Aszerat (okładka  miękka, wyd. 10.2020)

Uwielbiam serię „Na osi czasu”, wydawaną przez Wydawnictwo Św. Wojciecha. Książki są osadzone w czasach biblijnych i ukazują życie zwykłych ludzi na tle wydarzeń opisanych w Piśmie Świętym. Szczególne wrażenie zrobiła na mnie „Merit z Egiptu”, w której opisano wyjście Izraelitów z Egiptu i ich wędrówkę przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Właśnie ukazała się najnowsza pozycja w serii – „Aszerat” Aleksandry Mazur, więc z radością wyczekiwałam kolejnego spotkania ze starożytnością. Książka opowiada losy Aszerat od jej nastoletnich lat, kiedy wychowywana jest przez uległą, skromną matkę i okrutnego, bezdusznego ojca w Tyrze. Kiedy ojciec postanawia wydać za mąż swoją dwunastoletnią córkę i oddaje ją w ręce starego, wysokiego rangą urzędnika, dziewczyna popada w obłęd, z którego uzdrawia ją Jezus swoją mocą na prośbę jej matki. Dziewczyna ucieka z domu i przyłącza się do uczniów Jezusa, o którym opowiadała jej matka. Trafia pod dach Józefa z Arymatei, gdzie poznaje Maryję, matkę Jezusa. Aszerat przybiera imię Zuzanna i chłonie słowa Nauczyciela, jednocześnie myśląc o swojej przyszłości. Jeszcze w domu rodzinnym zainteresowała się akuszerką i z tym zajęciem postanowiła związać swoją przyszłość. Wkrótce okazało się, że świetnie sprawdza się w tym zawodzie. Jej losy stykają ją z Herodem, Neronem, Judaszem, Pawłem i wieloma innymi postaciami znanymi z historii. Mimo krzywd doznanych od mężczyzn, mimo obserwowania pełnego przemocy małżeństwa swoich rodziców Zuzanna decyduje się na ślub z mężczyzną, który mocno ją pokochał, jednak dla niej to małżeństwo z rozsądku. Kiedy jej mąż widzi, że nie daje jej szczęścia, pozwala jej odejść, a Zuzanna wiąże się z innym, mężczyzną, który naprawdę skradł jej serce. Z dotychczas przeczytanych części serii „Na osi czasu”, ta jest najsłabsza. Połowa tej książki to parafraza ewangelii i streszczenie dziejów apostolskich. Autorka bardzo mocno skupiła się na przekazaniu słów Jezusa, nie chcę powiedzieć, że cytowała, (bo nie mam takiej pewności), ale opowiadała jego przypowieści, jego wszystkie, znane z Biblii, działania i nauczania. Potem w ten sam sposób potraktowała losy Pawła i zwyczajnie okazało się tego za dużo. Bohaterka stworzona przez Aleksandrę Mazur wydaje się też niezbyt charakterna i nierzeczywista. Dziewczynka niemal zgwałcona, decyduje się na samotną ucieczkę z domu, bez żadnego wsparcia, bez celu, w którym mogłaby znaleźć schronienie. W zasadzie wszędzie, gdzie się pojawia, ratuje jakąś rodzącą i zaskarbia sobie tym przyjaźń i wdzięczność dobrych ludzi, a źli trzymają się od niej z daleka. Ma też swojego opiekuna, tajemniczego Seosamha, który zawsze pojawia się najtrudniejszych momentach jej życia. Przeżywa swoje miłosne rozterki, poddaje się decyzjom mężczyzn bezrefleksyjnie. Utrata pierwszego dziecka staje się w zasadzie błogosławieństwem i nie pozostawia w niej żalu. Autorka przyjęła relacyjny sposób opowieści, przez co jej utwór gubi gdzieś wszystkie emocje. Tragiczne losy swojej bohaterki sprawiają więc wrażenie, jakby wcale nie dotykały jej uczuć i duchowości. To samo dotyczy wszystkich bohaterów książki. To niestety wielki jej minus. Do zdecydowanych plusów zaliczam pokazanie tła historycznego, życia zwykłych ludzi w czasach starożytności. Najwięcej uwagi autorka poświęciła czasom rzymskim i czczeniu rzymskich bóstw, zwyczajom panującym na Awentynie, rzeczywistości Wiecznego Miasta w czasach cesarstwa. Podsumowując, w mojej opinii w książce zbyt dużo jest ewangelizatorstwa, któremu nie towarzyszy żadna refleksja i duchowa przemiana bohaterów. Płytka konstrukcja psychologiczna bohaterów sprawia, że nie przeżywałam zbyt mocno ich wielkich dramatów, bo i oni nie sprawiali wrażenia emocjonalnie zaangażowanych. Generalnie jednak uważam, że książka może się spodobać wielu czytelnikom, bo jest nieskomplikowana i w ciekawy sposób pokazuje czasy Chrystusa i pierwszych chrześcijan.

