Anonimowy kolarz. Prawdziwe życie w zawodowym peletonie (okładka  miękka)

6 maja 2022 r. rozpoczęła się 105 edycja najpiękniejszego z Grand Tourów - Giro d'Italia 🚴‍♀️ 21 etapów, 3445km, 22 drużyny, 176 kolarzy, trzy razy tyle ludzi w obsłudze, 3 państwa, przez które prowadzi trasa. Wielka przygoda zaczęła się w Budapeszcie, zakończy 29 maja w Weronie. Najbardziej nieprzewidywalny, zaskakujący, naładowany energią tłumów (Włosi kochają Giro, całe trzy tygodnie to wielkie święto w całym kraju), i rozegrany pośród zapierających dech w piersiach krajobrazach jeden z trzech wielkich Tourów. Aby kochać kolarstwo, trzeba je rozumieć. Oglądanie 176 kolesi, którzy przez kilka godzin nic tylko jadą, dla wielu wydaje się po prostu nudne. Wielu też uważa, że jazda na rowerze nie może być przecież czymś trudnym. Wszak prawie każdy to potrafi. Nic bardziej mylnego. Kolarstwo to najbardziej wytrzymałościowy sport na świecie, bardzo kontuzjogenny i wyczerpujący. Podczas jednego (!) etapu takiego touru, kolarze spalają średnio 5 tyś kalorii. I tak przez trzy tygodnie....Ale też jest to sport drużynowy, techniczy i taktyczny. Do tego przemierzanie świata na dwóch kółkach ma w sobie niebywałą magię. Jeśli zrozumiemy te aspekty, pokochamy kolarstwo wielką miłością. W zrozumieniu jak działa ta wspaniała machina, napędzana siłą własnych mięśni, mierzona liczbą obrotów korbą, rodzajem przełożeń, użytych kół i dętek bądź szytek, trzeba spojrzeć na kolarstwo, szczególnie to zawodowe, z wielu perspektyw. I taką możliwość daje nam na przykład książka, która ukazała się w 2021 roku nakładem Wydawnictwo SQN "Anonimowy kolarz. Prawdziwe życie w zawodowym peletonie", bo o tej książce mowa, pozwala zajrzeć za kulisy jednego z najpiękniejszych sportów na świecie. Dlaczego anonimowy? Składa się na to wiele czynników. Publiczne wypowiadanie swojego zdania przez kolarzy, może doprowadzić do utraty przez niego kontraktu. Jeśli np. zacznie się skarżyć na zły sprzęt na jakim jeździ, czy choćby na jego elementy, jak zwykła owijka na kierownicę, cała drużyna może mieć przez to problemy. Cała! Sponsor dostanie przysłowiowej "piany", bo w świat idzie informacja, że jego produkt jest do niczego. I choć kolarstwo to sport, który bardziej się ogląda niż słucha, to właśnie takie rzeczy, mogą doprowadzić do zerwania współpracy. Loga sponsorów są widoczne na ubraniach kolarzy, ci są widoczni w telewizji, są zatem żywą reklamą, sprzedaż się napędza, itd.itd. Kolarstwo zawodowe istnieje tylko dzięki reklamie, więc ci biedni kolarze muszą zachwalać sprzęt na jakim jeżdżą, mimo tego, że jeździ się na nim nienajlepiej. To samo odnośnie odzieży oraz wielu, wielu innych aspektów. Czy są kłamcami? Niekoniecznie. Ale o tym poczytacie w książce. Zatem by chronić siebie, ale też i swoją rodzinę (to nadal czynny zawodowo kolarz), napisał tę książkę nie podając swoich personaliów. Wielu kibicom, czy też osobom niezainteresowanym kolarstwem, wydaje się, że bycie zawodowcem w tym sporcie, to dar niebios. Robisz to co kochasz, codziennie jeździsz na sprzęcie wartym tysiące euro, niedostępnym dla przeciętnego człowieka, zwiedzasz świat, poznajesz wielu ludzi i jeszcze ci za to płacą. Żyć nie umierać. Otóż nie wszystko złoto co się świeci. Ten "przywilej" okupiony jest bardzo ciężką pracą, hektolitrami wylanego potu, restrykcyjną dietą, ściśle określonymi treningami, niekiedy zostawieniem po zetknięciu z asfaltem swojej skóry, czasami połamanymi kończynami, albo i gorszej, ale też rozłąką z bliskimi. Zawodowy kolarz spędza 2/3 roku poza domem. Żyje w zasadzie w "bańce", a jego życie można w sumie sprowadzić do schematu: "eat, sleep, race, repeat". Takie rzeczy jak płacenie rachunków, codzienne zakupy, dzieci w szkole, to dla niego wręcz abstrakcja. On ma się skupić tylko na sobie i na zadaniu jakie ma do wykonania. Oczywiście, wielu z nich ma też zainteresowania inne niż kręcenie na dwóch kółkach, udaje im się np. skończyć studia, mieć swoje biznesy, ale robią to w tej 1/3 czasu w ciągu roku i oczywiście nie sami. Niemniej, podczas wielkiego touru, skupiają się tylko na rowerze. Ktoś powie, to po co to robią? Odpowiedz jest oczywista. Bo to kochają. Tylko tyle i aż tyle. Sport daje siłę nie tylko fizyczną ale też psychiczną, spełnienie, element rywalizacji, adrenalinę, ma w sobie tę magiczną moc, czasami ciężką do zdefiniowania. W książkę "Anonimowy kolarz" znajdziemy wiele ciekawostek odnośnie tego jak od "kuchni" wygląda życie w peletonie. Przygotowanie do sezonu, zgranie w drużynie i role jakie się w nim pełni, sprzęt na jakim się jeździ (tu naprawdę fajne spostrzeżenia i przemyślenia), dopinanie kontraktów, kontakt z mediami. Znajdziemy też ciekawe spojrzenie na kwestie dopingu, zarówno tego farmakologicznego, jak i mechanicznego i czy wogóle faktycznie występuje, popatrzymy na innych kolarzy z punktu widzenia kolegi po fachu, ale też dowiemy się, jak wygląda życie żony kolarza i jego rodziny. Kiedy zrozumie się te wszystkie aspekty, pokocha się kolarstwo miłością wielką.

Średnia książka, wbrew zapowiedziom nie ma tu informacji, które dla w miarę zainteresowanego kolarstwem czytelnika byłby jakaś nowością. Mimo to można przeczytać.

Świetna pozycja nie tylko dla miłośników kolarstwa! Prawdziwe historie z zewnątrz kolarskiego peletonu, mechanizmy panujące w kolarstwie zawodowym. Polecam

Wciągająca, ciekawa. Nie tylko dla fanów kolarstwa choć im lektura sprawi największą przyjemność.

W mojej opinii bardzo fajna książka, napisała luźnym językiem, przyjemnie się czyta

Kupiona na prezent. Ciężko wydać ocenę ale osoba obdarowana była zachwycona.

Książka jest idealna dla osoby która nie jest bardzo w temacie kolarstwa.

Extra, coś dla fanów kolarstwa.

Naciągane.

znakomita