami oraz postaciami, których zachowanie często trzeba przemyśleć i zinterpretować. Jak widzicie, nie jest to łatwe zadanie, ale daje dużo satysfakcji i buduje respekt dla Sandersona. Nie ma się przecież co spierać, jest to obecnie mistrz fantastyki. Tak naprawdę spodobało mi się każde z opowiadań i mikropowieści z tego zbioru, ale chciałabym wyróżnić kilka utworów, które szczególnie ujęły mnie za serducho. Przede wszystkim, wydana już wcześniej jako osobna nowelka, „Dusza cesarza” nagrodzona Hugo. Opowiada ona o Shai specjalizującej się w fałszerstwach. Sanderson, będąc w Tajwanie, poznał tradycję pieczętowania bezcennych dzieł przez bogatych ludzi, którzy owe dzieło sobie upodobali. Przez to zaczął się bawić się rzeczywistością tak, że każda z pieczęci, przepełniona dostateczną ilością magii, miałaby zmieniać historię pieczętowanego przedmiotu. „Dusza cesarza” to przede wszystkim fenomenalny pomysł, którego zwieńczeniem jest dynamiczna akcja i pewna siebie bohaterka. Inne opowieści, które szczególnie mi się spodobały to „Cienie dla ciszy w Lasach Piekła” (za niesamowitą fabułę, mroczne zmory w Lesie i chwile wzruszenia), „Szósty ze Zmierzchu” (o Zmierzchu i gadatliwej Vaith) oraz „Biały Piasek” (zawierający rewelacyjny komiks oraz króciutkie opowiadanie o magii władania piaskami). „Bezkres magii” to świetny zbiór opowiadań przede wszystkim dla fanów Sandersona, ale również dla osób rozpoczynających dopiero swoją przygodę z jego twórczością. Pokazuje ogrom cosmere, rozbudowuje znane już historie, przedstawia nowe zakamarki uniwersum i nadal pozostawia w głowie lekkie zamieszanie tak, że czytelnik ma przekonanie, iż nigdy do końca nie pojmie, co autor stworzył w swojej głowie. I to jest piękne. Brandonowi Sandersonowi należą się gratulacje za to, że jako jeden z nielicznych okazał się być osobą, która ma umysł i duszę twórcy. A my, z przyjemnością, możemy poznać to, czym chce się podzielić.

Zapewne wielu z Was, czytając książki Brandona Sandersona, zauważyło pewne podobieństwa pomiędzy nimi - czy to w systemach magii, czy występowaniu tych samych bohaterów jak chociażby Hoid. Jeśli nie, to nie ma powodów do zmartwień, ponieważ chwilami dość ciężko wyłapać wszelkie nawiązania a sam autor nie chce, by czytelnicy znali na pamięć całą jego twórczość. Książką, która ma rozjaśnić nieco zawiłości z tym związane oraz ujawnić odpowiedzi na niektóre pytania, jest Bezkres magii, zawierający teksty dotyczące Cosmere, czyli wszechświata wspólnego dla wielu powieści Brandona Sandersona. Jest to zbiór opowiadań, zawierający teksty dotyczące aż sześciu układów: Sel, Scadrial, Taldain, Tren, Drominad i Roshar. Na początku każdego z nich znajdziemy mapę układu słonecznego oraz jego omówienie przez Khriss (autorkę Ars Arcanum), dzięki czemu możemy poznać w ogólnym zarysie dany świat - jak wygląda, jaka była jego historia i związek z Odpryskami. Po każdym opowiadaniu zamieszczono dodatkowo Post Scriptum, w którym autor wyjaśnia okoliczności powstania, swoje inspiracje oraz historie związane z daną opowieścią. To pozwala lepiej zrozumieć dany tekst a także poznać plany na przyszłość Sandersona, dotyczącego poszczególnych światów. Przechodząc do zawartości Bezkresu magii, to są w nim właściwie tylko cztery opowiadania, będące samodzielnymi historiami. Natomiast we wszystkich pozostałych, natkniemy się mniejsze lub większe spojlery dotyczące innych książek Sandersona osadzonym w danym świecie. Jeśli