„Aszerat” – debiut autorki Aleksandry Mazur, który nie tylko stał się swego rodzaju rewolucją w świcie książki, ale i pozycją, która zachwyciła i nadal zachwyca czytelników. Historia kobiety – Aszerat, którą poznajemy praktycznie od samej podszewki, czytamy o niej kiedy jest jeszcze małą dziewczynką, wczuwamy się w jej myśli i zachowania. Bohaterka ta z biegiem książki stawała się dla mnie niezwykle bliską osobą. Jako dziewczynka wychowująca się w nadmorskim mieście, o nazwie Tyr, Aszerat miała bardzo trudne dzieciństwo. Wyrastająca w religii, a nawet pokusiłabym się napisać kulcie boga Melkarta, dziewczynka nie znała innych ludzi z odległych miast. Jako dziecko sędziego, człowieka sprawującego bardzo dużą władzę w mieście i matki ciągle odtrącanej przez męża ze względu na nieurodzenie syna, mieszkała w przybocznym domu dla niewolników. Władza w Tyrze sprawowana była przez mężczyzn, rola kobiety ograniczała się tylko do poddaństwa mężowi i urodzenia syna, jedynego potomka i dziedzica. Jeżeli natomiast urodziła się dziewczynka żona skutecznie zostawała odsuwana od męża. A co w takim razie działo się z noworodkami płci żeńskiej? W przypadku rodziny Aszerat, ojciec brał dopiero co urodzone dziewczynki i składał je w ofierze dla Melkarta. Miasto to rządziło się bardzo brutalnymi zasadami, kary stosowane dla osądzonych mroziły krew w żyłach, Tyr był bardzo okrutnym miastem z bezdusznymi ludźmi, którzy trzymali władzę w swoich dłoniach. W takiej atmosferze i kulcie dorastała Aszerat, jedyna ocalona córka sędziego. Na pierwszych stronach książki poznajemy ją jako odważną jedenastolatkę, która w momencie kiedy jej matka zaczyna rodzić szybko interweniuje i przyprowadza położną. Kiedy okazuje się, że na świat przyszedł prawowity dziedzic matka z córką wracają do łask ojca. Dla dziewczynki, która przez ten okrutny czas zdążyła się niezwykle zżyć z matką rozłąka jawi się okrutną męką. Matka natomiast przez cały ten czas, chce dla swojej córki lepszego życia niż jej, dlatego powoli zaczyna wdrażać Aszerat w całkowicie nową religię, którą od niedawna zaczyna głosić pewien mężczyzna imieniem Jezus wraz ze swoimi uczniami. Książka, która na pewno bardzo mocno zapadnie w moją pamięć. „Aszerat” to nie tylko historia dziewczynki, a później kobiety, która przybierze imię Zuzanny, ale i także jest prawdziwą skarbnicą wiedzy i doświadczeń. Autorka postawiła głównej bohaterce na drodze niezwykle ważne wydarzenia. Ożywiła Aszerat w czasach, kiedy nauczał Jezus Chrystus, Aszerat, a później Zuzanna, która dostała nowe życie od Jezusa staje się jego towarzyszką podróży. Przez jej oczy możemy widzieć i spotykać takie osoby jak: Judasz, Piłat, czy nawet Matka Boska. Dzięki niej śledzimy wczesne lata kształtowania się chrześcijanizmu na świecie, jesteśmy świadkami sądu Piłata nad Jezusem, a pośrednio nawet samego ukrzyżowania. Książka jest według mnie bardzo wartościowa, możemy znaleźć w niej wątki miłosne, zdrady, fragmenty cudów dokonywanych przez Jezusa, a nawet moment opisywany w książce Henryka Sienkiewicza. Na kartach tej książki możemy nawet napotkać się na wątek aniołów. Dla mnie książka ta stała się pewnego rodzaju przełomem w życiu, dlatego zachęcam do sięgnięcia po nią. „Aszerat” to z pewnością obowiązkowa lektura dla każdego z nas. Polecamy: Dobre Recenzje

Książka nie jest prawdziwą historią kobiety imieniem Aszerat (Zuzanna) ale niewątpie, że mogła by być. Autorka połączyła fikcję z dokumentem. To wszytko tak ze sobą splotła, że w konsekwencji powstała piękna, momentami wzruszająca, pełna wiary i nadziei historia o silnej ,młodziutkiej, kobiecie, która w tamtym czasie, żyjąc w świecie w którym rządzą i dominują mężczyźni , nie poddała się w walce o siebie, nie chcąc powielać życia swojej matki żyjącej u boku tyrana. Tylko czy jej się to uda? Czy będzie w stanie stawić czoła okrutnemu męskiemu prawu i zwyczajom, według których kobieta nie miala żadnych praw? Czy pójdzie za głosem serca i mimo wszystko pozostanie wierna swojemu powołaniu? Książka mnie całą wchłąnęła. Przeniosłam się do Jerozolimy, krążyłam gwarnymi uliczkami, poznawałam codzienne życie starożytnego Rzymu. Aż ciężko było mi wrócić do rzeczywistości. I to jest dla mnie najlepszym wyznacznikiem dobrej książki