Babcia Rabuś (okładka  miękka, wyd. 10.2013)

Super książka raczej do czytania dla dziecka przed snem. tajemnica i śmieszne opowiadanie sprawiają że dziecko wraca do niej co chwilę

Ta babcia jest niezwykła, bo to „Babcia rabuś” David’a Walliams’a, ale jedenastoletni Ben tego nie wie. ”Wszyscy starzy ludzie to nudziarze” stwierdza, mając w perspektywie kolejny piątkowy wieczór z babcią i jej kapuścianym zapachem. Tak, tak w oczach Bena, nastolatka, babcia nie prezentuje się korzystnie: siwa, pluje w używaną chusteczkę trzymaną zawsze w mankiecie, puszcza wiatry itd.. Ben kocha hydraulikę, schematy i rysunki. Nie interesują go książki, scrabble ani tańce. Babcia nie potrafi dotrzeć do wnuka, nic dziwnego dzielą ich pokolenia. Stąd w piątkowe wieczory panuje przerażająca cisza. Aż, pewno dnia Ben natyka się na pudełko pełne diamentów. „Starsi ludzie zawsze mają jakieś tajemnice…” usłyszał kiedyś i to zdanie się zmaterializowało. Wkrótce wnuczek przyłapie babcię w czarnym przebraniu, dwie sekundy od kradzieży. Starość nie jest taka szaro-bura i oczywista. Będzie tajemnica „Czarnego Kota” - kim on? ona? jest? Co słychać u królowej Elżbiety? Czy diamenty są prawdziwe?
Książka jest przezabawna, ale ma też momentami cierpki smak, dzięki pisarzowi w groteskowej polewie, bo w rodzinie Bena panuje wyjątkowy egoizm, każdy skupia się na własnych potrzebach, sprawach materialnych. Weźmy rodziców chłopca, którzy pasjonują się telewizyjnym programem „Taniec Najsławniejszych Gwiazd”. W każdy piątkowy wieczór podrzucają syna babci, żeby mieć spokój, a sami też nie przepadają za spędzaniem czasu ze staruszką. I ten ich język, to lekceważenie. Ta pozycja daje do myślenia, zawstydza i przypomina, co tak naprawdę jest w życiu najważniejsze.

świetna pozycja w bibloteczce zarówno młodszych i starszych czytelników. Poznajemy relacje wnuczka z dosyć "nudnawą" babcią, która poza gotowaniem zupy z kapusty i graniem w scrabble niewiele może mu zaproponować. Wszystko się zmienia, gdy babcia słyszy rozmowę Bena z rodzicami ... nagle wnuczek odkrywa, że jego babcia jest wyjątkowa, pod osłoną nocy.... w puszce po ciastkach ... w rurach pod Tower Bridge ... przepiękna historia o ewolucji miłości - przerywana salwami śmiechu, zakończona łzami wzruszenia. Jeśli wciąż się zastanawiasz - przeczytaj! - nie pożałujesz.

Książka, do przeczytania wnukom przez babcię. Książka, o tym jak można przyjemnie z babcią spędzić czas i wreszcie jak pożegnać babcię na zawsze. Pozycja wydana dużym drukiem, toteż może ją również przeczytać młody, jeszcze niewprawiony w czytaniu wnuk.
Bardzo przyjemna, refleksyjna i przygodowa lektura, warta polecenia.

Świetna pozycja dla dzieci. Zachęca do czytania. Może spowodować "dziwne" pytania skierowane do babci i dokładne się jej przyglądanie przez wnuczka. Każde dziecko chciałoby mieć taką niezwykłą babcię i przeżywać z nia przygody.

Zabawna, momentami absurdalna a przede wszystkim skłaniająca do refleksji nad postrzeganiem seniorów. Łatwa do czytania dla dzieci, które jeszcze trenują tę sztukę.

Fantastyczna! Czytam moim chłopcom przed snem, emocje takie, że trudno zasnąć! Pełna humoru i dystansu. Polecamy!

Kupiona dla dziecka w wieku 8 lat czyta się super wciąga jak mało jaka książka Polecam dla każdego młodzieńca

Świetna książka, gorąco polecam każdej babci do poczytania wnuczętom:)

Książka przede wszystkim komiczna, zwraca również uwagę na poważny problem dzisiejszego świata-zaniedbywanie swoich bliskich w podeszłym wieku.Książka bawi, doprowadza też do łez. Polecam wszystkim, którzy przestali cenić swoich rodziców bądź dziadków. Pod tym względem to książka nie tylko dla dzieci.