macie wątpliwości, które opowiadania możecie czytać a które nie, to przed każdym tekstem zamieszczono krótką informację do jakich historii zawiera spojlery, co bardzo ułatwia lekturę. Jeśli chodzi o te cztery samodzielne historie, to jest nią Dusza Cesarza, wydana wcześniej jako osobna pozycja, Biały Piasek (fragment komiksu), którego premiera będzie w marcu 2017, Cienie dla ciszy w Lasach Piekła oraz Szósty ze Zmierzchu. Każde z nich rozgrywa się w innym układzie i przedstawia osobną, krótką historię, wprowadzającą do danego świata i jego magii. Zwłaszcza dwa ostatnie opowiadania wywarły na mnie duże wrażenie, ponieważ są one jedynymi opowieściami o dwóch dotąd nieznanych światach, a przy okazji prezentują wspaniałe pomysły autora. Jak wspomniałem powyżej, znacząca część opowiadań w Bezkresie Magii wymaga znajomości wcześniejszych książek Sandersona, ponieważ mocno do nich nawiązuje, lub uzupełnia ich historie. Tak jest z Nadzieją Elantris - nie wnosi ono zbyt wiele do wiedzy o świecie Elantris, ale pokazuje z innego punktu widzenia wydarzenia mające miejsce pod koniec książki, co stanowi świetne jej uzupełnienie. Podobnie ma się rzecz z trzema opowiadaniami ze Scadrialu. O ile do Jedenastego Metalu, czy Allomanty Jaka nie jest jakoś szczególnie wymagana znajomość trylogii Ostatnie Imperium, o tyle do Tajnej historii jest już wręcz niezbędna. Jest to historia rozpoczynająca się tuż przed zabiciem Kelsiera oraz o tym co działo się później przez całą trylogię z bardzo nieoczekiwanego puntu widzenia. Zdradzę jedynie tyle, że nie bez powodu, to właśnie Kelsier zdobi okładkę Bezkresu magii. Po lekturze tego opowiadania zdecydowanie inaczej spoglądam na całą historię Vin i Elenda. Tancerka Krawędzi opowiada natomiast o Zwince, którą poznałem wcześniej w Słowach Światłości w jednym z rozdziałów w Interludium. Jest to niezwykła postać, która myśli bardzo nieszablonowo a historia ukazana w opowiadaniu daje odpowiedzi na niektóre pytania powstałe po lekturze drugiego tomu Archiwum Burzowego Światła. Tak więc, również w tym przypadku niezbędna jest znajomość dwóch dotąd wydanych tomów, ponieważ może być trudno zrozumieć większość wydarzeń z tej historii. Po przeczytaniu Bezkresu Magii mam poczucie dobrze spędzonego czasu. Była to dla mnie niezwykła okazja, powrócić do niedawno poznanych światów, jak również poznać nowe, niemniej interesujące. Ogrom Cosmere i planów Sandersona jakie się uwidaczniają, po prostu zapiera dech w piersi! Owszem, o wielu szczegółach dotyczących tego uniwersum już wiedziałem, ponieważ na bieżąco śledzę informacje jakie dodaje Sanderson oraz jakie pojawiają się na polskiej stronie fanów autora - drogakrolow.pl. Jednakże o zdecydowanej większości już nie i po lekturze tego zbioru już zawsze będę starał się odnajdywać nawiązania w kolejnych powieściach Sandersona. Zdecydowanie obowiązkowa pozycja dla fanów autora. Polecam! Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Mag! hrosskar.blogspot.com

