Bańka (okładka  twarda, wyd. 05.2018)

Kine to dwunastolatka, która myśli, że nikt jej nie rozumie, nie ma bratniej duszy, a do tego ma swoje bardzo dziwne upodobania. Cmentarz był jej jedynym azylem. Nie lubiła szkoły, a dokładniej pływalni. Na cmentarzu mogła leżeć spokojnie i nikt od niej nic nie chciał. To była jej bańka w mieście. Zwyczajni ludzie przecież nie lubią długo przesiadywać na cmentarzach, a Kine nigdy nie bała się zmarłych. To z żywymi miała problemy. To żywi ją zmuszali, żeby robiła rzeczy, których nienawidziła. Po raz setny próbowała wymyślić jakąś wymówkę, żeby nie iść na pływalnię. Nienawidziła pływać, bo tam właśnie przylgnęła do niej ksywka ”bańka”. Przymuszona zatem przez rodziców Kine powędrowała na pływalnię. Próbowała jeszcze kłamać, że zapomniała stroju kąpielowego, ale to nic nie dało, bowiem od nauczycielki dostała zapasowy strój, który musiała założyć. I oto ktoś niefortunnie popchnął Kine do basenu, w którym zaczęła się topić. Pomogła jej oczywiście pani lecz Kine w furii popchnęła ją do wody i szybko uciekła. Kine pomyślała wtedy, że fajnie by było, gdyby zamieszkała w takiej bańce. Nikt by się jej tam nie czepiał. Dziewczynka szybko więc uciekła na cmentarz i tam znalazła szklaną kulę, którą szybko zabrała do domu. W szklanej kuli była mała szmaciana lalka, w kształcie trupiej czaszki. Naprawdę Kine chciałaby móc uciec do tej szklanej kuli, mogłaby tam zwinąć się w kłębek, nałożyć słuchawki, włączyć muzykę i czytać książki. I oto, gdy ktoś bardzo chce, to marzenia się spełniają. Kine zamieszkała w szklanej bańce razem ze szmacianą lalką o wyglądzie trupiej czaszki. Jakie Kine przeżywała przygody w szklanej kuli? A co na to rodzice Kine? Czy kiedyś dziewczynka wydostanie się z tej bańki? Czytajcie. Przezabawna historia dla młodszych nastolatków. Dziewczynka, która myślała, że jest zła, bo kradła i niszczyła, wagarowała i kłamała. Myślała, że już nigdy i nigdzie się nie wpasuje. Kine myślała, że ludzie postrzegają ją jako ”łobuzicę z UFO”. Jest to także fajna książka dla rodziców, dzieci dorastających. Książka pokazuje, że trzeba ze sobą rozmawiać, aby dziecko nie poczuło się odtrącone. Jak zakończy się ta historia? Sami się przekonajcie, czytając tę fantastyczną książkę. Jest pięknie wydana, w twardej oprawie, szyta zawiera 254 strony. Oprawa graficzna książki to głównie trupie czaszki i może wzbudzać niechęć, ale to jeszcze bardziej powinno Was zachęcić do jej przeczytania. Książka jest sympatyczna i fajnie się ją czyta. Zachęcam Was moi drodzy skuście się i przeczytajcie, a dowiecie się wielu ciekawych i śmiesznych historii. Dodam tylko jeszcze, że do tej książki dołączony jest sympatyczny plecaczek na ciepłe i wakacyjne dni. Zachęcam Was serdecznie i życzę miłej lektury.

