Bez taryfy ulgowej. Kobiety w wojsku (okładka  miękka, wyd. 09.2020)

Autor oddaje głos kobietom służącym w Siłach Zbrojnych. Opowiadają, jaką drogę przeszły w mundurze, wspominając niejednoktotnie początki obecności kobiet w wojsku i licznych problemów, z jakimi musiały się zmierzyć. Jako przyszłemu oficerowi dała mi wielką motywację do działania i pokazała, że jeśli będę robiła swoją robotę naprawdę dobrze, to będzie to świetne środowisko do rozwoju i samorealizacji

Czas realizacji, jakość produktu bez zastrzeżeń

Świat kobiet w wojsku.

O wszystkim i niczym

Świetna książka.

Bardzo często o kobietach mówi się, że to słaba płeć. Myślę, że wynika to z podtrzymywania, kiedyś nam narzuconych, podziałów obowiązków, gdzie kobieta miała dbać o potomstwo i ognisko domowe, a mężczyzna zapewnić bezpieczeństwo i pożywienie. A okazuje się, że kobiety równie dobrze radzą sobie w trudnych sytuacjach i doskonale umieją działać pod presją czasu. Często są zdeterminowane i wiedzą czego chcą, więc doskonale potrafią pokierować swoją karierą. Ponadto, szybko odzyskują równowagę psychiczną po traumatycznych doświadczeniach, podczas odbywanych misji wojskowych. I te cechy sprawiają, że w wojsku dorównują w służbie mężczyznom. Zanim widok kobiety w mundurze przestał kogokolwiek dziwić, musiało minąć sporo czasu. „Bez taryfy ulgowej” to zbiór opowieści kobiet, które zdecydowały się swoje życie związać ze służbą wojskową. Poznajemy historie pań na różnych stanowiskach (nawigator, pielęgniarka, pilot, psycholog, instruktorka skoków spadochronowych) oraz z różnymi stopniami awansu (Komandor, Major, Porucznik, Kapitan). Ich opowieści, choć pokazują trudną drogę, jaką musiały przejść by cieszyć się równym traktowaniem wśród męskiego grona żołnierzy, cechuje również zadowolenie ze swojej pracy i służby w obronie kraju. Wiele z nich miało problem z tym, że część kolegów zachowywało się wobec nich nonszalancko, a nawet budziło to ich ogromny sprzeciw. Bardzo duży nacisk kładły na to, by traktować je bez taryfy ulgowej, dlatego wiele z nich mówi o sobie ‘żołnierz’, celowo używając formy męskiej. Z tej książki dowiemy się również, że Polskie wojsko nie było gotowe na służbę kobiet w ich szeregach. Świadczą o tym problemy z dopasowaniem munduru czy butów, szytych na męską sylwetkę, czy kłopoty z zakwaterowaniem, obowiązek oddzielnych łazienek. Wiele z bohaterek tej książki, spotkało się również z postawą mężczyzn, którzy mieli problem z zaakceptowaniem faktu, że rozkazy wydaje im kobieta. Na szczęście jednak, żadna z pań przedstawiających swoje doświadczenia, nie spotkała się z molestowaniem czy przemocą, choć i takie incydenty miały miejsce, zanim służba wojskowa stała się również zawodem dla płci żeńskiej. Co jednak cieszy to fakt, że obecnie wynagrodzenie na danym stanowisku, jest takie samo dla kobiet i mężczyzn. „Bez taryfy ulgowej” to książka, która przybliża nam obraz służby w polskim wojsku. Publikacja składa się z opowieści kobiet, które swoje życie zawodowe poświęciły obronie kraju. Uczestniczą w szkoleniach, wyjeżdżają na misje, pną się po szczeblach kariery. Książkę czyta się szybko, właśnie dzięki świadectwu kobiet, które postanowiły stać się żołnierzami. Miałam jednak wrażenie, że nie wszystkie tematy były dla mnie zrozumiałe. Ale myślę, że książka świetnie nada się dla osób, które planują związać swoją przyszłość z wojskiem, by poznać realia tego zawodu, a także dla takich laików jak ja, którzy o wojsku mają nikłe pojęcie.

Przez wiele lat wojsko ignorowało potencjał i talent kobiet.Zmiany przyniósł dopiero schyłek XXw. Wtedy okazało się,że wbrew stereotypom kobiety znakomicie odnajdują się w armii,a ich determinacja i waleczność sprawia,że zajmują w niej coraz wyższe stanowiska. Dla wielu z nich ogromnym plusem tej pracy są równe płace i to,że o awansach decydują przede wszystkim kompetencje i profesjonalizm. Autor,Grzegorz Kaliciak,w swojej książce oddaje głos jedenastu kobietom związanym z wojskiem. Spadochroniarka,pilotka śmigłowca,sanitariuszka,kontrolerka ruchu lotniczego to zawody tylko niektórych z nich.Kobiety-żołnierki opowiadają,dlaczego zdecydowały się służyć i z czym przyszło im się mierzyć. Opowiadają o szarej codzienności na misjach,o jej trudach,tęsknocie i nauce tolerancji,bo w końcu przez kilka miesięcy przebywają zamknięte z różnymi ludźmi o różnych charakterach. Książka ma mnóstwo anegdot i chociaż droga każdej z bohaterek do osiągnięcia wymarzonego celu była wyboista,to każda z nich podkreśla,że ta praca jest ich pasją i są dumne z tego,co osiągnęły. Ja osobiście bardzo je podziwiam za tę siłę,determinację i upór,i z przyjemnością wysłuchałam co mają do powiedzenia!