Fantastyka daje wspaniałe możliwości kreowania nowych światów, tworzenia całych uniwersów od podstaw, kształtowania panujących w nich zasad i hierarchii. Autor może puścić wodze wyobraźni i za pomocą słów pokazać czytelnikowi rzeczywistość, jakiej ten jeszcze nie widział. Brandon Sanderson to jeden z twórców, którym ta sztuka wychodzi fenomenalnie i których teksty potrafią zrobić wrażenie na nawet najbardziej wymagającym czytelniku. Jego najnowsza publikacja - „Bezkres magii” - to znakomity zbiór opowiadań, który zawiera w sobie historie z całego Cosmere i jest świetnym uzupełnieniem wszystkich serii autora, a zarazem wielką gratką dla jego fanów. Każda z opowieści w tym zbiorze przypisana jest do konkretnego układu gwiezdnego: Sel, Scadrial, Taldain, Tren, Drominad lub Roshar, które składają się na Cosmere, czyli wszechświat Adonalsium. Przed wszystkimi opowiadaniami i mikropowieściami znajduje się informacja, do którego z układów one należą, graficzne jego przedstawienie i przedmowa autorstwa Khriss, kobiety tworzącej uzupełnienia Ars Arcanum do każdej z powieści Sandersona. Wszystkie te dodatki pozwalają czytelnikowi na lepsze i dokładniejsze zgłębienie wykreowanego świata, wyjaśniają wiele zachodzących w nim procesów i rządzących nim mechanizmów. Poza tym, na końcu każdego z tekstów znajduje się Postscriptum napisane przez autora, w którym ten dodaje kilka słów komentarza do tego, co właśnie przeczytaliśmy, często przybliżając nam genezę, bądź anegdotkę związaną z danym opowiadaniem. W skład „Bezkresu magii” wchodzą trzy mikropowieści i sześć opowiadań. Większość z nich to historie niezależne, które nie zawierają spoilerów i istotnych faktów dotyczących innych książek autora, jednak kilka z nich dość mocno nawiązuje do wydarzeń z różnych serii Sandersona. Początkujący czytelnicy jego twórczości nie mają się jednak o co martwić, bo jeśli tekst zawiera spoilery do którejś z powieści, to przed opowiadaniem znajduje się stosowna informacja, dzięki której można niektóre z historii pominąć i wrócić do nich po zapoznaniu się z konkretnymi seriami. Można też oczywiście przeczytać je niezależnie, co może nie będzie tak proste i przyjemne, jak dla czytelnika, znającego już pojęcia i zasady panujące w danym układzie, ale nie sprawi też wielkiej trudności. Oczywiście opowiadanie opowiadaniu nierówne i jedno będzie zawierało więcej ekspozycji, a drugie mniej, aczkolwiek większość jest naprawdę „do ogarnięcia” dla każdego. Niebywałe jest to, że każdy z układów w Cosmere jest tak odmienny od innych, oryginalny i charakterystyczny. Po przeczytaniu kilku takich krótszych form jestem pod wrażeniem ogromu i rozmachu uniwersum, które stworzył Sanderson, tego jak wielką ma on wyobraźnię i jak wiele inspiracji czerpie z otaczającego nas świata, dorabiając własne analogie do przeróżnych zjawisk. Opowiadania w tym zbiorze są bardzo zróżnicowane nie tylko ze względu na ich miejsce akcji, ale także jeśli chodzi o narrację i klimat. Są historie typowo przygodowe i fantastyczne, są takie z elementami magii i tajemnicy, są również karykaturalne i pełne humoru, a nawet lekko mroczniejsze z elementami grozy i suspensu. Sanderson kreuje przeróżne sylwetki postaci, od przerysowanego Jaka z opowiadania „Allomanta Jak i Czeluście Eltanii”, przez sprytną Shai z „Duszy cesarza” po zdeterminowaną i odważną gospodynię Ciszę z opowiadania „Cienie dla ciszy w Lasach Piekła”, które jest moim ulubionym z całego zbioru. Podsumowując, bardzo polecam sięgnięcie po zbiór „Bezkres magii” przede wszystkim każdemu, kto ma ochotę dowiedzieć się czegoś więcej o uniwersum Cosmere. Jest to z pewnością wspaniałe uzupełnienie pozostałych opowieści z tego świata, zawierające odpowiedzi i ciekawostki dla fanów twórczości Brandona Sandersona, ale to także bardzo przyjemny zbiór opowiadań, który po części może stanowić początek przygody dla czytelników, niezaznajomionych jeszcze z piórem autora.