Minęło już sporo czasu od kiedy ostatni raz czytałam książkę dla dzieci, wiec byłam bardzo ciekawa Bańki. Szczególnie, że jest to książka Siri Pettersen, która zasłynęła niedawno trylogią Krucze pierścienie. Na początku muszę wspomnieć o wydaniu – jest cudowne. Kine jest dwunastolatką, którą w ostatnim czasie wszystko denerwuje. Rodzice jej nie rozumieją, a w dodatku musi chodzić do szkoły, gdzie przezywają ją Bańka. Aha, i jest jeszcze ta straszna pływalnia, głupie świątecznie przedstawienie i dokuczająca jej paczka Jarlego. Pewnego razu Kine przesiadując na ławeczce na cmentarzu (bo gdzie indziej chadzają zbuntowane nastolatki) znalazła dziwną szklaną kulkę. Zabrała ją do domu, a tam stało się coś niesamowitego. Szklana bańka urosła tak bardzo, że zmieściła się w niej cała Kine i tylko ona jedna mogła do niej wchodzić. Nareszcie mogła zostawić świat zewnętrzny i żyć w wygodzie w towarzystwie brzydkiej lalki mumii i z nieskończoną liczbą życzeń, które bańka spełnia. Ale czy da się zamknąć w bańce przed światem i jego problemami? Spodobał mi się sposób patrzenia na świat Kine. Jest ironiczny, trochę sarkastyczny, a jej rozważania były dla mnie całkiem zabawne. Bohaterka mi się spodobała, ale niektórych może denerwować jej zachowanie. Oczywiście Kine w trakcie powieści dojrzewa i jej podejście trochę się zmienia. Ta historia jest bardzo bajkowa – magiczna latająca bańka spełniająca życzenia to raczej niecodzienny motyw, ale bardzo mi się spodobał pomysł autorki. Jak na dobrą bajkę przystało, jest też morał. Kine odkrywa, że nie warto być niegrzecznym plus jeszcze kilka innych pouczających kwestii. Jedyne co mogłabym zarzucić tej książce to to, że po odkryciu bańki stało się nieco za monotonie, ale finał wszystko wynagradza i dostarcza dreszczyku emocji. Myślę, że dla dzieci w wieku 10 – 13 lat książka będzie idealna. Jest dość niestandardowa, a treść całkiem nieźle wpasowuje się we współczesne realia i problemy młodszych nastolatków. Jeśli macie młodsze rodzeństwo, to zdecydowanie polecam tę książkę. Mi się bardzo podobała.

Siri Pettersen poznałem, jako twórczynię całkiem niedawno czytając jej cykl „Krucze pierścienie”. Ta trylogia sprawiła mi dużo radości, podczas lektury, dlatego wyczekiwałem kolejnych utworów tej pisarki. Aż wreszcie trafiłem na powieść”Bańka”. A jest to opowieść o 12 letniej Kine, która nienawidzi swojej szkoły, a szczególnie zajęć na pływalni. Ma także kłopot z nazbyt perfekcyjną matką, a także niezbyt uśmiecha jej się perspektywa zaśpiewania w świątecznym chórze. Wszystko się zmienia, kiedy Kine znajduje tajemniczą szklaną kulę, która zmienia kształt. Po pewnym czasie dziewczyna wchodzi do kuli. Okazuje się że nikt nie może się tam dostać oprócz dziewczyny, a na dokładkę bańka ta spełnia wszelkie życzenia i zachcianki dziewczynki. Ale czy-zdawałoby się-idealne życie może trwać wiecznie? I skąd bańka bierze te wszystkie wspaniałości? Przekonajcie się sami. Opowieść o tym, że w gruncie rzeczy wszyscy żyjemy w swego rodzaju bańkach, do których nikt nie ma dostępu. Każdy ma własną, a osoby postronne nie raz chciałyby dostać się do naszej zamkniętej przestrzeni. To także historia o odkrywaniu siebie, a także o tym, że nieważne co masz, ważne kto przy tobie stoi, kiedy wpadasz w kłopoty. Młodzieżowa opowieść, z nutą fantastyki, która ujmuje nie tylko samą opowieścią, ale i tym co możemy z niej wynieść. Dowcipna i pouczająca książka, jak głosi okładka. Nie sposób się z tym nie zgodzić. Polecam wszystkim.