Brandon Sanderson to autor, którego książki w ostatnich miesiącach stosunkowo często pojawiają się w moim czytelniczym repertuarze. Oczywiście nie bez przyczyny, bo pisze fenomenalnie i już od jakiegoś czas nie muszę w ogóle się zastanawiać czy warto sięgnąć po kolejną jego książkę, tylko myśleć nad tym, kiedy się coś nowego pojawi i kiedy będę mógł się za to czym prędzej zabrać. Niewiele czasu upłynęło odkąd skończyłem "Rozjemcę", a tu już Sanderson i jego najnowsza książka zawitali u mnie ponownie. Ale, ale, coś tu jest nie tak. Biorę do ręki, zaglądam do środka, a tam opowiadania. Sanderson w krótkiej formie? - pytam samego siebie. Ten pisarz, którego książka to średnio 600 stron mięsistego tekstu? Niemożliwe? A jednak! Okazuje się, że Bezkres magii to jego pierwszy zbiór opowiadań i z wielką chęcią się za to zabrałem. Najnowsza książka autora nie jest jednak zwykłym zbiorem składającym się z przypadkowych opowiadań, które nie mają ze sobą nic wspólnego. U tego autora niewiele dzieł powstaje z przypadku, więc i tym razem tak nie jest. Każdy czytelnik, który już miał okazję poznać Brandona Sandersona i przeczytać kilka jego książek, zdążył się przyzwyczaić do jego niebywałej i monstrualnej wręcz wyobraźni oraz zauważył pewne, większe lub mniejsze, powiązania między jego książkami. Powiązania, które dotyczą postaci, mocy magicznych, bogów i przede wszystkim światów. Wszystko to osadzone jest we wszechświecie nazwanym przez autora Cosmere, który w jego zamyśle tworzy większość napisanych przez niego książek. Całe Cosmere to wszechświat tworzący naprawdę wiele książek autora, które oszałamiają i niekiedy wręcz wprawiają w konsternację - jeśli pomyśleć o tych licznych powiązaniach, które czytelnik chce logicznie poskładać do kupy. Bezkres magii to książka, którą Amerykanin stworzył, żeby rozwiać pewne wątpliwości, dopowiedzieć kilka kwestii i przede wszystkim pokazać niejako strukturę samego wszechświata, żeby czytelnik widział bardziej dokładnie, czym jest Cosmere i wszystkie jego światy. Jednocześnie też nie chce oszałamiać i przygnębiać czytającego ogromem całego tego wszechświata i koniecznością przeczytania wszystkiego, ponieważ każda z historii znajdujących się w tym zbiorze ma być samodzielna, żeby ze spokojem mógł po nią sięgnąć jakikolwiek czytelnik, mimo że w każdej z nich znajdują się różne wskazówki i tajemnice do Cosmere, oraz powiązania pomiędzy poszczególnymi światami, które go tworzą. Zbiór opowiadań tworzy dziewięć zawartych w nim historii, które toczą się w sześciu różnych układach: Sel, Scadrial, Taldain, Tren, Drominad i Roshar. Każde z opowiadań poprzedzone jest przedstawieniem mapki konkretnego układu i jego krótkim omówieniem przez autorkę dodatków Ars Arcanum, czyli Khriss, która przybliża dany świat i jego właściwości (moce magiczne, Odpryski, tradycje itp.). Każde z opowiadań na końcu opatrzone zostało także krótkim komentarzem samego Sandersona, który przedstawia w jakich okolicznościach i z jakich powodów powstało dane opowiadanie. Książka wzbogacona została także o ilustracje do konkretnych opowiadań i całą mapę Cosmere, która znajduje się na wyklejce na początku i końcu książki. (...) Całość na swiat-bibliofila.blogspot.com